ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΘΕΙΤΕ...

Χένρι Κίσσιγκερ

"Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος καί γι` αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες.
Τότε ίσως συνετισθεί.
Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε
την γλώσσα,
την θρησκεία,
τα πνευματικά και
ιστορικά του αποθέματα,
ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί,
να διακριθεί,
να επικρατήσει,
γιά να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια,
να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή,
σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας γιά μας, γιά την πολιτική των Η.Π.Α."

 

Μας πήραν τους καρπούς του πολιτισμού μας και εμείς παλεύουμε με τις ιδεολογίες.

Κάποιοι μας πήραν τους καρπούς του πολιτισμού μας από το αιώνιο δένδρο της ΕλληνοΠελασγικής Φυλής, τους παρακάτω καρπούς σήμερα γεύονται οι Βάρβαροι και με μεθοδεύσεις ύπουλες βήμα προς βήμα τα υιοθετούν ως δικά του δημιουργήματα.
Το θέατρο,
Ο αθλητισμός,
Η τέχνη,
Η επιστήμη,
Η γνώση,
Η αστρονομία,
Η λογοτεχνία,
Οι αξίες,
Η φύση,
Η φιλοσοφία,
Η ανδρεία, αρετή και τόλμη,
και αντ αυτού μας έδωσαν τις άπειρες κούφιες ιδεολογίες, θρησκευτικές και πολιτικές πίσω από τις οποίες κρύβονται οι ίδιοι και ίδιοι με διάφορα ονόματα, ράσα, και φτιαχτές προσωπικότητες με συνθήματα που καταλήγουν " ΙΣΜΟΣ "
Σοσιαλ - ισμός
Κομουν - ισμός
Καπιταλ - ισμός
Φασ - ισμός
Αναρχ - ισμός
Συνδικαλ - ισμός
Φιλελευθερ - ισμός
Ιμπεριαλ - ισμός
Χριστιαν - ισμός
Μουσουλμαν - ισμός
Ιουδα- ϊσμός
Οι ιδεολογίες που έφεραν έχθρα μεταξύ των εθνών, εμφύλιους πολέμους, αδερφικούς πολέμους, θρήνο, δυστυχία, φτώχια, καταστροφές και αφανισμούς ανθρώπων και πολιτισμών.
Όσο συνεχίζουμε να είμαστε ταυτισμένοι σε αυτές τις ιδεολογίες θα παραμείνουμε στα δεσμά, στην υποδούλωση αυτών που προκαλούν τις καταστροφές !
Πηγή: ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

Δείτε το χαρτονόμισμα του Αφγανιστάν του 1939 να μαρτυρά την παρουσία των Ελλήνων μέχρι και σήμερα .

Προπολεμικό Αφγανικό χαρτονόμισμα τους 1939 το οποίο απεικονίσει Προπολεμικό Αφγανικό χαρτονόμισμα τους 1939 το οποίο απεικονίσει νόμισμα της δυναστείας των Μακεδόνων Επιγόνων, διοικητών του Αφγανιστάν μετά την κατάκτηση τους από τον στρατό του Αλέξανδρου. Η Ελληνική γλώσσα αδιάψευστος μάρτυρας της εθνικής ταυτότητας των Μακεδόνων

http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&Itemid=116&func=view&catid=47&id=693#693

Εν αρχή.......

Εν αρχή ο θεός δημιούργησε το Βit και το Byte. Και από αυτά δημιούργησε τη λέξη.

Και υπήρχαν δύο Bytes στην Λέξη,και τίποτα άλλο δεν υπήρχε. Και ο θεός χώρισε το Μηδέν από το Ένα, και είδε ότι ήταν καλό.

Και είπε ο θεός: Ας υπάρξουν τα δεδομένα (Data). Και έτσι έγινε. Και είπε ο θεός - Ας πάνε τα Δεδομένα στις ιδιαίτερες θέσεις τους. Και έφτιαξε floppy disks και hard disks και compact disks.

Και είπε ο θεός - Ας γίνουν Υπολογιστές, για να υπάρχει μέρος να μπουν τα floppy disks και τα compact disks και τα hard disks. Και έτσι ο θεός έφτιαξε Υπολογιστές και τους ονόμασε Hardware.

Και δεν υπήρχε Software ακόμα. Aλλά ο Θεός δημιούργησε προγράμματα, μικρά και μεγάλα. Και τους είπε: Πηγαίνετε και αυξάνεστε και πληθύνετε και γεμίστε όλη τη Μνήμη.

Και είπε ο Θεός - Θα δημιουργήσω τον Προγραμματιστή. Και ο Προγραμματιστής θα φτιάχνει καινούρια προγράμματα και θα κυβερνά πάνω σε όλους τους υπολογιστές και τα προγράμματα και τα Δεδομένα.

Και ο Θεός δημιούργησε τον Προγραμματιστή και τον τοποθέτησε στο Κέντρο Δεδομενων. Και έδειξε ο Θεός στον Προγρασμματιστή το Catalog Tree και του είπε μπορείς να χρησιμοποιείς όλους τους καταλόγους και υποκαταλόγους, αλλά ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΑ WINDOWS.

Και είπε ο Θεός - Δεν είναι καλό για τον Προγραμματιστή να είναι μόνος. Πήρε ένα πλευρό από το σώμα του Προγραμματιστή και έφτιαξε ένα πλάσμα που θα τον κοιτάζει και θα τον θαυμάζει και θα αγαπά τα πραγματα που θα κάνει ο Προγραμματιστής. Και ο Θεός ονόμασε αυτό το πλάσμα Χρήστη.

Και ο Προγραμματιστης και ο Χρήστης αφεθηκαν κάτω από το γυμνό DOS και αυτό ήταν Καλό.

Αλλά ο Bill ήταν πιο πονηρός από τα άλλα πλάσματα του Θεού. Και είπε ο Bill στο Χρήστη - Πράγματι σας απαγόρευσε ο Θεός να τρέξετε οποιοδήποτε πρόγραμμα;

Και ο Χρήστης απάντησε - Ο Θεός μας είπε να χρησιμοποιούμε οποιοδήποτε πρόγραμμα και οποιοδήποτε Δεδομένο, αλλά μας είπςε να μην τρέξουμε τα Windows, διαφορετικά θα πεθανουμε.

Και είπε ο Βill στο Χρήστη - Πως μπορείς να μιλάς για κάτι που δεν έχεις καν δοκιμάσει. Τη στιγμή που θα τρέξεις τα Windows θα γίνεις ίσος με το Θεό. Θα είσαι σε θέση να δημιουργείς οτιδήποτε θέλεις με ένα απλό κλικ με το ποντίκι.

Και ο Χρηστης είδε ότι οι καρποί των Windows ήταν καλύτεροι και πιο εύκολοι στη χρήση. Και μετά ο Χρήστης είδε ότι κάθε γνώση ήταν άχρηστη - αφού τα Windows μπορούσαν να την αντικαταστήσουν.

Έτσι ο Χρήστης εγκατέστησε τα Windows στον υπολογιστή του και είπε στον Προγραμματιστή ότι ήταν καλό.

Και ο Προγραμματιστής αμέσως άρχισε να ψάχνει για καινούριους drivers. Και ο Θεός τον ρώτησε - Τι ψάχνεις; Και ο Προγραμματιστής απάντησε - Ψάχνω για καινούριους drivers γιατι δεν μπορώ να τους βρω στο DOS. Και είπεν ο Θεός - Ποιός σου είπε ότι χρειάζεσαι drivers; Έτρεξες τα Windows; Και ο Προγραμματιστης είπε - Ο Bill μας είπε να το κάνουμε!

Και είπε ο Θεός στον Bill - Γι'αυτό που έκανες θα είσαι μισητός απο όλα τα πλάσματα. Και ο Χρήστης θα είναι πάντα δυσαρεστημένος μαζί σου. Και θα πουλας πάντα Windows.

Και είπε ο Θεός στον Χρήστη - Εξ αιτίας αυτού που έκανες, τα Windows πάντα θα σε απογοητεύουν και θα καταναλόνουν όλους τους Πόρους και θα πρέπει να χρησιμοποιείς ελεεινά προγραμματα και θα βασίζεσαι πάντα στον Προγραμματιστή για βοήθεια.

Και είπε ο Θεός στον Προγραμματιστή - Επειδή άκουσες τον Χρήστη ποτέ δεν θα είσαι ευχαριστημένος. Και τα προγραμματά σου θα έχουν λάθη και θα πρέπει να τα διορθώνεις και να τα ξαναδιορθώνεις μέχρι το τέλος του Χρόνου.

Και ο Θεός τους πέταξε έξω από το Κέντρο Δεδομένων και κλείδωσε την πόρτα και την ασφάλισε με password.

GENERAL PROTECTION FAULT.

http://www.blackhumor.gr/more_content_keimena.php?s=3&c=97&mid=71

Κατ’ άλλους δε συνέβη ως ακολούθως :

Εν αρχή.......
Ο Θεός γέμισε τη γη με μπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι...
πράσινα κίτρινα και κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών,
ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά.
Ο σατανάς όμως δημιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies.
Και ρώτησε: «Λίγη ακόμη σάλτσα βύσσινου;»
και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!»
και η γυναίκα πρόσθεσε:
«Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με σαντιγί!».
Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά.
και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι ώστε
να διατηρήσει η γυναίκα το σώμα της όπως άρεσε στον άνδρα.
και ο σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρι και
από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη και τα συνδύασε.
Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από το 38 στο 46.
και έτσι είπε ο Κύριος: «Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!»
Και ο σατανάς εφεύρε το ντρέσσιγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυση,
άνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μία τρύπα.
Ο Κύριος όμως είπε:
«Σας έδωσα φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στο οποίο, να μαγειρεύετε υγιεινά!»
Και ο σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο,
από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert,
αστακό σε βούτυρο μυρωδάτο και φιλετάκια κοτόπουλου.
Και οι τιμές χοληστερίνης του ανθρώπου ανέβηκαν στα ουράνια.
Έτσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια,
ώστε να χάσει μερικά κιλά με την άθληση.
Και ο σατανάς δημιούργησε τη δορυφορική τηλεόραση και τα DVD μαζί με τα τηλεχειριστήρια,
για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν και έκλαιγαν μπροστά την οθόνη
και άρχισαν να φοράνε ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος.
Έτσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα,
φτωχή σε λίπος και κάλιο και γεμάτη θρεπτικές ουσίες.
Και ο σατανάς αφαίρεσε την φλούδα και έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια,
τα οποία τηγάνισε και τα κάλυψε με πολύ αλάτι.
Και ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη...
Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του, να χορταίνουν,
παραλαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες.
Και ο σατανάς έφερε τα Goodys και το τσίζμπουργκερ των 99 λεπτών.
Και ρώτησε ο σατανάς: «Θέλεις και τηγανητές πατάτες;»
Και είπε ο άνθρωπος: «Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!»
και είπε ο σατανάς: «Έτσι μπράβο!»
Και ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα..
Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ πάς της καρδιάς.
και ο σατανάς δημιούργησε το ΙΚΑ....

http://www.artlessons.gr/home/?q=uieforum&c=showthread&ThreadID=126

Τρακάρει ενας παπάς με ένα απλό πολίτη και αφού κατεβαίνει ο δεύτερος σώος απ'το διαλυμένο αυτοκίνητό του αρχίζει να βρίζει ακατάπαυστα τον παπά. Εκείνος, όντας άνθρωπος της εκκλησίας στην προσπάθειά του να τον ηρεμήσει του λέει:

- Τέκνο μου, μη βρίζεις. Αναγνώρισε το μεγαλείο του Θεού. Γλιτώσαμε και οι δύο από θαύμα. Να, ακόμα και το κρασί για την Θεία Κοινωνία έμεινε άθικτο. Πάρε να πιείς.

Και βγάζει από το αμάξι τοένα μπουκάλι κρασί και του το δίνει.

Εκείνος αφού το ξανασκέφτεται, βλέπει ότι ο παπάς έχει δίκιο καθώς τα παράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα και πιάνει το μπουκάλι και αρχίζει να πίνει. Μετά από λίγο, και ενώ έχει αδειάσει σχεδόν το μπουκάλι, ελαφρώς μεθυσμένος, λέει στον παπά:

- Παπά μου, συγνώμη για τη συμπεριφορά μου πριν. Έχεις δίκιο, η χάρη του Θεού μας έσωσε. Πάρε να πιεις κι εσύ λίγο.

Και ο παπάς απαντάει:

- Όχι τέκνο μου, σε ευχαριστώ. Εγώ θα περιμένω την Τροχαία..!!

 

Μία ημέρα ο Ιησούς Χρηστός περπατούσε παρέα με τον Άγιο Παύλο στον Παράδεισο.
Η συζήτηση τους ήταν περί των θαυμάτων του Ιησού όταν αυτός ήταν στην Γή.
Ιησούς; Το πιο αγαπημένο μου θαύμα ήταν το νερό πού έγινε κρασί!
Παύλος; Καλό ήταν!
Για πές μου Παύλε, ρωτάει ο Ιησούς: Ποιο από τά θαύματά μου σού άρεσε πιο πολύ;
Παύλος : Εμένα μού άρεσε ιδιαίτερα όταν περπάτησες στην λίμνη.
Ιησούς: Ναι! Ναι! Πολύ καλό ήταν.
Συνέχιζαν οι δύο τον περίπατό τους όταν ξαφνικά ο Παύλος λέει: Ω! Ιησού, κάνε μου μια χάρη!
Ιησούς: Τι;
Παύλος: Δεν έχουμε τίποτε ιδιαίτερο να κάνουμε εδώ αυτήν την στιγμή. Πάμε κάτω στην Γή σε μια ερημωμένη λίμνη. Σε παρακαλώ, θέλω μια φορά ακόμα να δώ αυτό το θαύμα σου!
Ιησούς: Πάμε!
Εξαφανίστηκαν και οι δύο και βρεθήκανε κάτω στην Γή στην όχθη μίας λίμνης, σε μία ακατοίκητη περιοχή.
Ο Ιησούς αρχίζει να μπαίνει στο νερό. Το νερό σε λίγο σκεπάζει τους αστράγαλούς του. Μετά από λίγα μέτρα το νερό φτάνει στην μέση του Ιησού. Ο Παύλος κοιτάει έκπληκτος! Ο Ιησούς συνεχίζει να περπατάει μέσα στην λίμνη και το νερό έχει φτάσει τώρα, κάτω από το σαγόνι του. Ξαφνικά ο έντρομος Παύλος αρχίζει να φωνάζει έξαλλος! Ιησού, Ιησού! Βγές έξω! Γεμίζεις νερό!!! Την τελευταία φορά πού έκανες αυτό το θαύμα δεν είχαν τρύπες τά πόδια σου!

 

Ο Θεός ήθελε να γνωρίζει την εξέλιξη με τά Ναρκωτικά στην Γή!
Έτσι στέλνει τους Δώδεκα Αποστόλους Του να πάνε κάτω στην γή και να φέρουν πίσω ότι βρούνε πάνω σε αυτό το θέμα.
Ο Πέτρος γυρίζει πίσω στον Παράδεισο τά χέρια του γεμάτα με Μαριχουάνα!
Θεός: Πέτρο τι μού έφερες;
Πέτρος: Σού έφερα Μαριχουάνα, Θεέ!
Λίγο αργότερα γύρισε ο Ιωάννης, τά χέρια του γεμάτα με Χασίς.
Θεός: Ιωάννη τι μού έφερες;
Ιωάννης: Σού έφερα Χασίς, Θεέ!
Και μετά ήλθε ο Μάρκος με χέρια γεμάτα Κοκαΐνη.
Θεός: Μάρκο τι μου έφερες;
Μάρκος: Σού έφερα Κοκαΐνη, Θεέ!
Όλοι οι Απόστολοι γύρισαν με στοίβες ναρκωτικά! Εκτός από τον Ιούδα.
Τελικά γύρισε και αυτός, και τον ρώτησε ο Θεός: «Ιούδα τι έφερες;»
Ιούδας: Έφερα την Αστυνομία!

 

Μία ημέρα νωρίς το πρωΐ ο Ιησούς περπατούσε μόνος στον Παράδεισο, και βλέπει έναν γέρο άνθρωπο, με κάτασπρα μαλλιά και μακρύ γενειάδα. πού καθότανε ολομόναχος. Του φάνηκε του Ιησού ότι κάπου είχε ξαναδεί αυτόν τον γέροντα.
Πάει ο Ιησούς κοντά στον γέροντα και ανοίγει κουβέντα.
Ιησούς: Γειά χαρά γέροντα!
Γέρος: Καλώς όρισες!
Ιησούς: Πές μου γέροντα ποιο ήταν το επάγγελμά σου όσο ζούσες στην Γή;
Γέροντας; Ήμουνα Μαραγκός!
« Πολύ καλά, πολύ καλά.! « λέει ο Ιησούς και φεύγει. Το μεσημέρι πλησίασε μά ο Ιησούς δεν μπορούσε να βγάλει το γέροντα από το μυαλό του. Έτσι επιστρέφει στον γέροντα να τον γνωρίσει καλλίτερα.
Ιησούς: Πές μου γέροντα, όταν ζούσες στην γή είχες οικογένεια;
Γέρος; Ναι αμέ! Είχα έναν γιό.
«Καλώς, καλώς» είπε ο Ιησούς και σηκώθηκε να φύγει. Ο Ιησούς συνέχισε τον περίπατό του. Αργά το βράδυ ακόμα περπατούσε μά του ήτανε αδύνατον να βγάλει από τον νού του τον γέροντα! Επιστρέφει και πάλι στον γέροντα να τον γνωρίσει καλλίτερα.
Ιησούς: Πές μου γέροντα πές μου περισσότερα για τον γιό σου.
Γέρος: Ω! ο γιός μου ήταν ένα γλυκύτατο αγοράκι, και όταν μεγάλωσε δίδαξε τους ανθρώπους την αξία της αλληλεγγύης, της ευσπλαχνίας, της τιμιότητας, του αλλτρουϊσμού, και τέτοιων παρομοίων αρετών…Έκανε τον κόσμο έναν πολύ καλλίτερο κόσμο, και μέχρι αυτήν την ημέρα οι άνθρωποι ακόμα μιλούνε για αυτόν.
Ο Ιησούς τον αρπάζει στα χέρια του να τον αγκαλιάσει και εκφωνεί: «Πατέρα!!!!!!»
Και ο γέροντας τρέμοντας με λαχτάρα του λέει: «Πινόκιο;;;;;;»

ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΗΚΟΟΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ ΡΩΜΑΪΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ

Παν. Μαρίνης

Είναι γνωστόν ότι οι Έλληνες αποτελούν εθνότητα, ως εθνότης αντιμετωπίζονται υπό της ιστορίας και αι συνθήκαι ιδρύσεως του νεοελληνικού Κράτους, ως εθνικόν κράτος το δέχονται, και ουχί ως διάδοχον ή κατάλοιπον, και οιωνεί διεκδικητήν της κληρονομιάς, πολυεθνούς τινός αυτοκρατορίας. Είναι επίσης γνωστόν ότι, οι Έλληνες δέν αποτελούν μόνον εθνικήν φυλήν, αλλά και ανθρωπολογικήν φυλήν, κλάδον της Μεσογειακής. ως τοιαύτη ανθρωπολογική συνέχεια διεκδικεί σήμερον η Ελλάς το όνομα της Μακεδονίας ή στηρίζει τα δικαιώματά της επί της Θεσσαλονίκης. Η Ελληνική φυλή έζησε και έδρασε επί χιλιετίας εις πόλεις - κράτη, ενώ κατά την Ελληνιστικήν εποχήν απετέλεσε τον κυρίαρχον λαόν των πολυεθνών Ελληνιστικών κρατών. Κατά τους χρόνους της αυτοκρατορίας, αποτελεί και πάλιν τον κύριον λαόν εις εν μέγα και πολυεθνές κράτος, δημιουργηθέν υπό της Ρώμης, πόλεως περιφερειακής του Ελληνικού πολιτισμού, η οποία και ανήκει εξ ολοκλήρου εις αυτόν, ανθρωπολογικώς, πολιτιστικώς και θρησκευτικώς. Ως ενότης ανθρωπολογική και εθνική ανίσταται εκ νέου ο Ελληνισμός κατά τον αγώνα της Παλιγγενεσίας, με αποτέλεσμα την δημιουργίαν του Νέου Ελληνικού Κράτους. Τι συνέβη όμως κατά τον Μεσαίωνα, κατά την εποχήν του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, το οποίον σήμερον ονομάζομεν Βυζάντιον;

Είναι προφανές και εις τους μή ειδήμονας ότι, αι βαθειαί αλλαγαί εις τα ήθη, την ζωήν και τους πολιτειακούς θεσμούς αντανακλούν βαθειάν τινα αλλαγήν εις το σώμα την κοινωνίας, αλλαγήν καθολικήν. Πώς αι Αθήναι, από πόλις της φιλοσοφίας, των γραμμάτων, των τεχνών, του εμπορίου, καθίστανται θλιβερά πολίχνη, «όπου παραμένει μόνον ο Υμμητός και το μέλι»; Πώς η Ελλάς και η Μικρά Ασία μετεμορφώθησαν, από κέντρα του διεθνούς εμπορίου και πλούτου, εις περιοχάς πρωτογόνου γεωργίας; Πώς ο κλασσικός άνθρωπος, του οποίου πρώτον μέλημα ήτο η πρωτοκαθεδρία του Νόμου και οι πολιτειακοί θεσμοί, και ο οποίος διεξήγε συνεχείς αγώνας διά την εγκαθίδρυσιν του αρίστου πολιτεύματος, εξέπεσεν εις τας πρακτικάς των βυζαντινών συνωμοσιών, τας τυφλώσεις, τους ευνουχισμούς, τους δημόσιους φόνους; Πώς εξέπεσε να διοικήται από έναν αθέμιστον αυτοκρατορικόν θρόνον, όπου αναρριχώνται μετεωρικώς πρώην καθαρισταί των σταύλων, και όπου ο αυτοκράτωρ καταργεί και την τελευταίαν νομικήν του δέσμευσιν, δηλαδή να μή νυμφεύεται πρώην δεδηλωμένας πόρνας; Πώς ο κλασσικός άνθρωπος, ο πρώτος και μόνος ανακαλύψας την επιστήμην, καθίσταται θλιβερός αιγοβοσκός, μή ενθυμούμενος ο ίδιος, και εις τον οποίον ουδείς εκ των ταγών του αναφέρει, την καταγωγήν του; Εις την μακράν πορείαν της εκπτώσεως του έθνους, σημειούμεν ότι περί τα τέλη του 19ου αιώνος, οι κάτοικοι του Κάστρου, πρώην και νυν ιεράς πόλεως των Δελφών, επίστευον ότι αι αρχαιότητες ήσαν έργα των Φράγκων, και δι΄ αυτό "πηγαίνουν και τα μελετούν οι Μυλόρδοι".

Αυτή η βαθειά και άρδην αλλαγή δέν σημαίνει τίποτε ολιγότερον από την ολικήν εθνοκτονίαν, την οποίαν υπέστη ο Ελληνισμός, και την γενομένην προσπάθειαν διά να ενταχθή εις μίαν νέαν εθνότητα. Άς σταθώμεν επ΄ ολίγον εις την έννοιαν της εθνοκτονίας. Εθνοκτονία δέν σημαίνει ότι καταστρέφεται βιολογικώς μία φυλή, εν έθνος, άλλ΄ ότι οι κατακτηταί ή επικυρίαρχοί της, θεωρούν το σύνολον του πολιτισμού της, δηλαδή των ηθών, των εθίμων, της θρησκείας, των γυμναστικών αγώνων ή, εν άλλαις λέξεσιν, το σύνολον της «κουλτούρας» αυτής της φυλής, ότι είναι κακόν. Οι επικυρίαρχοι συγχωρούν την βιολογικήν ύπαρξιν της φυλής, εφ΄ όσον εξαλειφθή η γηγενής "κουλτούρα" και αντικτασταθή με την ιδικήν των. Η φρικιαστική αυτή αντίληψις και αντιμετώπισις των κατακτηθέντων υπό των επικυριάρχων, αποτελεί το άνθος, το απαύγασμα της έννοιας και το πραγματικόν περιεχόμενον της απεχθούς λέξεως "ρατσισμός". Οποία αντίθεσις με την Ελληνοπρεπή συμπεριφοράν του Αλέξανδρου, όταν προήλαυνε και κατέκτα τας χώρας των βαρβάρων!
Εις το σημείον αυτό, ανακύπτει το ερώτημα: Ποιοί είναι οι επικυρίαρχοι, οι επιβάλοντες την εθνοκτονίαν του κλασσικού Έλληνος; ποία η εθνικότης των;
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι προσεγγίσεως του θέματος. θα επιλέξωμεν αυτόν της εξετάσεως αψευδών κριτηρίων, ως οι Νόμοι και η υπηκοότης. Γράφει ο Spengler1 εις το γνωστόν έργον του ''Η παρακμή της Δύσεως2'': «Ο Νόμος, εις τον κλασσικόν κόσμον, είναι νόμος κατασκευασμένος από πολίτας διά πολίτας, και πρϋποθέτει ότι το κράτος μορφοποιείται ως η πόλις, αυτή δέ η βασική μορφή δημοσίας ζωής οδήγησε εις την έννοιαν του προσώπου, ως ταυτιζομένη με την έννοιαν του ανθρώπου, ο οποίος προστιθέμενος εις άλλους ομοίους του, συναποτελεί το σώμα του κράτους. Από αυτό το γεγονός ανεπτύχθη η κλασσική αντίληψις περί κόσμου και εδημιούργησε το συνολικόν οικοδόμημα του κλασσικού Νόμου. Το "πρόσωπον" είναι μία έννοια ειδικώς κλασσική, έχει δέ νόημα και αξίαν μόνον εντός της κλασσικής αντιλήψεως περί κοινωνίας. Έκαστον άτομον είναι εν σώμα, ανήκον είς το σύνολον της πόλεως εις αυτό αναφέρεται ο νόμος της πόλεως. Η κλασσική θρησκεία ήτο καθ΄ ολοκληρίαν κρατική θρησκεία, εν τη εννοία ότι δέν υπήρχεν ουδεμία διαφορά εις την πηγήν εκπορεύσεων των Νόμων των αφορώντων τα ατομικά και κρατικά ζητήματα αφ΄ ενός, και των ρυθμιζόντων τα θεία, αφ΄ ετέρου: Εις αμφοτέρας τας περιπτώσεις, πηγή των Νόμων, οι οποίοι είναι ακριβείς και ωρισμένοι, είναι το εκάστοτε νομοθετικόν σώμα της πόλεως. Αποτελεί γεγονός υψίστης σημασίας διά την κλασσικήν νομολογίαν ότι, είναι αυτή πάντοτε το προϊόν της αμέσου δημοσίας εμπειρίας».

Κατά την υστέραν εποχήν της αρχαιότητος3 (0 έως + 500), εις την Μέσην Ανατολήν έλαβε χώραν μία σημαντική αλλαγή: Ενεφανίσθησαν αι κοσμοπολίτικαι θρησκείαι ή, κατά των Spengler, "έθνη Αραβικού τύπου. Τα έθνη τοιούτου τύπου αποτελούνται από την κοινότητα των πιστών. Και εις μέν το κλασσικόν έθνος, οι άνθρωποι κατέχουν την υπηκοότητα από γεννήσεως και βάσει των νόμων της φυλής του έθνους. Αντιθέτως, εις των έθνος "Αραβικού τύπου", εισέρχονται διά συγκεκριμένης ιερουργικής πράξεως, της περιτομής διά του Εβραίους, της βαπτίσεως διά τους Μανδαίους και τους Χριστιανούς, κλπ. Κατά την Ταλμουδικήν του περίοδον, το Ιουδαϊκόν έθνος εισέρχεται, και αυτό, εις αυτήν την ομάδα εθνών "Αραβικού" ή κοσμοπολίτικου τύπου. Εφεξής, μόνον όποιος ανήκει εις την Εβραϊκήν πίστιν, ανήκει και εις το Ιουδαϊκόν έθνος, και θα ήτο βλασφημία να δεχθή κάποιος εξ αυτών, άλλον διαχωρισμόν. Ενώ η κλασσική θρησκεία είναι θρησκεία της πόλεως, η θρησκεία ''Αραβικού τύπου'' (ή κοσμοπολίτικη θρησκεία) είναι χαρακτηριστικώς άνευ έδρας, καθότι αναπτύσσεται εις τας μεγαλουπόλεις της υστέρας εποχής. Άλλα χαρακτηριστικά των κοσμοπολίτικων θρησκειών είναι ότι: Περιγράφονται υπό μικρού συνόλου δογματικών προτάσεων (τα «πιστεύω» των), αντιλαμβάνονται την ιστορίαν ως έχουσαν βραχείαν και γραμμικήν πορείαν, έχουν σωτηριολογίαν, εσχατολογίαν, καλόν και κακόν, επεκτείνονται δέ προσηλυτιστικώς, πράγμα αδιανόητον διά την κλασσικήν θρησκείαν.
Άλλ΄ άς επιστρέψωμεν είς τον Spengler4: «Οι χριστιανοί εξ αρχής εθεωρεούν εαυτούς ως εν έθνος "Αραβικού τύπου", και οι άλλοι τους εθεωρούν ως τοιούτους, οι Ιουδαίοι εθεώρουν την απόσχισιν των ως εσχάτην προδοσίαν, οι Έλληνες εθεώρουν την προσηλυτιστικήν διείσδυσίν των άλλων εις τας κλασσικάς πόλεις ως εισβολήν και κατάκτησιν, ενώ οι Χριστιανοί, από την πλευράν των, εχαρακτήριζον όλους τους άλλους, με μειωτικήν διάθεσιν, ως "τα έθνη". Όταν απεσχίσθησαν (από τον κεντρικόν Χριστιανικόν κορμόν)5 οι Νεστοριανοί και οι Μονοφυσίται, εγεννήθησαν ουχί απλώς νέαι Εκκλησίαι, αλλά νέα έθνη6. Αυτή η "εθνική συνείδησις" προέρχεται από την ειδικήν και απολύτως ωρισμένην κοσμοθεωρίαν. είναι όθεν προφανές ότι, εν κράτος "Αραβικού τύπου" είναι αρρήκτως συνδεδεμένον με την έννοιαν της ορθοδοξίας. Ως ολόκληρα κράτη, προσεχώρησαν η Αδιαβηνή εις τον Ιουδαϊσμόν, η Οσροηνή εις τον Χριστιανισμόν και η Αρμενία εις τον Μονοφυσιτισμόν. Έκαστον των αναφερθέντων συμβάντων εκφράζει το γεγονός ότι το κράτος ταυτίζεται με την ορθόδοξον7 κοινότητα, ως νομικόν πρόσωπον. Οι Χριστιανοί, οι διαβιούντες εις τα Ισλαμικά κράτη, οι εν Περσία Νεστοριανοί και οι εν τω Βυζαντινώ κράτει Εβραίοι, δέν ανήκουν8 είς το καθ΄ έκαστα κράτος, και ως ''άπιστοι'', δέν θα ηδύναντο επ΄ ουδενί να ανήκουν9. Ιδού λοιπόν ο λόγος διά τον οποίον ακολουθούν ιδικήν των νομοθεσιαν». Εις άλλον εδάφιον10 αναγιγνώσκομεν: «Ο νόμος της πόλεως έχει μετατραπή εις "νόμον των κοινοτήτων κοινής πίστεως". Εις αυτάς τας κοσμοπολίτικας κοινότητας, εν πνεύμα, μιά κοινή γνώσις και κατανόησις του συνόλου της αληθείας, συγκολλά τους πιστούς εις μιάν ενότητα βουλήσεως και δράσεως, δηλαδή εις εν νομικόν πρόσωπον11. Εις τον Χριστιανισμόν, η ιδέα αυτή υπάρχει ήδη εις την αρχικήν κοινότητα της Ιερουσαλήμ, και αντικατοπτρίζεται εις την έννοιαν της θεότητος, της οποίας τα τρία πρόσωπα έχουν ενιαίαν βούλησιν.

Τοιυτοτρόπως αλλάζουν οι νόμοι. διά παράδειγμα, εις την κλασσικήν εποχήν, διά να νυμφευθή εις Ρωμαίος μίαν κάτοικον άλλης πόλεως, έδει να υπάρχη μεταξύ των πόλεων νομική ένωσις, το λεγόμενον CONNUBIUM. Εις την υπό εξέτασιν υστέραν εποχήν της αρχαιότητος, εις Ιουδαίος ή Χριστιανός - ασχέτως άν είναι Ρωμαίος, Σύρος ή Αιθίοψ - δέν δύναται να νυμφεφθή μίαν "άπιστον", καθότι, διά τον νόμον των εθνών "Αραβικού τύπου", δέν υπάρχει CONNUBIUM μεταξύ των διαφόρων πίστεων. Εις την Κωνσταντινούπολιν, δύναται τις να νυμφεφθή μίαν Νέγραν, εφ΄ όσον αμφότεροι είναι ορθόδοξοι Χριστιανοί, άλλ' επ ουδενί λόγω δύναται να λάβη ως σύζυγον την νέαν της παραπλεύρως οικίας, εφ' όσον αυτή είναι Νεστοριανή. Φυλετικώς δέν διαφέρουν, ανήκουν όμως εις δύο νομικώς διάφορα έθνη. Αυτό το οποίον εσήμαινεν, εις του χρόνους του Καίσαρος, η ιδιότης του Ρωμαίου πολίτου, αντικαθίσταται τώρα από το Χριστιανικόν βάπτισμα: Και τα δύο σημαίνουν την είσοδον εις το κύριον έθνος, φορέα της κυριάρχου "κουλτούρας".
Αυτός είναι ο λόγος κατακερματισμού του Νόμου έκτοτε. οι Νεστοριανοί διοικούνται υπό του MAR-SHIMUN, ηγεμόνος και αρχιερέως, οι Εβραίοι εις το Βυζάντιον και εις την Δύσιν διοικούνται υπό Ραββίνων, οι Χριστιανοί εις την Οθωμανικήν αυτοκρατορίαν υπάγονται διοικητικώς και θρησκευτικώς εις τον Πατριάρχην ο οποίος καθίσταται MILLET-I-RUM, αλλά και αι κοινότητες Ευρωπαίων, όπου υπάρχουν, αυτοδιοικούνται».
Η έννοια του έθνους "Αραβικού" ή κοσμοπολίτικου τύπου είναι εις τας ημέρας μας περισσότερον φανερά παρά ποτέ. Σήμερον εις τα, τουρκιστί λεγόμενα, Βαλκάνια, η εθνολογική φυλή των Σέρβων είναι διηρημένη εις δύο. Οι μέν λέγονται Σέρβοι Χριστιανοί ορθόδοξοι οι δέ εκφράζουν, άνευ προκαλύμματος και εξωραϊσμού, την ανωτέρω λεχθείσαν κοινωνιολογικήν αλήθειαν: «Η εθνικότης μας είναι -Μουσουλμάνος-». Ας παρατηρήσωμεν και την αντίδρασιν των Νεοελλήνων: Λέγουν «τ΄ αδέλφια μας οι Σέρβοι» και δέν εννοούν φυσικά ότι οι Σέρβοι είναι φυλετικώς, εθνολογικώς ή ιστορικώς αδελφοί μας. Εννοούν το ομόδοξον εις το δόγμα της Ανατολικής Χριστιανικής Εκκλησίας. Με την ιδίαν λογικήν, ο κάτοικος της Σύρου είναι δυνατόν να νυμφευθή μίαν νέαν εκ Σερβίας ή Ζουλουλάνδης, εφ΄ όσον αυτή είναι Χριστιανή ορθόδοξος. Του είναι όμως τυπικώς αδύνατον να νυμφευθή την γείτονα του νεάνιδα, καθότι Ρωμαιοκαθολική. Χρειάζεται πρός τούτο μία περίπλοκος διαδικασία αλαξοπιστήσεως και ασπασμού μιάς νέας κοσμοθεωρίας, και είναι απολύτως αδιάφορος, δι΄ αμφοτέρας τας κοσμοπολιτικάς θρησκευτικάς παραλλαγάς, ή βούλησις του Ελληνισμού να εύρη βιολογικήν συνέχειαν, με την διαιώνισιν του γεννετικού του υλικού. Πρέπει δέ να τονισθή εν παρόδω, η ολέθρια, διά το μέλλον του Ελληνισμού, Χριστιανική αντίληψις περί μοναχικού βίου. Αυτή ωδήγησεν εις τας γνωστάς εις όλους τραγελαφικάς καταστάσεις, να υπάρχουν, εις τινα εποχήν, 200.000 νέοι μοναχοί εις Άθω, ενώ πέριξ να πολλαπλασιάζωνται δίκην κονίκλων οι Τούρκοι, και η Βυζαντινή ηγεσία να αναθέτη την υπεράσπισην του κράτους εις Τούρκους μισθοφόρους!!!!

Εκ των ανωτέρω, και εξ άλλων βεβαίως, στοιχείων, εκφευγόντων των ορίων της παρούσης μικράς πραγματείας, καθίσταται προφανές ότι το Βυζάντιον, ως κράτος κοσμοπολίτικον, όπου εκυριαρχούν αι κοσμοπολίτικαι ιδέαι του Χριστιανισμού, του Μωαμεθανισμού και του Ιουδαϊσμού, όχι απλώς επέδρασε δυσμενώς επί του Ελληνικού έθνους, άλλ΄ ολίγον έλλειψε να εξαφανίση οριστικώς πάσαν έννοιαν εθνικής αυνειδήσεως, Το Βυζαντινόν κράτος επετέθη με πρωτοφανή μισαλλοδοξίαν και κατέστρεψε τον Ελληνικόν Πολιτισμόν. Το πάθος με το οποίον συνετελέσθη η καταστροφή, η εθνοκτονία του Ελληνισμού, είναι αξιοπερίεργον, και δέν δύναται να αποδοθή απλώς εις τον έμφυτον ρατσισμόν των κοσμοπολίτικων θρησκειών. Αξιοπαρατήρητον τυγχάνει το γεγονός ότι, ενώ απηνώς εδιώκετο ο Ελληνικός τρόπος ζωής, η Ελληνική αντίληψις του κόσμου και η Ελληνική θρησκεία, εν τούτοις εγίνοντο και νομοθετικώς δεκταί, κοινότητες Ιουδαίων, διατηρούσαι και τα ήθη και την θρησκεία των. Κύριον μέλημα του Βυζαντίου υπήρξεν, έως και το τέλος, ο αφανισμός του Ελληνικού Έθνους. Κατά τας τελευταίας ημέρας του εξήντλη τας θνησιμαίας και ελαχίστας δυνάμεις του πρός εξόντωσιν του φιλοσοφικού κινήματος των, υπό τον Πλήθωνα, Νεοπλατωνικών. το ολετήριον έργον επέπρωτο να ολοκληρωθή υπό τον Μωάμεθ του Πορθητού.
Οιοσδήποτε ασχολείται επιστημονικώς με το Βυζάντιον, ιδίως δέ οι θεωρούντες εαυτούς ως Έλληνας, είναι απαραίτητον να διαφωτίζουν και εμπλουτίζουν τας έρευνας των διά της μελέτης του κεφαλαιώδους ζητήματος του εθισμού και διά της μελέτης του μεγαλοπολιτικού φαινόμενου της υστέρας αρχαιότητος. Ως διά μαγείας, πολλά δυσχερή, επιστημονικώς, πολιτικώς και εθνικώς, θέματα εκκαθαρίζονται και, διά μέσου του μεσαιωνικού σκότους, προβάλλει το πραγματικόν των νόημα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΓΦΙΑ
1.Spengler, Oswald (1880 - 1936): Γερμανός φιλόσοφος με κύριον αντικείμενον του έργου του την φιλοσοφίαν της ιστορίας. Η βασική του συνεισφορά εις την φιλοσοφίαν συνίσταται εις την εισαγωγήν της θεωρήσεως των κοινωνιών, ώς ζώντων οργανισμών, με γέννησην, ανάπτυξιν, ακμήν και γήρας
2.Der Untergang des Adendlandes.
3.Ύστεραι εποχαί: Ούτω αποκαλούνται υπό του Spengler εποχαί αντιστοιχούσαι εις το γήρας μιάς κοινωνίας.
4.Ενθ΄ ανωτέρω, σελίς 177.
5.Σημείωσις εκτός κειμένου.
6.Είναι ενδιαφέρουσα και αξία προσοχής η αλλαγή της έννοιας της λέξεως «Εκκλησία» εις το πλαίσιον των νέων συνθηκών της υστέρας αρχαιότητος. Αντί να χαρακτηρίζη το σύνολον των πολιτών (Εκκλησία του Δήμου), αντικαθίσταται από το κλειστόν δωμάτιον της Εκκλησίας των ομοδόξων.
7.Κατά την ιδικήν της, βεβαίως, αντίληψιν περί εαυτής (Σημείωσις εκτός κειμένου).
8.Με την έννοιαν του υπηκόου (Σημείωσις εκτός κειμένου).
9.Εν άλλαις λέξεσιν, πρόκειται περί ανεπιθυμήτων, διά τον επικρατούντα «εθνισμόν», προσώπων (Σημείωσις εκτός κειμένου).
10. Ένθ΄ ανωτέρω, σελίς 68.
11 Νομικόν πρόσωπον είναι μία συλλογική οντότης, η οποία έχει βούλησιν, υποχρεώσεις, και δρά ως μονάς.

 

Το 1998 ήταν έτος Εκκλησιαστικής δοκιμασίας για τα αποθέματα μνήμης στη χώρα των Ελλήνων! Τα αποτελέσματά του υπήρξαν άκρως εντυπωσιακά. Η μνήμη των Ελλήνων δεν λειτουργεί! Από δω και πέρα, τίποτε δεν αποκλείεται και όλα μπορούν να συμβούν εις βάρος της ιστορικής αξιοπρεπείας των Ελλήνων...! Ο φύλακας της αξιοπρεπείας τους, η μνήμη, ασθενεί, τους πρόδωσε ή κοιμάται! Οι περί "σπαραγμάτων" ενδιαφερόμενοι μπορούν να ζητήσουν (όπως και το έκαναν ήδη) ακόμα και ένα κομμάτι... απ' την Ακρόπολη! Αφού στον ιερότερο βράχο του πολιτισμού, στο σύμβολο της καθημαγμένης από τον θρησκευτικό φανατισμό αρχαιότητας, εορτάσθηκε στο "μιλλέννιουμ" η γέννηση του σφοδρότερου κατεδαφιστή της, του Ιουδαιοχριστιανισμού, τότε όλα τα δεινά κατά του πολιτισμού μπορούν να συμβούν. Ο φύλακας της ιστορικής αξιοπρεπείας κοιμάται ή πέθανε! Οι πολιτισμοκλέφτες μπορούν ελευθέρα να αποσπάσουν οτιδήποτε, ο φρουρός των διαχρονικών ελληνικών αξιών, η Μνημοσύνη, η μυθική μητέρα των μουσών, της εμπνεύσεως και των τεχνών, φαίνεται πως εγκατέλειψε την χώρα που την γέννησε και ντροπιασμένη αποσύρθηκε στην σκοτεινότερη γωνιά της Λήθης! Δυστυχώς, η θλιβερή αυτή διαπίστωσις πρέπει σε μεγάλο βαθμό να αληθεύη, αφού ο σκαιότατος φονιάς, της τρυφερότερης ηρωίδος πολιτισμού της Ελληνίδος Υπατίας, μπορεί ακόμα να δέχεται ετήσιες τιμές αδιαμαρτύρητα, από μια ολόκληρη χώρα... την δική της χώρα! Φαίνεται λοιπόν, χωρίς υπερβολές, πως για να μην αμφιβάλη κανείς ότι οι Έλληνες διατελούν υπό εκκλησιαστική δεσποτεία, η κρατική των Ελλήνων εκκλησία ανεκήρυξε το 1998, έτος του Αλεξανδρέως Κυρίλλου (Μητρόπολη Θεσσαλονίκη εγκύκλιος 1η Ιανουαρίου 1998 αρ. Πρωτ.: 795). Σε τετραήμερο μάλιστα θεολογικό (ΙΘ΄) συνέδριο (11-14/11/98) υμνήθηκε τα μέγιστα ως στυλοβάτης και υπεράγιος της θρησκείας των Ελλήνων! "Κανένας" δε φαίνεται να απήντησε στους προκλητικότατους αυτούς ετήσιους πανηγυρισμούς. Πουθενά δεν είδαμε μια κριτική σκέψη κατά του ορκισμένου ανθέλληνα Κύριλλου! Ποιός είναι όμως επιτέλους αυτός ο υπεράγιος, που δικαιούται ετήσιες τιμές και ποιές ήταν οι αντιπροσωπευτικότερες της πίστεώς του σκέψεις, ας αφήσουμε τον ίδιο να μας το περιγράψει:
"Κύριλλου αγιότατου επισκόπου... Πάσα η γραφή (η εβραϊκή Βίβλος) είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος... και ότι ο θεός προείπε αυτό είναι πάντων σωτήριον... ο δια του πανσόφου Μωυσέως προσταχθείς νόμος παραγγέλνει "Μη έχεις άλλους θεούς πλην εμού" δια τούτο και ο θεσπέσιος Μωυσής στους εξ' αίματος Ισραηλίτες παρήγγειλε, να φυλάγουν τις εντολές αυτές και να αφανίζουν από προσώπου γης όλους τους τόπους στους οποίους λάτρευσαν εκεί τα έθνη τους θεούς τους. "Στα όρη τα ψηλά και στους λόφους και υποκάτω παντός δένδρου δάσους, κατασκάψτε τους βωμούς αυτών και συντρίψτε τις (λατρευτικές) στήλες αυτών. Κατακόψετε τα (ιερά) άλση τους και τα γλυπτά των θεών αυτών κατακάψτε με πυρ και αφανίστε το όνομα αυτών εκ του τόπου εκείνου". Ακριβώς έτσι είναι πρέπον, τον εξ απάτης Ελληνικής προς το της αληθείας να μετακινείτε φως (προσέξτε με πόση αγάπη θα γίνει αυτή ή προς την σωτηρία μετακίνηση!) δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί να κατακάψετε ανασκάπτοντας τους βωμούς και κατακόβοντας τα άλση, ώστε καμιάς δικής τους βδελυρότητος να μην απομείνη λείψανο, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στην δόξα". Και συνεχίζει με απερίγραπτη... αγάπη: "Εμείς δε στις θεϊκές αυτές εντολές εμπιστευόμενοι τον νουν μας, δεν θα αμελήσουμε και ούτε θα βραδύνουμε, αλλά με ακρίβεια μάλλον δε και φιλογρηγορούντες της αληθείας το αξιοθαύμαστο κάλος με χαρά θα κυνηγούμε και όλο ένα περισσότερο θα σπουδάζουμε το πως ο θεός την ανατροπή της πλάνης και τον φωτισμό του σκότους δια του Μωσαϊκού νόμου μας παρέδωσε... για δε τους ακάθαρτους δαίμονες ο νόμος (του Μωυσέως) σκιά των μελλόντων είναι... διότι γεννούν οι σκιές την αλήθεια καθώς προείπε και ο θεσπέσιος Μωυσής"!!! Γ΄ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΤΑ ΝΕΣΤΟΡΙΟΥ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΡΟΣ ΑΚΑΚΙΟΝ (1,4,41)

Αυτός ηταν ο τιμώμενος ολόκληρο το 1998 Κύριλλος! Ή μάλλον ο άγιος Κύριλλος!!! Τελικά όμως να κάτι που ο άγριος Κύριλλος, μας το λέει καλύτερα απ' όλες μας τις διατυπώσεις! Η Παλαιά Διαθήκη είναι παρακαταθήκη από πολλές χρήσιμες "σκιές"...! Τι είναι οι "σκιές"; Να η εξήγησις... όταν λοιπόν έχετε κουραστεί να μιλάτε για αγάπη και κανένας δεν σας δίνει σημασία και ούτε τη γη του σας παραχωρεί, ούτε τα προνόμια του σας παραδίδει... τότε και σεις (σύμφωνα με την χριστιανική οδηγία του Κυρίλλου), απ΄ την Καινή Διαθήκη που βρισκόσαστε, απλώνετε το χέρι σας, έτσι, δίπλα προς τις σκιές (πληγές) της Παλαιάς, αρπάζετε ότι "σκιά" βρεθεί μπροστά σας και χτυπώντας κατακέφαλα ρίχνετε ανάσκελα οποίον αντιστέκεται στις ευγενικές σας προθέσεις! Αμέσως μετά, δηλαδή τώρα που σας πρόσεξε και είναι όλος δικός σας, μπορείτε να τον μετακινήσετε (τραβώντας τον προσεκτικά και με αγάπη απ' τα ποδιά) προς το φως της αληθείας! Τώρα που όλα τακτοποιήθηκαν, με τον χριστιανικότερο τρόπο, μπορείτε να αφήσετε πάλι πίσω στην θέση τους τις χρήσιμες βαριές "σκιές" της Παλαιάς Διαθήκης... και συνεχίσετε να μιλάτε για νεοδιαθητική αγάπη! Συγχαρητήρια, έχετε μετακινήσει επιτυχώς έναν δαιμονισμένο προς το φως της αληθείας! Να λοιπόν που όλα χρειάζονται! Καλή είναι η Καινή Διαθήκη, αλλά ας είναι από κοντά και η Παλαιά που έχει όλες τις "σκιές" του... αρχαιο-χαλδαιικού κόσμου. Φαίνεται λοιπόν ότι με μια βαριά παλαιοδιαθηκική "σκιά" στο χέρι, μπορούσες κάποτε να σπάσεις άνετα το κεφάλι των αλλοδόξων, φωνάζοντας "αγάπη", "φως", "σωτηρία" και μετά, όχι μόνο να μην αποβάλλεσαι από την θρησκεία της αγάπης, αλλά να αξιώνεσαι και ετησίων τιμών! Ακριβώς έτσι έγινε με τον εν λόγω Κύριλλο! Βλέπετε γιατί τελικά όλη η εβραϊκή γραφή είναι οπωσδήποτε θεόπνευστη και ωφέλιμη! Σκέφτεστε τι θα γλιτώναμε... αν δεν ήταν τόσο πολύ "ωφέλιμη" και τόσο χαριτωμένα ή μάλλον δυναμικά θεόπνευστη; Δεν εξηγείται λοιπόν φυσιολογικά, πως μπορούν οι Έλληνες σήμερα να θεωρούν άξιο ετήσιων τιμών, έναν άνθρωπο που με τέτοια κακόψυχη εντολή παραγγέλνει την μαζική πυρπόληση, καταστροφή και κατασυντριβή των ναών και όλων των ιερών τόπων της αρχαίας Ελλάδος, που ας σημειωθεί οι περισσότεροι είχαν ήδη μετατραπεί σε φυλακτήρια γνώσεως, βιβλιοθήκες και ουσιαστικά θεραπευτήρια ψυχών και σωμάτων! Ακούσαμε μάλιστα και τόσα απανωτά εγκώμια για την ζωή και το έργο του, που προς στιγμή μπερδευτήκαμε νομίζοντας ότι επρόκειτο πράγματι για κάποιον άλλον Κύριλλο... λίγο καλύτερο απο δαύτον! Μα, γιατί τιμούν έναν άνθρωπο που από το θρησκευτικό του μένος και την καταδιωκτική μανία, κατά πασών των διαφωνούντων, ούτε καν οι δικοί του ομόθρησκοι δεν ήξεραν που να κρυφτούν; Ακόμα και το βαρύ πυροβολικό της θρησκείας, ο άλλος ασυγκράτητος ανθέλλην, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο παραγωγικότερος συγγραφεύς χριστιανικού επεκτατισμού, δεινοπάθησε οικτρά κάτω από τον κυνηγετικό θρησκευτικό ίστρο, του καθ' έξιν κυνηγού διαφωνούντων Κυρίλλου! Όμως ας μη γελιόμαστε, αυτές ακριβώς οι καταδιωκτικές εξάρσεις του Κυρίλλου, και του κάθε Κυρίλλου, είναι που επέβαλαν την χριστιανική ιδεολογία και εδραίωσαν την ελέω θεού θεολογική δυναστεία! Δεν υπήρχε αίρεση η σκιά διαφωνίας λοιπόν, που με ''το φως του Μωυσή'' να μην υπέστη τον αφανιστικό εξαγνισμό απ' το χέρι του κάθε Κυρίλλου. Τελικά αυτό το φως του Μωυσή από πνευματικής πλευράς πρέπει να ήταν κάτι σαν ατέλειωτα παχιά λόγια αγάπης, αλλά από υλικής απόψεως πρέπει να ήταν κάτι σαν δάδα χειρός, γιατί όπου "έφεγγε" λαμπάδιαζαν όλα με μια παράξενη εξαγνιστική φλόγα! Θέατρα, στάδια, ναοί, αγορές, βουλευτήρια, μουσεία, σχολές, άλση, πλατείες... οπουδήποτε υπήρχαν τα βδελυρά αγάλματα των αλλόθρησκων και κακόθρησκων Ελλήνων, που μπορεί: "εξωτερικά να ήταν εξαίσια αλλά, μόνο για να πλανεύουν τις αισθήσεις, ενώ εσωτερικά ήταν γεμάτα με δαίμονες και ποντίκια"! Ο εραστής της Παλαιάς Διαθήκης Κύριλλος, με την αρρωστημένη μανία καταδιώξεως, ένιωθε άπειρη ευδαιμονία και απέραντη ψυχική συγγένεια με τον δεσποτικότερο των προφητών Μωυσή. Τον συγκλόνιζε η ιδέα ότι αντιγράφοντας τις βαριές σκιές (εντολές-πληγών) του εβραϊκού παρελθόντος, στο μέλλον θα έμοιαζε κι' αυτός λίγο με τον τρισένδοξο, αδίστακτο εκτελεστή αντιπάλων Μωυσή! (Βλ. Ένοπλος δόλος: "η επανάσταση του Κορέ").

Ένιωθε απέραντη ψυχική ανάταση στο ενδεχόμενο να ξεπεράσει σε σωτηριοφανή βαρβαρότητα κι' αυτόν τον συγγενή, θείο του και προκάτοχο του στον επισκοπικό θρόνο της Αλεξανδρείας Θεόφιλο, που πριν από λίγο μόλις καιρό κατεδάφισε την βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας! Ο Κύριλλος ήθελε οπωσδήποτε να αφήση εποχή, ενώνοντας την φωνή του στεντόρεια μ' αυτήν του "θεσπέσιου Μωυσή", παραγγέλνοντας στους πνευματικούς πια ισραηλίτες, (χριστιανούς) ξεκάθαρα φωτιά και τσεκούρι σ' όλους τους ιδεολογικούς εχθρούς... φυσικά στο όνομα και υπό το πρόσχημα της αγάπης! ("Νέο Ισραήλ είναι η Χριστιανική Εκκλησία"! Αυτά γράφει επί λέξη στο βιβλίο της Α΄Γυμνασίου: "ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" στη σελίδα105!!!)

Όλα αυτά τα πολύ "σοφά και επωφελή", ο Κύριλλος τα ξεσηκώνει μέσα απ' τις σελίδα της Παλαιάς Διαθήκης, κατ' ευθείαν από το στόμα του μεγαλύτερου κατασκευαστή πληγών Μωυσέα! Γεννιέται όμως η δικαιολογημένη νομίζω απορία: Αφού η χριστιανική σκέψη του Κύριλλου, βρίσκεται απολύτως στα αχνάρια, στη σκιά, στην προέκταση και τα πρότυπα των βίαιων Μωυσιακών επεκτατισμών, δεν έπρεπε όλο αυτό το πράγμα να λέγεται Μωυσισμός και όχι Χριστιανισμός; Αφού αυτοί οι άγιοι του Χριστιανισμού, υιοθέτησαν τις βιαιότερες εντολές του επιθετικότατου παλαιοδιαθηκικού Ιουδαϊσμού, γιατί λοιπόν χρησιμοποιήθηκε το παραπλανητικό όνομα Χριστιανισμός και όχι το φυσικότερο Νέο-ιουδαϊσμός; Απ' την άλλη, αν ο χριστιανισμός δεν υιοθετεί τα πύρινα αυτά κηρύγματα μίσους και τις αφανιστικές μεθόδους του νέο-Μωυσέα Κυρίλλου, αλλά την Νεοδιαθηκική απέραντη και ανυπόκριτον αγάπη, ακόμα και προς τους εχθρούς... κλπ. κλπ... τότε γιατί όχι μόνο δεν καθηρέθησαν ποτέ για τις πράξεις τους αυτές και τα ακατονόμαστα αυτά εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητος, αλλά σήμερα ο συγκεκριμένος "αγιος", ο αγριότερος των αγίων Κύριλλος, παραμένει άγιος και μάλιστα ετησίας εορταστικής εμβελείας; Τελικά, αναρωτιέται κανείς: αν για την επικράτησή του ο χριστιανισμός μπορούσε τόσο εύκολα να δανειστή τις σκιές-πληγές της Παλαιάς Διαθήκης, την πυρπολητική δάδα του Αβραάμ και την κατεδαφιστική σφύρα του Μωυσή... τότε προς τι ο τόσος θόρυβος περί της χριστιανικής αγάπης; Αλήθεια, μήπως επιτέλους μπορούμε να διακρίνουμε ότι η αγάπη ήταν το δόλιο προσκλητήριο και το καταλληλότερο ιστορικό άλλοθι για τον φόνο ενός πολιτισμού; Μήπως από την ιστορική πια αυτή απόσταση, μπορούμε να δούμε ότι αυτή ακριβώς η αγάπη, ηταν η ιδεώδης αρχή μιας απίστευτης σε έκταση και μανία κατασυντριβή του Ελληνικού πολιτισμού, που κανένα μίσος δεν θα πετύχαινε καλύτερα;

Ας δούμε όμως τι άλλο εντελώς χριστιανικό και αλησμόνητο έκανε ο περίφημος αυτός Κύριλλος (370-444 μ.Χ.) και γιατί τόσο μένος κατά των Ελλήνων: "Συνέβη δε ο επίσκοπος επί των αιρέσεων Κύριλλος, να περάσει (αστυνόμευε δηλαδή, εντελώς τυχαία...!) έξω από τον οίκο της Υπατίας, όπου είδε συνωστιζόμενους στις εξώθυρες άνδρες και γυναίκες ανθρώπους πολλούς που άλλοι έφευγαν άλλοι έρχοντο και άλλοι έστεκαν εκεί. Ερώτησε λοιπόν (ο Κύριλλος) τι είναι όλο αυτό το πλήθος και περί τινός όλος αυτός ο θόρυβος στην συγκεκριμένη οικία.. Κάποιος του εξήγησε ότι μέσα αγορεύει η φιλόσοφος Υπατία και δική της είναι η οικία. ("Επίσκοπος επί των αιρέσεων" ούτε λίγο ούτε πολύ σημαίνει κυνηγός αιρετικών! Το βαρύ "τραίνο" του μεσαίωνα είχε ήδη ξεκινήσει, μηχανοδηγός του ο Κύριλλος Αλεξανδρείας και θερμαστής ο θείος του ο Θεόφιλος, για τον οποίο βρίσκουμε γραμμένο: "βαθυνοήμον και εκ την φανεράς όψεως το αφανές του ανθρώπου θέλημα και ιδίωμα να διαβλέπει" Γ. Μοναχός). Μαθαίνοντας αυτά (ο άγιος) δαγκώθηκε η ψυχή του ώστε τον φόνο αυτής ταχέως επιβουλεύετο, τον ανοσιότατον μάλιστα φόνο, που κατά την συνήθεια (του αγίου!) προήλθε από πολλούς μαζί θηριώδεις επιτιθέμενους ανθρώπους, ανθρώπους φαύλους που ούτε θεών ούτε ανθρώπων φόβο είχαν, και ξέκαναν έτσι την φιλόσοφο" Σουΐδας (ύψιλον 166). Πράγματι είχε εκπληκτικές "συνήθειες" ο άγιος! Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός μας διέσωσε επιπλέον φρικιαστικές λεπτομέρειες από το συμβόλαιο θανάτου του αλητάγιου Κυρίλλου κατά της Υπατίας: "Συμφωνήσαντες δε οι άνδρες (και τι "άνδρες"!!!) με ένθερμο φρόνημα, (δηλαδή φανατικούς) στους οποίους ηγείτο κάποιος Πέτρος ο αναγνώστης (προφανώς εκκλησιαστικός αναγνώστης) και παραμόνευαν την επιστρέφουσα Υπατία στον οίκο της. Όρμησαν, την έβγαλαν έξω από το δίφρο (μεταφορικό μέσον την εποχής) την έσυραν μέχρι την εκκλησία, της εξέδυσαν την εσθήτα (ενδεικτικό ένδυμα διδασκάλου) και με όστρακα και θεια μανία την κατέκοψαν, την κατέσπασαν, (τις τσάκισαν τα μέλη!) και στην συνέχεια συνεργαζόμενοι αφού την καταδιαμέλισαν, κατέκαψαν τα μέλη της μέχρι καταναλώσεως (καταδιαμελίσθη!). Αυτό όλο το έγκλημα μεγάλη κατακραυγή ξεσήκωσε κατά του Κυρίλλου και της αλεξανδρινής Εκκλησίας... (τόσο "άνδρες" ήσαν!!!). Αυτά δε συνέβησαν το τέταρτο έτος της Κυρίλλου επισκοπής και το έκτο του ("μεγάλου") Θεοδοσίου, τον μήνα Μάρτιο διαρκούντων των νηστειών"!!! Σωκράτους Σχολαστικού ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΕΡΙ ΥΠΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ 7.15 Βλέπουμε λοιπόν με τι λεπτές διαδικασίες ενίκησαν την φιλοσοφία των Ελλήνων. Απλά, κάποιοι ομιχλώδους καταγωγής άγιοι, έφτασαν στην διαπίστωση, ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι... ψητοί αποδίδουν λιγότερο! Δεν ξέρουμε αν ωφέλησε σε τίποτε η μεγάλη κατακραυγή κατά του πατριάρχου Κυρίλλου και της τοπικής εκκλησίας. Αυτό που ξέρουμε μετά βεβαιότητας είναι ότι μετά απ' το απολύτως μελετημένο, χυδαίο, ανατριχιαστικό, και απίστευτης αγριότητος τρομοκρατικό χτύπημα, σε όλη την ρωμαϊκή επικράτεια σίγουρα δεν ξανατόλμησε άνθρωπος αυτό που αποτόλμησε η ελληνόψυχη Υπατία!

Η "δολομήχανος ελπίδα" (Έτσι αναφέρει την πλανεύτρα ελπίδα ο Νόννος στα ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ ΚΑ΄316) αναμοχλεύοντας τα λαϊκά πάθη και ταΐζοντας τους πόθους των απαιδεύτων για δύναμη και εξουσία, έστρεψε κατά των Ελλήνων κάθε λογής βαρβάρων. Ο σαδιστής αυτός "άγιος" που περισσότερο θυμίζει καλικάντζαρο παρά άνθρωπο θεού, δεν άφηνε τίποτε στην τύχη! Ασκήτεψε δήθεν στην έρημο, όπου αντί να χάνει τον καιρό του σε αόριστες προσευχές, αυτός επαναδημιούργησε από μαινόμενους αναχωρητάς, από την μονή του Σινά, τον φανατικότερο στρατό ρασοφόρων της "σωτηρίας"! Το αδίστακτο αυτό σώμα καλογέρων, αφού προ καιρού υπηρετήσαν τον Θεόφιλο στην καταστροφή του Σεραπείου, ήταν έτοιμο να υπηρετήση και τον διάδοχο και ανεψιό του, Κύριλλο! Τους καθεστωτικούς στόχους του πνευματικού δικτάτορα Αλεξανδρείας Κυρίλλου, υπηρετούσε και μια άλλη ομάδα αναρχικών στρατιωτών της σωτήριας οι ονομαστοί: "παραβολάνοι, μια άλλη τάξη 600 έως 800 δυνατών νέων ανδρών των οποίων η αρχική αιτία σύστασης ηταν η περίθαλψη των ασθενών, ανάπηρων και άστεγων της πόλεως... (βλέπετε ότι σε κάθε αθλιότητα χρειάζεται μια αγαθή βιτρίνα) ενεργούσαν επίσης σαν ένα είδος στρατιωτικού σώματος του πατριάρχη Κυρίλλου που αναλάμβανε δράση εναντίων των αντίπαλων... άνθρωποι αμαθείς, ορμητικοί αμόρφωτοι παράφοροι, πειθαρχούμενοι στους εκκλησιαστικούς ηγέτες τους, ήταν πρόθυμοι να αντιδράσουν σε κάθε λαϊκή θέληση της πόλης... είναι βέβαιο ότι οι παραβολάνοι αυτοί διέπραξαν τον φόνο της Υπατίας" Maria Dyielski "Υπατία η Αλεξανδρινή" σελ.179-181. Τόσο "καυτή" ηταν θεοσέβεια τους, που δεν δίσταζαν να σκοτώσουν και να κάψουν κατά τα πρότυπα του Λευίτη Μωυσέα οτιδήποτε μη χριστιανικό! Ο Σουΐδας συμπληρώνει: "και το σώμα της (της Υπατίας) καθυβριζόμενο διεσπάρη εις όλη την πόλη. Τούτο δε συνέβη δια την υπερβάλλουσα αυτής σοφία, και μάλιστα εις τα περί αστρονομίαν... υπό Κυρίλλου θράσος" Σουΐδας ύψιλον 166. Η κύρια του Ελληνισμού η Υπατία, αδιαφορώντας για τους χριστιανο-βρυχηθμούς του Κυρίλλου, έβαζε την τήβεννό της και με παρρησία ανεκοίνωνε σε δημόσιους χώρους τα νέα της ναυσιπλοΐας, των μαθηματικών και της αστρονομίας. Η Υπατία ακτινοβολούσε δημοσίως το άρωμα της ελληνικής παιδείας. Ο θαλερός ελληνισμός της, κατέθελγε τους πολίτες της ελληνοθρεμμένης Αλεξανδρείας. Αυτό όμως δεν άρεσε καθόλου στον κουασιμόδο της ιεροσύνης Κύριλλο! Αυτός λοιπόν ο καταχθόνιος ανθρωποκυνηγός, το αιμοβόρο θηρίο, ο αλάστωρ Κύριλλος Αλεξανδρείας, (τον οποίο ούτε ο συγγραφεύς του Σουΐδα, αν και χριστιανός, δεν διστάζει φανερά να περιφρονήση), δεν είχε να φοβηθή τίποτε! Μετά απ' αυτόν τον κατά παραγγελία θάνατο της Υπατίας, όχι μόνο δεν ίδρωσε το αυτί του, αλλά επειδή στην θρησκευτική μεζούρα οι αξιότιμοι προσμετρόνται ανάποδα, γνώρισε πραγματικές δόξες και τιμές αφού μετά απ' αυτή την θηριωδία του ανακηρύχθηκε: "σοφός", "ιερός", "θεσπέσιος", "νικηφόρος", "μακάριος", "θείος", "δάσκαλος", και... θερμός "εραστής της αλήθειας" και φυσικά "άγιος" Φώτιος ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ. Αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, πράγματι μόνο με ανατριχιαστικές ιστορίες κανιβάλων μπορεί να συγκριθεί! Μόνο που αν το δούμε εγκληματολογικά είναι κατά πολύ ανώτερο σε αποτρόπαια κίνητρα και συγκρίσεις, αφού ο αλεξανδρινός αυτός ρασοφορεμένος κανίβαλος έχει για θύμα του μια εντελώς αθώα, πάνσοφη και όμορφη γυναίκα, (κάτι που δεν τυχαίνει συχνά σε αυθεντικούς κανιβάλους). Ο δε οικτρός κανιβαλιστικός διαμελισμός της, γίνετε άκουσον-άκουσον, στο όνομα μια αγάπης! Μιας αγάπης που ενίοτε πυρπολεί, διαμελίζει και σκοτώνει! Ειδικά αυτό το τελευταίο... την αγάπη δηλαδή που με τόσο μίσος σκοτώνει, ούτε και ο πιο διεστραμμένος κανίβαλος δεν θα μπορέσει ποτέ να την εξηγήσει! Αυτός ηταν ο ψυχοπαθής δήμιος Αλεξανδρείας Κύριλλος! Δηλαδή, ευτυχώς που αυτός ο άνθρωπος ήταν άγιος, διότι αν δεν τον είχε ημερέψει η τόση χριστιανική του παιδεία και η αγιότητα του... αν δεν αγαπούσε έτσι τρυφερά ακόμα και τους εχθρούς του... φαντάζεστε πόσο πιο κακός μπορούσε να γίνη;

Ποια ήταν όμως η Υπατία; Το θηλυκό αυτό "τερας" που κατατρόμαξε τους ποιμένες της αλεξανδρινής εκκλησίας και γιατί έπρεπε να το εξαφανίσουν τόσο μακάβρια από προσώπου γης; Τι το αποτρόπαιο έκανε, που δεν έδενε πουθενά με τον Ιουδαιο-χριστιανισμό, ώστε να δικαιούται τέτοιο φρικτό θάνατο; Η Υπατία ήταν μια ψυχωμένη Ελληνίδα, που εκτός από εξαιρετικά όμορφη, υπήρξε και φαινόμενο επιστημονικής γνώσεως και φιλοσοφίας. Κόρη του γνωστού μαθηματικού Θέωνα. Μαθηματικός η ίδια, γεωμέτρης, φιλόσοφος και αστρονόμος με γνώσεις που ξεπερνούσαν την εποχή της, με πρωτοποριακές μηχανο-κατασκευαστικές επιδόσεις. Το συγγραφικό της έργο, που φυσικά δεν έφτασε ως εμάς περιλαμβάνει τίτλους όπως: "Υπόμνημα εις Διόφαντο", "Υπόμνημα εις τα Κυνικά του μαθηματικού Απολλώνιου Περγέου", "Αστρονομικός κανόν" πιθανολογούνται και αλλά έργα δικά της που όλα ΧΑΘΗΚΑΝ οριστικά. Εξαιρετική γεωμέτρης είχε το παρατσούκλι Υπατία η Γεωμετρική. Με τις υποδείξεις της ανεξίθρησκης Υπατίας, ο χριστιανός μαθητής της Συνέσιος, κατασκεύασε το αστρονομικό όργανο αστρολάβο. Ένα όργανο που μόνο οι λεπτότατες κατασκευαστικές του απαιτήσεις, προϋπέθεταν προχωρημένο ωρολογοποιό μηχανολογικό εξοπλισμό! Πράγμα που στην προέκταση του σημαίνει, ότι η Υπατία διέθετε ένα πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο και ειδικευμένους τεχνίτες μικροκατασκευών! Η λεπτομέρεια αυτή δεν είναι διόλου ασήμαντη, αφού καταληκτικά είναι μάλλον η διαφωτιστικότερη για τον σημαντικότατο ρόλο της Υπατίας στην διεκδίκηση του κοινού της κοσμοπολίτικης Αλεξάνδρειας απ' την ελληνόφωτη επιστήμη ή την σκοταδιστική θρησκεία! Για να πάρουμε μια γεύση του αστρονομικο-μαθηματικού επιτεύγματος που εδώ ασαφώς και γενικόλογα αναφέρουμε ως "αστρολάβο" πρέπει να υπενθυμίσουμε την πολυπλοκότητα του αντίστοιχου ευρήματος των Αντικυθήρων που αν και κατά πέντε περίπου αιώνες αρχαιότερος αυτού της Υπατίας αφήνει έκθαμβους τους σημερινούς μελετητές του με τις μαθηματικές και τεχνολογικές του προϋποθέσεις! Το όργανο αυτό, ανεσύρθη το 1901 από αρχαίο ναυάγιο των Αντικυθήρων Είναι ένας "αστρονομικός υπολογιστής μεγάλης ακρίβειας, του 80 π. Χ. χαρακτηρίσθηκε σαν ο πιο περίπλοκος μηχανισμός που κατασκευάστηκε ποτέ στον κόσμο, τουλάχιστον έως τα 1200μ.Χ." Χ, Λάζος "τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα".

Το όργανο αυτό, ανεσύρθη το 1901 από ναυάγιο των Αντικυθήρων. Με τους 27 του συνολικά γραναζωτούς δίσκους του κατασκευασμένους πριν από 21 αιώνες η προχριστιανική Ελλάδα αποστομώνει στους επικριτές της με τον καλύτερο τρόπο! Η τεχνολογία και ευφυέστατες εφαρμογές των θεωρητικών επιτευγμάτων της ελληνικής διανοήσεως απαντούν καλύτερα απ' όλα τα επιχειρήματα, για το αν η Ελλάδα ηταν ή όχι βουτηγμένη στην δεισιδαιμονία και την ειδωλολατρική αποχαύνωση απ' την οποία έπρεπε επειγόντως να σωθή! Κάποιοι άλλοι πρέπει σήμερα επειγόντως να καταλάβουν το σχεδιασμένο έγκλημα που διεπράχθη κατά της ολοσέβαστης Ελλάδος που στο πρόσωπο και στο τραγικό τέλος της Υπατίας βρίσκει μια ανεπανάληπτη θλιβερή ταύτιση! Ο αστρολάβος της Υπατίας κατασκευασμένος πεντακόσια και πλέον χρόνια μετά, πρέπει να ήταν μια ανάλογη θεαματική μετεξέλιξη. Ένα τέτοιο αριστούργημα ακριβέστατης μικροκοπής, ωρολογοποιού συναρμογής και αστρονομικών συσχετισμών, βγαλμένο μέσα απ' τα εργαστήρια της Υπατίας και επιδεικνυόμενο στις δημόσιες διαλέξεις της Αλεξανδρινής φιλόσοφου, μαζί με αλλά ίσως τεχνολογικά αριστουργήματα, πρέπει να άφηναν εκπληκτικό και τον τελευταίο αλεξανδρινό! Εξ όλων αυτών λοιπόν διαφαίνεται ότι η Υπατία αντιπροσώπευε την ουσιαστικότερη συνεχεία της άγνωστης στους πολλούς προηγμένης "τεχνολογίας" των Ελλήνων! (Σημειωτέων ότι η σημαντική αυτή λέξη "τεχνολογία" πρωτοεμφανίζεται στα έργα του Αριστοτέλη (ΡΗΤΟΡΙΚΑ Α΄ 1355α.19)) Η Υπατία λοιπόν πέρα απ' το θάρρος της διαφωνίας προς την δικτατορία της σωτηρίας πίστεως, αντιπροσώπευε τον ισχυρότερο αντίπαλο της διεκδικητικής θεολογίας! Η Υπατία, απέναντι στις θανατονικήτρες σειρήνες της θεολογίας, φαίνεται πως μεθοδικά αντεπιστράτευε την απτή και οφθαλμοφανή απελευθερωτική δύναμη της τεχνολογίας, την οποία μεθοδικά και με μεγάλη ως φαίνεται αποδοχή επεδείκνυε στους δημόσιους χώρους της πόλης! Η μαζική αποδοχή της Υπατίας, απειλούσε να αχρηστεύση το επιδιωκόμενο μονοπώλιο της προσοχής του όχλου απ' τους ελπιδέμπορους της θρησκείας!

Η τεχνολόγος Υπατία με την τόλμη την γοητεία και τις κατασκευές της, κέρδιζε μεγάλη μερίδα απ' τον ενθουσιασμό και την υποστήριξη ακόμα και των απαίδευτων του όχλου! Αυτό όμως προβλημάτισε βαθιά τους θρησκευτικούς δέσποτες της εποχής της! Έτσι η απροκάλυπτη δολοφονία της μπορεί να αφαιρούσε για λίγο απ' τον πατριάρχη το χαμογελαστό προσωπείο του κοινωνικού αγαπητικού, αλλά ο παραδειγματικός της θάνατος ηταν πράξη αναπότρεπτης ανάγκης! Από την Αλεξάνδρεια την πρωτεύουσα της γνώσεως των βιβλίων και των τεχνολογικών θαυμάτων, η παντοειδής σοφία των Ελλήνων αν δεν ανεκόπτετο απ' την θρησκευτική δεισιδαιμονία, σε χρόνο ρεκόρ θα ταξίδευε στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου εμπεδώνοντας την απόλυτη ελληνική πνευματική παντοκρατορία, με ανυπολόγιστες εξελίξεις παιδείας και πολιτισμού!!! Για όσους αμφιβάλουν για την αξιοθαύμαστη τεχνολογία των ελλήνων, παραπέμπουμε στη ρομποτική του Ήρωνα του Αλεξανδρέα και τη σειρά των εκπληκτικών βιβλίων του Χ. Λάζου: "τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα" εκδ. Αίολος Αυτά ακριβώς όμως ήταν που ανησύχησαν τον Κύριλλο τον τοποτηρητή της ιδεολογικής κατοχής στην Αλεξάνδρεια, στην συμπεριφορά της ανυπότακτης και ατρόμητης Υπατίας. Η θαρραλέα αυτή Ελληνίδα, παρ' ότι μικρή πρέπει να έζησε τις ταραχές και την καταστροφή του Σεραπείου επί Θεοφίλου, ξεπέρασε το θάρρος πολλών ανδρών και αδιαφορώντας για την δεδομένη εκκλησιαστική τρομοκρατία, με δημόσιες διαλέξεις αναπτέρωνε το ενδιαφέρον των επιστημόνων, διατηρώντας έναν χώρο σταθερής πνευματικής αντιστάσεως στη ογκούμενη θρησκευτική παντοδυναμία! Η γυναίκα αυτή είχε λοιπόν τον ελληνικότατο "δαίμονα" του δημόσιου κήρυκα μέσα της κι' αυτό ήταν που ανάγκασε τον καταχθόνιο νου του ανθρωποκυνηγού Κύριλλου να παραγγείλει τον χειρότερο παραδειγματικό χαμό της. Ο θάνατος της έπρεπε να είναι συγκλονιστικός! Κάτι εξαιρετικά τρομακτικό, που θα καθήλωνε και τον τελευταίο Έλληνα που θα είχαν ακόμα το θράσος μετά την έλευση της ουρανοκατέβατης Εβραιο-Βιβλικής σοφίας στην Αλεξάνδρεια, να μιλάει για έρευνα και γνώσεις! Να γιατί κατ' εντολή του έσυραν στους δρόμους την φιλόσοφο την κατέγδαραν με θραύσματα κεραμικών (όστρακα), τις κατέσπασαν τα μέλη, την καταδιαμέλισαν και στο τέλος... την έψησαν, ναι σκεφτείτε το... έψησαν τα μέλη της σε ανθρακιά... σαν να επρόκειτο για εκδρομή ξέγνοιαστων κανιβάλων!!! Ναι, αυτήν την τελευταία εντελώς απίστευτη και τρομακτικά εντυπωσιακή λεπτομέρεια μας διέσωσε ο Ι. Μαλάλας: "Ο δε βασιλεύς Θεοδόσιος στους χρόνους αυτούς την μεγάλη εκκλησία εν Αλεξάνδρεια έκτισε η οποία μέχρι και νυν Θεοδοσίου λέγεται, εφίλει (συμπαθούσε) δε Κύριλλον τον επίσκοπον Αλεξανδρείας. Κατ' εκείνον δε τον καιρόν παρρησίαν (εξουσία παρά Κυρίλλου) λαβόντες οι Αλεξανδρείς (παραβολάνοι) φρυγάνοις έκαυσαν (στα ξερόξυλα!) Υπατίαν την περιβόητον φιλόσοφον" Ι. Μαλάλας ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ (Λόγος Δ΄) 359.8

Αυτός ήταν ο θηριόψυχος Κύριλλος, που ενώ είναι να απορή κανείς γιατί έγινε χριστιανός, αυτός ο παρανοϊκός ο από παντού καθυβριζόμενος... παραμένει ακόμα σούπερ άγιος, ανάμεσα στους πολύπαθους απόγονους των θυμάτων του, τους αμνήμονες Έλληνες! Η Εκκλησία της Ελλάδος προκλητικότερη παρά ποτέ, όχι μόνο γιορτάζει δυο φορές ετησίως τον εν λόγω Κύριλλο (18/1 και 9/6), δεν δίστασε να δοκιμάση τις ευαισθησίες των αφανισμένων Ελλήνων, κηρύττοντας το 1998 έτος Κυρίλλου! Το τεστ μνήμης ήταν βέβαια δικαιολογημένο και περίτρανα απέδειξε στους εμπνευστές του, τον αξιοθαύμαστο βαθμό ιστορικής αμνησίας, της κατάμαυρης και αδιαπέραστης ιστορικής αγνοίας των Ελλήνων! Καμμία ουσιαστική αντίδραση! Η ιερατειο-κρατούμενη εκκλησία, ο πνευματικός δεσπότης των Ελλήνων, δεν έχει να φοβηθή το παραμικρό. Οι έλληνες κοιμούνται ή αργοπεθαίνουν(;) πάνω στις πληγές τους και στα δοξασμένα συντρίμμια των προγόνων τους! Κοιμούνται βαθιά, ληθαργικά, έχοντας καταναλώσει τεράστιες ποσότητες ναρκωτικής υποσχεσιακής εβραιοβιβλικής σωτηριολογία! Ως πότε όμως;!

http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_content&task=view&id=63&Itemid=212