ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-Ο ΜΕΓΑΣ ΜΑΚΕΔΩΝ-Ο ΜΕΓΑΣ ΕΛΛΗΝ

Ο κεραυνός της Μακεδονίας
Ο γιος είναι, του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας! Απ΄ του Ηρακλή και του Αχιλλέα της γενιά καταγόμενος! Γεννημένος το 356 π.Χ
Αυτός είναι ο νεαρός δαμαστής του Βουκεφάλα! Ένα τολμηρό παιδί από την Πέλλα της Μακεδονίας!
Αυτός είναι ο δεκατριάχρονος μαθητής του Αριστοτέλη! Στη Μίεζα, εκεί στα πόδια της ξεχασμένης της Νάουσας.
Ο δεκαεξάχρονος καβαλάρης είναι, που στη Χαιρώνεια, καταφέρνει να αρπάξει τον χαλινό της μάχης μπροστά στα έκπληκτα και συγκινημένα μάτια του πατέρα του.
Ο εικοσάχρονος νεαρός είναι, που συντρίβει με πορείες αστραπή, Τριβαλλούς και Ιλλυριούς και περνάει ως και αυτόν ακόμα το Δούναβη!
Ο νέος είναι, ο Βασιλιάς της Μακεδονίας, ο Πρώτος των Ελλήνων, ο αρχηγός της Εθνικής Εκστρατείας κατά των Περσών! Ο μεγάλος Εθνάρχης!
Ο 22χρονος είναι Στρατηγός της Ασίας, ο νικητής του Γρανικού, ο ελευθερωτής των σκλαβωμένων ελληνικών πόλεων της Μ. Ασίας, στις οποίες κατάργησε τις ολιγαρχίες και εγκατέστησε Δημοκρατική Διοίκηση!!!
Ο εφιάλτης είναι του Μεγάλου Βασιλέα, του Δαρείου, του οποίου των 600.000 στρατό συντρίβει το 333π.Χ. στην αμμώδη πεδιάδα της Ισσού, στην πρώτη νικηφόρα αναμέτρηση!
Ο σεβαστός είναι από τους Ιουδαίους, των οποίων οι Ιερείς τον υποδέχονται με πρωτόγνωρες τιμές!
Ο κύριος της Αιγύπτου είναι, ο ιδρυτής της αθάνατης Αλεξάνδρειας, από την οποία τόσους και τόσους Έλληνες έδιωξαν αμαθείς ηγέτες, μικρόψυχοι.
Ο εκμηδενιστής της Περσικής Αλαζονείας είναι, ο ατρόμητος γίγας των Γαυγαμήλων, όπου διαλύει στα 331, το νέο γιγάντιο στρατό του Δαρείου, που τον αποτελούσαν 640.000 πολεμιστές!!!
Ο κυριευτής Βαβυλώνας, Πασαργάδων και Περσέπολης είναι, όπου πυρπολεί τα ανάκτορα των Αχαιμενιδών, θυμούμενος την περσική καταστροφή της Αθηναϊκής Ακροπόλεως! Κι ας τον υπονόμευαν πισώπλατα οι Αθηναίοι. Όπως μερικοί έως τώρα, αν κρίνει κανείς την αδιαφορία των αρμοδίων για την γιγάντια, εκτεταμένη και διαβρωτική πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας μας!
Ο κύριος της Μηδίας είναι, ο τιμωρός του δολοφόνου του Δαρείου Βήσσου, ο νέος πια και της Περσίας βασιλεύς!
Ο ιδρυτής είναι της νέας Αλεξάνδρειας εν Αρίοις (Χεράτ), ο αναρριχητής του χιονοσκέπαστου Ινδοκούς, ο και της Βακτριανής κύριος (Τουρκεστάν), ο σύζυγος της Ρωξάνης, ο ιδρυτής και της Αλεξάνδρειας της Εσχάτης (Κοτζένδη) στα σύνορα του μογγολικού κόσμου!..
Ο διαβάτης του Ινδού είναι, ο νικητής του Πώρου και των 200 πολεμικών ελεφάντων του!
Ο ήρως της μάχης των Μαλλών, ο σοβαρότατα τραυματισθείς είναι, ο δαμαστής της αχανούς και τρομακτικής ερήμου της Γεδρωσίας!
Ο κεραυνός της Μακεδονίας μας είναι, ο κεραυνός του ενωμένου ελληνισμού, που η βροντή του ακούστηκε ως τα πέρατα του κόσμου και η λάμψη του θάμπωσε τους λαούς της γης!..
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Ο Αλέξανδρος, ήταν γιος του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Β΄ και της Ολυμπιάδας, κόρης του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου.
Την επόμενη ημέρα ο Φίλιππος θα έπαιρνε μαζεμένες τις ευχάριστες ειδήσεις: η Ολυμπιάδα του γέννησε γιο, τα άλογά του είχαν νικήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο στρατός του είχε καταλάβει την Ποτίδαια και ο στρατηγός του Παρμενίων είχε νικήσει τους Ιλλυριούς!

Η διάπλαση της προσωπικότητάς του
Ο πρώτος παιδαγωγός του Αλεξάνδρου ήταν συγγενής της μητέρας του, ο οποίος του δίδαξε την αρετή και τον άθλο, την αγάπη στον Αχιλλέα και τη θεοσέβεια, πράγματα καθοριστικά και θεμελιακά για την προσωπικότητά του, που επηρεάστηκε ακριβώς βαθύτατα από αυτόν το Νηπιαγωγό του, τον Λεωνίδα!
Όταν έγινε δε αργότερα δεκατριών ετών είχε τη μεγάλη τύχη να σπουδάσει κοντά στο σπουδαίο φιλόσοφο και πανεπιστήμονα Αριστοτέλη! Επί τρία χρόνια στη Μίεζα της Μακεδονίας άκουσε τα μαθήματα του φιλόσοφου με μία μικρή συντροφιά εκλεκτών συμμαθητών του και διακρίθηκε για τη φιλομάθειά του. Τον συγκινούσαν oι τραγωδίες, η μουσική και η λυρική ποίηση, ιδίως του Πινδάρου, τον οποίο τόσο εκτιμούσε, ώστε όταν αργότερα έκαψε τη Θήβα, έδωσε εντολή να μην πειραχτεί το σπίτι του μεγάλου αυτού Θηβαίου ποιητή. Διδάχτηκε ακόμα από τον Αριστοτέλη Ηθική, Ρητορική, Πολιτική, Φυσική, Μεταφυσική, Ιατρική, Γεωγραφία.
Ξαφνικά, στα δεκαέξι του, μαντατοφόρος φτάνει λαχανιασμένος στην ήσυχη Μίεζα! Ο πατέρας του τον καλεί στο παλάτι και του δίνει την αντιβασιλεία, επειδή ο ίδιος εκστρατεύει βιαστικά ανατολικά, προς τα Στενά. Τότε δίνεται η ευκαιρία στον Αλέξανδρο να κάνει την πρώτη εκστρατεία του εναντίον βόρειων φυλών, τις οποίες νίκησε και ίδρυσε στη χώρα τους την πρώτη του στρατιωτική αποικία!
Ύστερα από δύο χρόνια, ο Αλέξανδρος, παίρνει μέρος στη μάχη εναντίον των Θηβαίων στη Χαιρώνεια (338 π.Χ.) και η συμβολή του έκρινε την έκβαση της μάχης. Τότε ο περήφανος Φίλιππος τον στέλνει στην Αθήνα, σαν πρεσβευτή, κατά τη μεταφορά της στάχτης των Αθηναίων νεκρών. Ήταν η μοναδική φορά που επισκέφτηκε την Αθήνα, όμως οι εντυπώσεις από την πόλη έμειναν για πάντα ζωντανές στη μνήμη του.

Ο Βασιλιάς (336 π.Χ.)
Ήταν 20 χρονών ο Αλέξανδρος, όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας του. Ο νεαρός βασιλιάς είχε τότε ξαφνικά να αντιμετωπίσει ένα σωρό προβλήματα μέσα στο πένθος του! Στο εσωτερικό, τους μνηστήρες του θρόνου και στο εξωτερικό, τους βαρβάρους που επαναστάτησαν, μόλις άκουσαν το θάνατο του Φιλίππου. Αλλά και oι ελληνικές πόλεις θεώρησαν την περίσταση κατάλληλη, για να καταλύσουν τη μακεδονική κυριαρχία!
Ο Αλέξανδρος δεν δίστασε ούτε στιγμή, αλλά ενέργησε αστραπιαία προς όλες τις κατευθύνσεις! Ο δολοφόνος τού πατέρα του και οι άλλοι διεκδικητές εκτελούνται αμέσως! Και έτσι, αφού εξασφαλίζει την ηρεμία και την ασφάλεια στο εσωτερικό του κράτους του, εκστρατεύει ο ίδιος εναντίον της νότιας Ελλάδος, καταπνίγει στη γέννησή της την αμφισβήτηση και αναγνωρίζεται από όλους ως Αρχηγός της Εκστρατείας όλων των Ελλήνων εναντίον των Περσών!
Απερίσπαστος κατόπιν στρέφεται εναντίον των εξωτερικών εχθρών. Πρώτα αναγκάζει τους Τριβαλλούς και τους Γέτες να συνθηκολογήσουν και τους Κέλτες να ζητήσουν με σεβασμό τη φιλία του. Μετά κατευθύνεται εναντίον της Ιλλυρίας και συντρίβει το στρατό της!
Εν τω μεταξύ, αποστατούν πάλι oι νότιοι Έλληνες, εναντίον των οποίων επανέρχεται ορμητικός ο Αλέξανδρος, τους υποτάσσει και καταστρέφει αυτή τη φορά από τα θεμέλια τη Θήβα - που ήταν το επίκεντρο της αποστασίας - εκτός από τα ιερά και το σπίτι του Πινδάρου!

Η εκστρατεία στην Ασία
Την άνοιξη του 334 π.Χ. είναι πανέτοιμος πια για την εκστρατεία της Ασίας. Το εκστρατευτικό του σώμα αποτελείται από 32.000 πεζούς και 5.000 ιππείς. Τα πιο επίλεκτα τμήματά του είναι οι Εταίροι του ιππικού, οι Πεζέταιροι και οι Υπασπιστές των εταίρων. Κυριότερο όπλο είναι η σάρισα, το μακρύ μακεδονικό κοντάρι, που προκαλεί φόβο στον αντίπαλο. Όλος αυτός ο στρατός αποτελείται όχι μόνον από Μακεδόνες, αλλά και από Παίονες, Θράκες, Αγριάνες (σημερινοί Πομάκοι), Τριβαλλούς, Θεσσαλούς ιππείς, Ακαρνάνες, Αιτωλούς, Κρήτες και Μικρασιάτες Έλληνες.
Εκτός από το ιππικό και το πεζικό υπάρχουν επίσης oι πολιορκητικές μηχανές, το μηχανικό, ο εφοδιασμός, οι σκευοφόροι, το υγειονομικό, oι διαβιβάσεις !
Στο πλευρό του βρίσκονται ακόμη, πανάξιοι Στρατηγοί, όπως ο Παρμενίων και οι γιοι του Φιλώτας και Νικάνωρ, ο Κρατερός, ο Κοινός, ο Μελέαγρος, ο Κλείτος ο Κάζας, ο Αντίγονος κ.α.
Τον περιβάλλουν τέλος αφοσιωμένοι Σωματοφύλακες και πιστοί σύμβουλοι, καθώς και oι Εταίροι, ανάμεσα στους οποίους διακρίνονται ιδιαίτερα οι Σέλευκος, Νέαρχος, Ευμένης, Δημάρατος, Πτολεμαίος, Ηφαιστίων, Περδίκκας.

Γρανικός
Ο Αλέξανδρος σαν έτοιμος από καιρό, διασχίζει τη Θράκη και φτάνει στον Ελλήσποντο. Εκεί συναντά το στόλο του, που τον αποτελούσαν 160 πολεμικά και πολλά μεταγωγικά πλοία. Με αυτά περνά απέναντι στην Τροία, όπου επισκέπτεται τον τάφο του πολυαγαπημένου του ήρωα Αχιλλέα! ’λλωστε με τα κατορθώματά του ποτίστηκε από το νηπιαγωγό του το Λεωνίδα και την Ιλιάδα την είχε πάντα κάτω από το προσκεφάλι του!..
Η πρώτη αναμέτρηση με τους Πέρσες θα γίνει στις όχθες του Γρανικού ποταμού. Στη μάχη, που προσωπικά διεύθυνε ο ίδιος, κινδύνεψε να σκοτωθεί! Οι Πέρσες αν και πολυάριθμοι, τελικά δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την ορμή των Μακεδονικών λιονταριών και υποχώρησαν άτακτα, προσφέροντας έτσι την πρώτη σπουδαία νίκη στον Αλέξανδρο!
Από τα λάφυρα που άφησαν στο πεδίο της μάχης oι πανικόβλητοι βάρβαροι, έστειλε 300 πανοπλίες στην Αθήνα, για να κοσμήσουν με αυτές τον Παρθενώνα! Στην αφιερωματική επιγραφή έδωσε εντολή να γραφτούν τα εξής: Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων! Εξαιρούσε τους Λακεδαιμόνιους και τους στιγμάτιζε μ' αυτό τον τρόπο, διότι ήταν οι μόνοι Έλληνες που δεν πήραν μέρος στην εκστρατεία!..

Γόρδιος Δεσμός
Ήταν πια ’νοιξη του 333 π.Χ. όταν έφτασε στην πόλη Γόρδιο. Εκεί υπήρχε ένα αμάξι με ένα πολύπλοκο κόμπο, ο γνωστός σαν Γόρδιος δεσμός. Κατά την παράδοση, όποιος τον έλυνε θα γινόταν κύριος όλης της Ασίας. Ο Αλέξανδρος, χωρίς αμφιταλαντεύσεις, σήκωσε το ξίφος του και το κατέβασε με δύναμη στον άλυτο αυτό πρόβλημα, δείχνοντας έτσι την αποφασιστικότητά του να κυριεύσει την Ασία! Ο Γόρδιος δεσμός, είχε επιτέλους λυθεί!..
Μπροστά του απλώνονταν πια τα πανύψηλα βουνά του Ταύρου, που τα σκαρφάλωσε σαν αγέρας! Αλλά φτάνοντας ιδρωμένος στον ποταμό Κύδνο, έπεσε στα νερά του για να δροσιστεί. Όμως, αρρώστησε πολύ βαριά και σώθηκε χάρη στην περιποίηση του προσωπικού του γιατρού!..

Ισσός
Τη δεύτερη εμπλοκή του με τον ανήσυχο περσικό στρατό, την είχε κατόπιν κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας. Oι 600.000 Πέρσες διαλύθηκαν και πάλι και ο Δαρείος μόλις γλίτωσε με τη φυγή! Aφησε όμως στα χέρια του Αλέξανδρου τη μητέρα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Και εκείνος, αληθινά πολιτισμένος βασιλιάς, φέρθηκε με μεγαλοψυχία και ήθος, προς τους υψηλούς αιχμαλώτους του!..

Στην όαση Σίουα
Προχώρησε έπειτα νότια προς Συρία και έφτασε στη Φοινίκη, την όποία κυρίεψε και αιχμαλώτισε το στόλο της. Κατέλαβε κατόπιν την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο.
Εκεί, άφησε το στρατό του και με λίγους πιστούς άνδρες προχώρησε στην έρημο, για να επισκεφτεί το Μαντείο του ’μμωνα Δία. Ύστερα από δύσκολη πορεία έφτασε στην όαση Σίουα, όπου τον υποδέχτηκαν oι ιερείς με μεγάλες τιμές και τον προσφώνησαν παιδί του Δία, τίτλο που έδιναν στους Φαραώ...
Από εκεί εφοδιασμένος με χρησμούς που έλεγαν ότι θα κυριαρχούσε στην Ασία, ξαναγύρισε με σιγουριά στη φιλική Αίγυπτο και άρχισε να ετοιμάζει το στρατό του για νέες μάχες! Και αφού κοντά στις εκβολές του Νείλου χάραξε τα τείχη και τους δρόμους της Αλεξάνδρειας, ξαναπέρασε στην Ασία.

Το τέλος της Περσικής Αυτοκρατορίας
Με 40.000 πεζικό και 7.000 ιππείς διάβηκε τον Τίγρη και κινήθηκε προς τα Γαυγάμηλα, όπου είχε πληροφορίες ότι τον περίμενε ο Δαρείος με κοντά ένα εκατομμύριο συνολικά άνδρες και πολλά δρεπανηφόρα άρματα! Και πάλι όμως θριάμβευσε η ανδρεία των Μακεδόνων και η στρατηγική του αρχηγού τους! Ο τεράστιος περσικός στρατός διαλύεται και τρέπεται σε φυγή μαζί με τον τρομαγμένο Δαρείο, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης πολλά και πλούσια λάφυρα!..
Προχωρώντας κυριεύει τη Βαβυλώνα, τα Σούσα με τους βασιλικούς θησαυρούς των Περσών και τέλος την αρχαία πρωτεύουσά τους, την Περσέπολη, όπου βρίσκονταν τα μυθικά ανάκτορα του Δαρείου και οι τάφοι των προγόνων του. Εκεί στέφτηκε ο Αλέξανδρος βασιλιάς της Περσίας!
Στο μεταξύ, ο σατράπης της Βακτριανής Βήσσος αιχμαλώτισε το Δαρείο, με σκοπό να γίνει ο ίδιος βασιλιάς των Περσών και όταν καταδιωκόμενος από τον Αλέξανδρο είδε πώς ο Δαρείος θα πέσει στα χέρια των Ελλήνων, τον σκότωσε. Αργότερα, ο Μακεδόνας θα πιάσει το Βήσσο και θα τον παραδώσει στους Πέρσες, για να τον τιμωρήσουν εκείνοι όπως ήθελαν.

Στην Ινδία
Με σκοπό την εξασφάλιση των ανατολικών συνόρων του, ο νέος κύριος της Περσίας, αποφάσισε να εκστρατεύσει πιο ανατολικά! Πέρασε έτσι πολεμώντας τη Σογδιανή και τη Βακτριανή, νίκησε τις ντόπιες φυλές και το 327 π.Χ. μπήκε στην Ινδία.
Οι πόλεις της έπεσαν η μία ύστερα από την άλλη, ώσπου φτάνοντας στον Υδάσπη ποταμό συνάντησε το βασιλιά Πώρο να τον περιμένει στην απέναντι όχθη, με πολυάριθμο στρατό, ιππικό και 200 πολεμικούς ελέφαντες!
Ο Αλέξανδρος κατάφερε όμως να περάσει νύχτα το μισό στρατό του απέναντι, να νικήσει τους Ινδούς και να συλλάβει αιχμάλωτο τον Πώρο, τον οποίο, επειδή θαύμασε για την ανδρεία του, του ανέθεσε πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας του!
Στη μάχη όμως αυτή, σκοτώθηκε και ο πολύτιμος και γενναίος σύντροφός του Βουκεφάλας! Ο Αλέξανδρος έθαψε με τιμές το αγαπημένο του άλογο και στον τόπο εκείνο έχτισε μία πόλη, στην οποία έδωσε ακριβώς το όνομα Βουκεφάλα.

Εξερευνητική επιστροφή
Οι γενναίοι στρατιώτες του είχαν κουραστεί τόσα χρόνια πια, να πηγαίνουν όλο και μακρύτερα, όλο και πιο βαθιά στην άγνωστη Ανατολή και αρνήθηκαν να συνεχίσουν τις κατακτήσεις. Τότε ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να επιστρέψει (326 π.Χ.), τουλάχιστον για λίγο.
Κατεβαίνοντας προς τον Ινδικό Ωκεανό, ακολουθώντας τον Ινδό ποταμό, σε μια δύσκολη πολιορκία στη χώρα των Μαλλών, πληγώθηκε πολύ βαριά από βέλος στο στήθος και κινδύνεψε να πεθάνει, γεμίζοντας δάκρυα ολόκληρο το στρατό του! Τα κατάφερε όμως χάρη σε έναν σπουδαίο χειρούργο από τη Κω και προχώρησε αργότερα στα Πάταλλα.
Έπειτα, ένα μέρος του στρατού το έστειλε με το στόλο προς την Περσία με αρχηγό τον περίφημο ναύαρχο Νέαρχο (325-324π.Χ.), ο οποίος με 150 πλοία θα προχωρήσει από τις εκβολές του Ινδού, ως τις εκβολές του Τίγρη και του Ευφράτη, πραγματοποιώντας ένα μοναδικό εξερευνητικό ναυτικό κατόρθωμα! Μετά από 20 ολόκληρους αιώνες, το 1774 μ.Χ., τρία αγγλικά ιστιοφόρα θα ξεκινούσαν από τη Βομβάη της Ινδίας και με μόνο βοήθημα τα περισωθέντα αποσπάσματα του ημερολογίου του Νέαρχου, θα καταφέρναν την αναγνώριση της ακτής του Ινδού και του Περσικού Κόλπου, διαπιστώνοντας την εκπληκτική ακρίβεια των ελληνικών πληροφοριών, που είχαν συλλεχθεί 2.100 χρόνια νωρίτερα!!!
Εν τω μεταξύ ο Αλέξανδρος, με τον υπόλοιπο στρατό από την ξηρά, διέσχισε την εφιαλτική έρημο Γεδρωσία, όπου έχασε πάνω από τους μισούς άνδρες του και τελικά έφτασε στην πρωτεύουσά της Πούρα!..

Στα Σούσα
Ο βασιλιάς μας, με τα υπολείμματα του στρατού του και ύστερα από πολλές περιπέτειες φτάνει μετέπειτα στα Σούσα, όπου καταλήγει οριστικά στο συμπέρασμα πως μόνο η συμφιλίωση με τους Πέρσες ευγενείς θα μπορούσε να διατηρήσει την απέραντη αυτοκρατορία που είχε δημιουργήσει.
Έβαλε λοιπόν σε ενέργεια το σχέδιό του και άρχισε να χρησιμοποιεί την ενδυμασία και τον τρόπο ζωής των Περσών και υποχρέωσε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Μάλιστα παντρεύτηκε ο ίδιος την κόρη του Δαρείου και έβαλε και τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του να παντρευτούν Περσίδες! Για να τους δελεάσει μάλιστα υποσχέθηκε σε όσους ακολουθούσαν τη συμβουλή του, vα χαριστούν τα χρέη, με αποτέλεσμα να δοθούν είκοσι χιλιάδες τάλαντα, για να καλυφτούν τα χρέη των νεόνυμφων αξιωματικών και στρατιωτών του!
Και για να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την ελληνοπερσική αυτή γέφυρα, έδωσε την εντολή να εκγυμναστούν τριάντα χιλιάδες Πέρσες κατά το μακεδονικό σύστημα εκπαίδευσης και να ενταχτούν στο στρατό του. Πράγμα πως όπως ήταν φυσικό δεν άρεσε στους Μακεδόνες του.

Ο θάνατος του
Φροντίδες, κούραση, υπονομεύσεις και η θλίψη για το θάνατο του στενού του φίλου Ηφαιστίωνα τον εξασθένησαν και, ενώ βρισκόταν στη Βαβυλώνα, αρρώστησε και πέθανε σε ηλικία 33 χρονών (13-6-323 π.Χ.). Κατ΄ άλλους και κατά την επιγραφή που βρέθηκε στην Όαση Σίουα από την αρχαιολόγο Λιάνα Σουλβατζή, ο Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε!..
Με το θάνατό του, άρχισε και ο θάνατος του απέραντου κράτους του! Οι διχόνοιες μεταξύ των στρατηγών του για τη διαδοχή οδήγησαν στη διαίρεση της αχανούς αυτοκρατορίας του σε μικρά κρατίδια, την εξασθένιση και τελικά μετέπειτα, στην υποταγή στους Ρωμαίους.
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ.

Του συνεργάτου του www.Apodimos.com Ιωάννου Δ. Μπένου .

Ο Μέγας Αλέξανδρος έζησε το 336-323 π.χ. και το όνομα του σημαίνει το τέλος μιας Παγκόσμιας Εποχής και την αρχή μιας Νεώτερης .

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Μ’ αυτή την φράση αρχίζει το περισπούδαστο έργο του ο Γερμανός ιστορικός «Δρόϋσεν». Πράγματι ο Αλέξανδρος με το ξίφος του άλλαξε την μορφή του Κόσμου. Υπήρξε ο άνθρωπος των μεγάλων οραμάτων, αλλά και της ρεαλιστικής αντιμετώπισης των πραγμάτων. Μία ευτυχής συνάντηση σωματικής και πνευματικής ευρωστίας, κράμα στρατιωτικής ιδιοφυΐας και πολιτικής μεγαλοφυΐας. Σε μεταγενέστερα χρόνια, πλάστηκαν πολλοί θρύλοι, για να εξάρουν την πρώιμη σωματική και πνευματική του ωρίμανση. Πέρα από το γνωστό περιστατικό με τον ΄΄Βουκεφάλα΄΄, τα εξαίρετα προσόντα του φάνηκαν το 340 π.χ, όταν ο Φίλλιπος εκστρατεύοντας εναντίον του Βυζαντίου, άφησε τοποτηρητή του το 16χρονο Αλέξανδρο.

Χάλκινος ανδριάντας του Μ. Αλεξάνδρου, στο Μουσείο της Νεάπολης. Θεωρείται αντίγραφο έργου του Λυσίππου.

Αυτός, τότε όχι μόνο κατέπνιξε την εξέγερση της Θρακικής φυλής των ΄΄Μαίδων΄΄, αλλά εντυπωσίασε και τους πρέσβεις των Περσών, που είχαν επισκεφθεί την Πέλλα, με την εμβρίθεια των ερωτήσεων και τον πλήρη κατατοπισμό του σε περσικά θέματα. Δύο χρόνια αργότερα, στην μάχη της Χαιρώνειας, επικεφαλής του μακεδονικού ιππικού, σύντριψε τις τάξεις των Θηβαίων κι εξασφάλισε την νίκη με τις τολμηρές επελάσεις του.

Ø Από τον πατέρα του, Φίλλιπο, ο Αλέξανδρος κληρονόμησε τις έξοχες πολιτικές και στρατιωτικές ικανότητες. Διέφερε, όμως, απ΄ αυτόν, στο ότι αποστρεφόταν τον δόλο για την εκπλήρωση των σκοπών του.

Ø Από την μητέρα του Ολυμπιάδα, κληρονόμησε την αγάπη για την δόξα και την μεγαλουργία, τον πόθο του υπερφυσικού, την μυστικοπάθεια και τα ισχυρά πάθη της ψυχής, που εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, τον οδήγησαν σε πράξεις αποκρουστικές, δαμάζοντας, έτσι, τον ισχυρό του χαρακτήρα. Όπως χαρακτηριστικά λέει, ο «Wilcken» ο Αλέξανδρος ήταν ένα κράμα δαιμονικού πάθους και νηφάλιας διαύγειας και σωφροσύνης.

Ø Στην αυστηρή αγωγή του πρώτου του παιδαγωγού, Λεωνίδα, ο Αλέξανδρος όφειλε την εξαίρετη σωματική αντοχή, την επίδοση στην άθληση, την μοναδική απλότητα και την αγάπη προς την κίνηση και την ενέργεια. Ήταν, μία αεικίνητη, φλεγόμενη από τον πυρετό της δημιουργίας, ύπαρξη.

Ø Το εξαίρετο πνεύμα του καλλιέργησε ο Αριστοτέλης, που άσκησε τόση επίδραση πάνω του, ώστε αργότερα ο ίδιος ο Αλέξανδρος ομολογεί ότι οφείλει «Το Ζην» στον πατέρα του, και το «Ευ-Ζην» στον δάσκαλό του. Πρότυπο στην ζωή και στο έργο ο Αλέξανδρος είχε τον Αχιλλέα, που τον θεωρούσε μάλιστα από την γενιά της μητέρας του σαν μακρινό πρόγονο. Η Ιλιάδα, το προσφιλέστερό του ανάγνωσμα τον ακολουθούσε πάντα στις εκστρατείες.

Όπως είχε ξαναγραφεί, ο Φίλιππος ήταν ένας πεζογράφος του πολέμου. Ο Αλέξανδρος, ήταν ο ποιητής. Αξίζει όμως, εδώ να ειπωθεί ότι

ο Αλέξανδρος επηρέασε περισσότερο από τους αρχαίους, τους Έλληνες των νεότερων Εποχών. Κανένας αρχαίος-εκτός ίσως του Λεωνίδα – δεν διατηρείται τόσο ζωντανός στην ψυχή του λαού μας – όσο ο Αλέξανδρος. Και κανείς άλλος δεν επηρέασε τόσο πολύ, την λαϊκή και την προσωπική τέχνη.

2. Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΝΙΚΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ (334 π.Χ.)

Την άνοιξη του 334 π.χ. τα πάντα είναι έτοιμα. Με την Ελλάδα συνασπισμένη στο πλευρό του, ο Μέγας Αλέξανδρος, αφήνοντας αντιβασιλέα στο κράτος του, τον «Αντίπατρο», ξεκινά για τα μεγάλα του πεπρωμένα. Τριάντα χιλιάδες πεζοί και πέντε χιλιάδες ιππείς τον ακολουθούν. Σαν τόπος συγκέντρωσης και αναχώρησης είχε ορισθεί η Αμφίπολη. Από εκεί ο Αλέξανδρος διέσχισε την Θράκη, πέρασε τον Ελλήσποντο και ανέβηκε στην Τροία. Εδώ, έκανε θυσίες για να συνδέσει την εκστρατεία του μ’ εκείνη του Αγαμέμνονα. Κατόπιν βάδισε εναντίον των Περσών. Οι πόλεις άνοιγαν τις πύλες τους, μία-μία, για να τον δεχθούν.

Μάχη Γρανικού Ποταμού

Πάνω από 130.000 Πέρσες περίμεναν τον Αλέξανδρο στον Γρανικό Ποταμό με αρχηγούς τον «Μιθριδάτη» και τον «Σπιθριδάτη». Εκεί, έγινε η πρώτη μάχη, εκεί κερδήθηκε η πρώτη νίκη του Αλέξανδρου. Από την μάχη, δε αυτή υπήρξαν οι παρακάτω συνέπειες:

(α) Εδραιώθηκε η θέση του Αλέξανδρου στην Ασία και εξασφαλίστηκαν οι υλικές προϋποθέσεις για την μετέπειτα συνέχιση της εκστρατείας.

(β) Οι Μακεδόνες απέκτησαν θάρρος, αυτοπεποίθηση και την βεβαιότητα ότι μπορούν να νικούν τους Πέρσες, ακόμη και στα εδάφη τους. Κυρίως, απέκτησαν πίστη στην πολεμική ιδιοφυΐα του ηγέτη τους.

(γ) Ολόκληρη η Μ.Ασία πέρασε στην κυριαρχία του Αλεξάνδρου, ενώ, κάθε προσπάθεια αντίστασης των κατά τόπους διοικητών παρέλυσε. .
3. Ο ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ

Η πρώτη νίκη εξασφάλισε την απελευθέρωση των Ελληνικών πόλεων. Οι περσικές φρουρές διώχτηκαν και μόνο η Μίλητος και η Αλικαρνασσός αντέταξαν άμυνα, ενισχυμένες από τον Μέμνονα. Μετά την κατάληψή τους, ο Αλέξανδρος διέλυσε τον στόλο του, έχοντας την πρόθεση να εισχωρήσει στο εσωτερικό της Μ. Ασίας. Χωρίς, όμως συγκεκριμένο στρατιωτικό λόγο, άλλαξε πορεία και βάδισε προς το κέντρο της Μ. Ασίας για να επισκεφθεί «το Γόρδιο», πρωτεύουσα της Φρυγίας. Εδώ υπήρχε και η περίφημη άμαξα του Μίδα. Εις ταύτην την άμαξαν, ο ζυγός ήταν προσηλωμένος δια δεσμού εκ φλοιού κρανέας τόσο, εντέχνως, ώστε δεν εφαίνετο ούτε αρχή ούτε τέλος, υπήρχε δε ο χρησμός, καθ ον όστις λύση τούτον τον δεσμόν, μέλλει να άρξη της Ασίας. Ο Αλέξανδρος, τότε, είλκυσε το ξίφος και έκοψεν τον δεσμό΄΄. Το ξίφος με το οποίο έκοψε ο Αλέξανδρος τον δεσμό υποδήλωνε την δυνατότητα, αλλά και τον τρόπο υποταγής. Βέβαια, η επίσκεψη, αυτή επιβράδυνε την πορεία και έδωσε στους Πέρσες την δυνατότητα της προπαρασκευής, αλλά ο Αλέξανδρος γνώριζε ότι ένας πόλεμος δεν κερδίζεται μόνο στα πεδία των μαχών, αλλά και στις ψυχές των λαών. Αυτές, λοιπόν, ήθελε να κερδίσει εκμεταλλευόμενος κάθε λαϊκή πρόληψη. Μετά το Γόρδιο , ο Αλέξανδρος κατέλαβε την Κιλικία. Στην Ταρσό, όμως, αρρώστησε και κινδύνευσε να πεθάνει, από πνευμονία, γιατί ιδρωμένος λούστηκε στα ψυχρά νερά του ποταμού Κύδνου. Σώθηκε χάρις στον γιατρό του «Φίλιππο του Ακαρνανά».

4. Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΙΣΣΟΥ (333 π.X)

Αποτέλεσμα της νίκης της Ισσού ήταν να διαλύσει ακόμη, και τις τελευταίες ελπίδες της αντιμακεδονικής παράταξης.

Η Μάχη της Ισσού.

Έκτοτε, δεν γίνεται κανένας λόγος για εξέγερση και ο Δημοσθένης υποχρεώθηκε να σιγήσει επί πολύ. Αλλά και μια βαθιά μεταβολή αρχίζει να σημειώνεται στην προσωπικότητα του Αλέξανδρου. Ο χαρακτήρας του σιγά–σιγά, αλλοιώνεται, η συμπεριφορά του αλλάζει, η Ελλάδα παύει να τον συγκινεί πολιτικά και προσελκύεται ολοένα περισσότερο από την γοητεία της απέραντης Ανατολής. Μετά την μάχη της Ισσού, ο Αλέξανδρος , αρχίζει να συλλαμβάνει τα κοσμοκρατορικά του σχέδια. Ακολουθεί η κατάκτηση της Φοινίκης και της Παλαιστίνης .

5. Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ (332 π.X)

Την εκστρατεία αυτήν, υπαγόρευσαν στον Αλέξανδρο οι παρακάτω λόγοι :

(α) Έπρεπε να διασφαλίσει τα νώτα του πριν εισχωρήσει στο εσωτερικό του Περσικού κράτους.

(β) Ήταν επιβεβλημένη η απομόνωση της Περσίας από την Θάλασσα.

(γ) Ήθελε να επισκεφτεί το ιερό του Άμμωνος.

Έντονη στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται η επίδραση της μητέρας του. Η χώρα των Φαραώ δέχθηκε τους Μακεδόνες σαν ελευθερωτές.

Ο Αλέξανδρος φέρθηκε με ευγένεια προς τους κατοίκους και σεβάστηκε τον πανάρχαιο πολιτισμό τους. Επισκέφθηκε την Μέμφιδα και μετά, ανεβαίνοντας προς την «Μαρεώτιδα» λίμνη, έθεσε τα θεμέλια της Αλεξάνδρειας, που χάρις στην εξαίρετη θέση της, θα εξελιχθεί αργότερα στο μεγαλύτερο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της Μεσογείου. Κατόπιν, ο Αλέξανδρος, ύστερα από κοπιαστική πορεία, μέσα στην έρημο, επισκέφθηκε το ιερό του Άμμωνος, στην όαση «Σίβα». Οι ιερείς τον προσφώνησαν «Παίδα Διός», τίτλος που μόνο στους Φαραώ απενέμετο. Πολιτική σκοπιμότητα επέβαλε, τότε, στον Αλέξανδρο να συμβιβαστεί με τον τίτλο αυτό, για να μπορεί να κυβερνά ανετότερα τους δεισιδαίμονες λαούς της Ανατολής. Την άνοιξη του 331 π.χ. ο Αλέξανδρος αφού, εργάστηκε επί 5 μήνες για την διοικητική και οικονομική οργάνωση της Αιγύπτου, αναχώρησε για την Συρία .

6.Η ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΓΑΥΓΑΜΗΛΑ (331 π.Χ)

Η μάχη αυτή, που δόθηκε στο μικρό χωριό της Ασσυρίας Γαυγάμηλα, κοντά στην πόλη των Αρβήλων, έκρινε την τύχη της περσικής αυτοκρατορίας.

Η Μάχη στα Γαυγάμηλα της Ασσυρίας

Εκεί, σε μια απέραντη πεδιάδα, δεν κρίθηκε μόνο μια μάχη, αλλά η τύχη του κόσμου που κυβερνούσε ο Δαρείος.

Ζωγραφική αναπαράσταση, εμπνευσμένη από την Μάχη στα Γαυγάμηλα .

Το Περσικό Κράτος διαλύθηκε και ο Αλέξανδρος ήταν πλέον, απόλυτος κύριος της Ασίας. Κάνει πρωτεύουσά του, την μυθική «Βαβυλώνα», περνά τις περσικές πύλες και μπαίνει θριαμβευτής στην «Περσέπολη», όπου βρίσκονταν τα ανάκτορα του Δαρείου. Οι συνέπειες απ΄ αυτή την μάχη ήταν:

(α) Ο Αλέξανδρος πραγματοποιεί τα κοσμοκρατορικά του σχέδια.

(β) Έγινε κύριος όλων των θυσαυρών του Δαρείου.

(γ) Οι μεγαλύτερες πόλεις της Ανατολής παραδίδονται χωρίς αντίσταση.

(δ) Ο Αλέξανδρος αρχίζει να συλλαμβάνει το σχέδιο δημιουργίας μιας νέας αυτοκρατορίας με την πρόσμειξη Ελλήνων και Περσών.

Ήδη όμως, είχε αρχίσει να τον αιχμαλωτίζει η γοητεία της Ανατολής.

7.ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ

Μετά τα Γαυγάμηλα συνεχίζεται πλέον, η θριαμβευτική προέλαση των Μακεδόνων του Αλεξάνδρου. Αφού, άφησε τον στρατό του ν΄ αναπαυθεί όλο το χειμώνα, την άνοιξη του 330 π.χ., ο Αλέξανδρος συνέχισε την καταδίωξη του Δαρείου. Βαδίζοντας προς Βορρά κατέλαβε τα Εκβάτανα, παρακολουθώντας τα ίχνη του Βήσσου, που είχε στο μεταξύ αιχμαλωτίσει τον Δαρείου και είχε στεφθεί βασιλιάς των Περσών. Απειλούμενος συνεχώς από τον Αλέξανδρο, ο «Βήσσος» θανάτωσε τον «Δαρείο»

και κατέφυγε στην σατραπεία του, την Βακτριανή. Ο Αλέξανδρος, βρήκε το πτώμα του Δαρείου, το έθαψε με μεγάλες τιμές, ανακηρύχθηκε διάδοχός του στον θρόνο κι έσπευσε να προλάβει τον Βήσσο.

Η εκτέλεση του Δαρείου

Κατέλαβε την «Αρεία» – όπου έκτισε την «Εν Αρείοις Αλεξάνδρεια» – και διαχείμασε στην «Αραχωσιά». Την άνοιξη του 329 π.Χ. εισέβαλε στην Βακτριανή και μετά στην Σογδιανή, όπου είχε καταφύγει ο Βήσσος. Τον συνέλαβε ύστερα από σκληρή καταδίωξη και αφού τον μαστίγωσε, τον παρέδωσε στους συγγενείς του Δαρείου, για να τον τιμωρήσουν κατά τα Περσικά έθιμα. Τον εκτέλεσαν, τότε, στα Βάκτρα, με βασανισμό. Ο Αλέξανδρος, φθάνοντας στις «Εσχατιές», του Περσικού κράτους, έκτισε νέα πόλη, την «Αλεξάνδρεια την Εσχάτη», όπου εγκατέστησε παλαίμαχους Μακεδόνες. Αφού, παρέμεινε 2 χρόνια σ΄ αυτές τις περιοχές, έθεσε τις βάσεις του εκπολιτισμού και διασφάλισε τα σύνορά τους από τις επιθέσεις των Μογγόλων. Κατά την παραμονή του, εκεί, νυμφεύτηκε την «Ρωξάνη», κόρη του Βακτριανού μεγιστάνα «Οξυάρτη».

8. Η ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Η άνοδος στον θρόνο των «Αχαιμενιδών», η μέθη της ευτυχίας, το θυμίαμα της κολακείας, τα εγκώμια των Ασιατών και των Ελλήνων σοφιστών, η εξάντληση του νευρικού του συστήματος, λόγω της διαρκούς σωματικής και πνευματικής υπερέντασης, είχαν δυσμενείς επιδράσεις πάνω στον χαρακτήρα του νεαρού στρατηλάτη. Έχασε τα παλιά την παλιά του απλότητα και συμπεριφερόταν σαν Πέρσης ηγεμόνας. Κλονίστηκε η ήρεμη σκέψη του, κι έγινε ευέξαπτος, ακρατής και βίαιος. Άρχισε να ντύνεται ασιατικά, ακολουθούσε την περσική εθιμοτυπία και επέβαλλε την προσκύνηση ακόμα και στους στενούς συνεργάτες του. Θεωρούσε τον εαυτό του περισσότερο σαν ηγεμόνα των Περσών και λιγότερο σαν στρατηγό-αυτοκράτορα των Ελλήνων. Απέλυσε πολλούς συμμάχους στρατιώτες και στην διοίκηση χρησιμοποίησε Πέρσες υπαλλήλους. Η αλλαγή αυτή, που δεν άρμοζε στην προηγούμενη απλότητά του, δυσαρέστησε πολλούς Έλληνες, κυρίως Μακεδόνες συνεργάτες του. Μερικοί μάλιστα, έπεσαν θύματα συκοφαντίας και βρήκαν οικτρό τέλος. Όλα αυτά όμως, ήσαν οδυνηρά για την ευαισθησία του πλήγματα. Τον βασάνιζαν τύψεις και πολλές φορές σε κατάσταση αλλοφροσύνης καλούσε με τα ονόματά τους νεκρούς φίλους του. Ίσως αυτός ο ψυχικός ταλανισμός, να είναι μια από τις βασικές αιτίες του πρόωρου θανάτου του.

9.ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΙΝΔΙΚΗΣ (327 π.Χ.)

Η δίψα για συνεχείς κατακτήσεις και το ακόρεστο πολεμικό μένος έφεραν τον Αλέξανδρο μέχρι τις Ινδίες. Η επάνοδος, όμως, του Αλέξανδρου υπήρξε τραγική και πλούσια σε ανήκουστες θυσίες.

Επικεφαλής του στρατού, βάδισε επί 60 ημέρες τις άνυδρες έρημους της Γεδρωσίας. Μαζί με τους στρατιώτες υπέφερε και ο ίδιος για να γίνει το παράδειγμά τους. Οι κακουχίες της κοπιαστικής όμως πορείας, έφθειραν το μεγαλύτερο μέρος, του στρατού. Με τα υπολείμματα του έφθασε στα Πούρα και τον Μάρτιο του 324 π.χ. στα Σούσα. Ο στόλος μ’ επικεφαλής τον Νέαρχο διέσχισε τον Ινδικό ωκεανό μπήκε στον Περσικό κόλπο και συναντήθηκε με τον Αλέξανδρο σε μια παραθαλάσσια πόλη, που ο Διόδωρος ονομάζει «Σαλαμούντα». Εν συνεχεία, ήλθαν στα Σούσα όπου επί 5 ημέρες έγιναν μεγαλοπρεπείς εορτές ασιατικής χλιδής .

Η σημασία αυτής της Εκστρατείας ήταν, ότι είχε λιγότερο στρατιωτικά και περισσότερο επιστημονικά αποτελέσματα, για αυτό και δίκαια ονομάζεται «Ένοπλη Επιστημονική Εξερεύνηση». Ο Ελληνικός πολιτισμός μεταφέρθηκε στα βάθη της Ασίας ενώ παράλληλα πλουτίστηκε με άφθονα γλωσσικά στοιχεία . Το επιτελείο των σοφών που ακολούθησε τον Αλέξανδρο αποκόμισε πλήθος πληροφοριών σχετικών με την γεωγραφία, την φυσική, την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Ο «Παράπλους του Νεάρχου» αποτελεί μέχρι σήμερα αντικείμενο θαυμασμού για την ακρίβεια της περιγραφής . Από το έργο αυτό άντλησαν στοιχεία ο Αρριανός για την συγγραφή του έργου του «Ινδική» και ο Θεόφραστος για το έργο του «Φυτών ιστορία». Το πέρασμα του Αλέξανδρου από τις Ινδίες άφησε βαθύτατο αποτύπωμα στην συνείδηση των τοπικών πληθυσμών.

10.Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Οι τιμές που του απένειμαν οι πρέσβεις των ελληνικών πόλεων της Ιταλίας, της Γαλατίας, της Ιβηρίας, της Σκυθίας και της Καρχηδόνας γέννησαν στον Αλέξανδρο την πεποίθηση ότι είναι «Κοσμοκράτορας».

Χάρτης του ΚΡΑΤΟΥΣ και της ΠΟΡΕΙΑΣ του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Καταρτίζει νέα σχέδια και στις άμεσες προοπτικές τοποθετεί την κατάκτηση της Αραβίας, της Ιταλίας και της Σκυθίας για να ενώσει όλον τον τότε γνωστό κόσμο υπό την εξουσία του. Μόλις επέστρεψε στη Βαβυλώνα, που προόριζε για πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του, θέτει αμέσως σε ενέργεια τα σχέδια του. Ενώ όμως, τα πάντα ήταν έτοιμα και δεν απέμενε παρά μόνο ο καθορισμός της ημέρας έναρξης της εκστρατείας, ξαφνικά ο Αλέξανδρος αρρώστησε και μέσα σε λίγες ημέρες ο χαλύβδινος οργανισμός του κατέρρευσε. Ο θάνατος του αποδίδεται στις κακουχίες, τις στερήσεις και την σωματική εξάντληση που προκλήθηκαν από τις συνεχείς πολεμικές του εξορμήσεις. Την υγεία του ακόμη, υπέσκαψε η οδύνη από τον πρόσφατο θάνατο του «Ηφαιστίωνα» και οι εφιαλτικές αναμνήσεις των φόνων του «Κλείτου», του «Παρμενίωνα» και του «Φιλώτα». Μερικοί όμως, ιστορικοί μιλούν για δολοφονία με δηλητήριο. Ο Αλέξανδρος πέθανε το έτος 323 π.χ σε ηλικία 33 ετών. Το σώμα του ταριχεύτηκε και τοποθετήθηκε σε χρυσή λάρνακα. Το 321 π.χ ο Πτολεμαίος την μετέφερε στην Αίγυπτο και την τοποθέτησε σε μεγαλοπρεπές τέμενος.

Λεπτομέρεια από την Σαρκοφάγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που βρέθηκε στην νεκρόπολη της Σιδώνας . Σήμερα είναι στο Μουσείο της Κωνσταντινουπόλεως .

Σχετικά με την εύρεση του τάφου του Αλέξανδρου, πρόσφατα έχει δημιουργηθεί – για διαφημιστικούς λόγους – πολύς θόρυβος. Ίσως όμως, να μην αποτελέσει έκπληξη, αν κάποτε ο τάφος του Αλέξανδρου βρεθεί στην Μακεδονία.

11. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο γερμανός ιστορικός «Δροϋσεν» λέει ότι ήταν ο Αριστοτέλης σαν φιλόσοφος, ήταν ο Αλέξανδρος σαν πολιτικός οραματίστηκε μια παγκόσμια ενότητα με την δημιουργία μιας απέραντης αυτοκρατορίας, ενιαίας από διοικητική φυλετική πολιτιστική και θρησκευτική άποψη. Την διοικητική ενότητα θα εξασφάλιζε με την δημιουργία αυστηρού συγκεντρωτικού συστήματος, ώστε κάθε εξουσία ν’ απορρέει από τον ίδιο. Γι’ αυτό απέβλεπε στην πιστή εφαρμογή των Νόμων, στην χρηστή Διοίκηση και την Πειθαρχία. Τιμωρούσε αυστηρά κάθε υπέρβαση η κατάχρηση εξουσίας, ενώ στην διοίκηση παράλληλα με τους Έλληνες χρησιμοποιούσε και Πέρσες. Την φυλετική ενότητα επεδίωξε με την πολιτική της «Εθνομειξίας» δηλαδή με τις επιγαμίες μεταξύ Ελλήνων και Ασιατών. Πίστευε ότι με την ανάμιξη αυτή, θα δημιουργούσε μια νέα κοινότητα ανθρώπων που θα θεωρούσαν πατρίδα τους την οικουμένη. Προς εφαρμογή της πολιτικής αυτής, ο ίδιος νυμφεύθηκε την Ρωξάνη, επίσης την μεγάλη κόρη του Δαρείου «Στατήρα» και την κόρη του Ώχου που λεγόταν «Παρύσατις». Ακόμη 10.000 περίπου Μακεδόνες νυμφεύθηκαν Περσίδες. Είναι ο μόνος κατακτητής που δεν ύψωσε ανάμεσα στους κατακτητές και τους κατακτημένους τείχη. Σεβάστηκε την θρησκεία και τα έθιμα των περσών ακολούθησε την εθιμοτυπία τους και γενικά απέβλεψε σ’ ένα συγχρωτισμό των λαών, χωρίς φυλετικές διακρίσεις και προκαταλήψεις. Την πολιτιστική ενότητα θα τους εξασφάλιζε η διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού, η Ελληνική γλώσσα και η εξάπλωση του Ελληνικού στοιχείου. Γνωρίζοντας ο Αλέξανδρος την μεγάλη εξημερωτική δύναμη των Ελληνικών γραμμάτων, φρόντισε πολύ για την ευρεία διάδοση τους. Έκτισε έτσι, πολλές πόλεις σ’ όλη την έκταση της Ασίας, για να αποτελέσουν φάρους του ελληνικού πολιτισμού μέσα στα σκότη της Ασίας. Την θρησκευτική ενότητα προσπάθησε να εξασφαλίσει με το να προβάλει τον εαυτό του , σαν θεό.

12.Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ

Η σημασία της εκστρατείας του Αλέξανδρου, γενικά συνοψίζεται σε μία φράση σύγχρονων ιστορικών: «Μπορούμε χωρίς δισταγμό να δεχτούμε ότι η περιπέτεια του Αλεξάνδρου, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του Ελληνισμού». Ειδικότερα:

(α) Ανέκοψε την παρακμή των Ελλήνων που προκαλούσε ο συνεχής μεταξύ τους ανταγωνισμός,

(β) Με την κατάκτηση του απέραντου περσικού κράτους, πλεονάζει το πληθυσμιακό ενώ,το δυναμικό του Ελληνισμού διοχετεύθηκε στην ανατολή σαν κυρίαρχο στοιχείο και οι Έλληνες έπαυσαν να χρησιμοποιούνται σαν μισθοφόροι των ξένων

(γ) Ο Ελληνικός πολιτισμός απλώθηκε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και εξημέρωσε πολλούς λαούς της Ασίας. Γι αυτό άλλωστε, πολλοί ιστορικοί χαρακτηρίζουν την εκστρατεία του Αλέξανδρου σαν ΄΄Ένοπλη Επιστημονική Εξερεύνηση.

(δ)Ο πολιτισμός αναπτύχθηκε ακόμη περισσότερο με την ανακάλυψη νέων χωρών και με την επαφή άλλων λαών.

(ε) Η εξάπλωση τουΕλληνικού στοιχείου και η κυριαρχία της Ελληνικής γλώσσας και παιδείας ευνόησε την διάδοση του χριστιανισμού.

(στ) Ο Εξελληνισμένος και Εκχριστιανισμένος αυτός κόσμος απετέλεσε τον πυρήνα του Βυζαντινού κράτους .

(ζ) Το κέντρο βάρους της ιστορίας, μετατοπίζεται από το Ελλαδικό χώρο στην ανατολή, που παίρνει σταδιακά έναν Ελληνίζοντα χαρακτήρa.

(η) Διευρύνονται οι ορίζοντες της οικονομίας, για πρώτη φορά μπορούμε να μιλάμε για παγκόσμιο εμπόριο και για παγκόσμια οικονομία.

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟΤΕΡΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΣ ΔΕΝ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΤΟΣΟ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΟΣΟ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ . ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΕΧΝΗ. ΔΙΚΑΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ, ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ,ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΕΝΕΜΗΘΗ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ «ΜΕΓΑΛΟΥ».
Όσο υπάρχουν αξιόλογοι ξένοι ιστορικοί, που έχουν προσφέρει τεράστιο έργο στην Ελλάδα, άλλο τόσο δεν λείπουν και οι παρερμηνευτές του Ελληνικού πνεύματος. Οφείλεται στην αδυναμία ορισμένων "κατά τα άλλα εγκρίτων" ιστορικών να κατανοήσουν σε βάθος είτε τα αρχαία Ελληνικά κείμενα, είτε τον Αρχαίο τρόπο σκέπτεσθαι, την δομή της κοινωνίας, της οικογένειας, του κράτους.....

.... Αξίες ουσιαστικές για τους προγόνους μας όπως η αγνή φιλία, η ανιδιοτελής ενασχόληση με τα κοινά, η πίστη σε ιδανικά και θεσμούς. Αξίες όπως η βαθειά ανάγκη της ψυχής να εξελιχθεί σε ανώτερα επίπεδα, ο ηρωϊσμός και η υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης φαντάζουν ξένες προς τον δυτικό τρόπο σκέψεως.
«Ιστορικό πλιάτσικο» ή «παραχάραξη της ιστορίας» ?

Η αρχή έγινε με την ταινία του Όλιβερ Στόουν «Αλέξανδρος», που, όπως και ο τίτλος του μαρτυρεί, υποβιβάζει την «Μεγαλοσύνη» του Έλληνα Στρατηλάτη.
Ένας ξένος λαός οικειοποιείται το Άστρο της Βεργίνας, το περίφημο Ελληνικό σύμβολο, αλλά και την γενέτειρα του Μέγα Στρατηλάτη, Αλεξάνδρου.

Με αφορμή το διπλό χτύπημα κάτω από την ζώνη, το άρθρο αυτό τεκμηριώνει την ελληνικότητα της Μακεδονίας και ρίχνει φώς στο έργο και την ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΩΡΑ"

Η ετυμολογία του τοπωνυμίου Μακεδονία είναι καθαρά Ελληνική. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως η ονομασία Μακεδονία προέρχεται από το μακεδνός ή μακεδανός που σημαίνει υψηλός, μακρύς, πυραμειδοειδής (Στην δωρική διάλεκτο μάκος = μήκος). Επίσης όλα τα τοπωνύμια και ονόματα των Μακεδόνων (βασιλέων και ιστορικών προσώπων) που αναφέρονται στα αρχαία κείμενα, είναι Ελληνικά.

Τα περίφημο έργο του Άγγλου γλωσσολόγου και γεωγράφου Stanford (1877) αναφέρει ότι "Το Μακεδονικό ιδίωμα έχει στενότατη συγγένεια με την Ελληνική γλώσσα, καθώς και με τα ήθη και έθιμα, την δημώδη Ελληνική ποίηση, ιδιοσυγκρασία και χαρακτηριστικά, οπότε αποδεικνύει ότι οι Μακεδόνες είναι Ελληνικής καταγωγής" .
Αρχαίο Κείμενο

Μεταφράση στα Νέα Ελληνικά
Σκύλαξ, Περίπλους- περί Μακεδονίας:

MAKEΔONIA: Από δε Πηνετού ποταμού Μακεδόνες εισίν έθνος και κόλπος Θερμαίος. Πρώτη πόλις Μακεδονίας Ηράκλειον, Δίον, Πύδνα πόλις Ελληνίς. Μεθώνη πόλις Ελληνίς και Αλιάκμων ποταμός, Αλωρός πόλις και ποταμός Λυδίας, Πέλλα πόλις και βασίλειον εν αυτή και ανάπλους εις αυτήν ανά τον Λυδίαν. Άξιος ποταμός, Εχέδωρος ποταμός, Θέρμη πόλις. Αίνεια Ελληνίς, Παλλήνη άκρα μακρά εις το πέλαγος ανατείνουσα, και πόλεις αίδε εν τη Παλλήνη Εληνίδες. Ποτίδαια εν τω μέσω το ισθμόν εμφράττουσα, Μένδη, Άφυτις, Θραμβηϊς, Σκιώνη, Κανάστραιον της παλλήνης ιερόν ακρωτήριον.

Έξω Δε του ισθμού πόλεις αίδε. Όλυνθος Ελληνίς, Μηκύβερνα Ελληνίς, Σερμυλία Ελληνίς και κόλπος Σερμυλικός, Τορώνη πόλις Ελληνίς και λιμήν, Δίον Ελληνίς, Θυσσός Ελληνίς, Κλεωναί Εληνίς. Άθως όρος, Ακρόθωοι Ελληνίς, Χαραδρούς Ελληνίς, Ολόφυξος Ελληνίς, Άκανθος Ελληνίς, Άλαπτα Ελληνίς, Αρέθουσα Εληνίς, Βολβή λίμνη, Απολλωνία Ελληνίς. Εισί και άλλαι αν μεσογεία πολλαί. Εισί Δε και άλλαι Μακεδονίας εν μεσογεία πολλαί. Έστι δε κολπώδης. Παράπλους Δε περί τους κόλπους δύο ημερών. Μετά Δε Μακεδονίαν Στρυμών ποταμός' ούτος ορίζει Μακεδονίαν και Θράκην.
Σκύλακας, Περίπλους- περί Μακεδονίας:

MAKEΔONIA: Από τον Πηνετό ποταμό και τον Θερμαϊκό κόλπο αρχίζει το Μακεδονικό έθνος. Πρώτη πόλις της Μακεδονίας (είναι το) Ηράκλειον, το Δίον, η Πύδνα πόλις Ελληνική. Η Μεθώνη πόλη Ελληνική, και ο Αλιάκμονας ποταμός, η πόλη Αλωρός και ο ποταμός Λυδίας, η Πέλλα πόλη με βασίλειο και πλέοντας αντιθέτως από το ρευμα, πηγαίνει κανείς στον Λυδίαν. Ο Άξιος ποταμός, ο Εχέδωρος ποταμός και η πόλη Θέρμη. Η Ελληνική Αίνεια, το μακρύ ακρωτήριο της Παλλήνης που στο πέλαγος ανατείνει, και πόλεις στην Παλλήνη Εληνικές. Η Ποτίδαια στο μέσον του ισθμού παρεμβάλλει η Μένδη, η Άφυτις, η Θραμβηϊς, η Σκιώνη, και το Κανάστραιον ιερό ακρωτήριο της Παλλήνης.

Έξω από τον ισθμό υπάρχουν οι εξής πόλεις: η Ελληνική Όλυνθος, η Ελληνική Μηκύβερνα, η Ελληνική Σερμυλία με τον Σερμυλικό κόλπο, η Ελληνική Τορώνη με το (ομώνυμο) λιμάνι, το Ελληνικό Δίον, η Ελληνική Θυσσός, οι Ελληνικές Κλεωνές. Το Ελληνικό βουνό Άθως με τους Ακρόθωους, η Ελληνική Χαραδρούς, η Ελληνική Ολόφυξος, η Ελληνική Άκανθος, η Ελληνική Άλαπτα, η Ελληνική Αρέθουσα, η Ελληνική λίμνη Βολβή, η Ελληνική Απολλωνία. Υπάρχουν κι άλλες πολλές Μακεδονικές πόλεις μη παραθαλάσσιες αλλά και κοντά στους κόλπους. Επίσης με πλοίο, (υπάρχουν πόλεις) σε απόσταση δύο ημερών από τους κόλπους. Μετά από την Μακεδονία ο ποταμός Στρυμώνας θέτει τα όρια ανάμεσα σε Μακεδονία και Θράκη.

Η Μακεδονία καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Βορείου Ελλάδος, από Αλιάκμονα και Όλυμπο ως τον ποταμό Στρυμόνα και Νέστο. Πρωτοαναφέρεται από τον Όμηρο, αλλά και τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής μαρτυρούν μία έντονη παρουσία, τουλάχιστον από το 5,000 πΧ . (Προϊστορία, Μέση Λίθινη Εποχή).

Ο Ηρόδοτος αναφέρει (1, 56) ότι οι Μακεδόνες ήταν Δωριείς, που εκδιώχτηκαν από την Εστιαιότιδα Θεσσαλίας, και κατοίκησαν στους πρόποδες της Πίνδου. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Β.765, 848-849, Ζ.226, Π.287-289) αναφέρει τα Πελασγικά κι Ελληνικά φύλλα που κατοικούσαν στη Μακεδονία.

Ο Στέφανος ο Βυζάντιος αναφέρει τον Γενάρχη των Μακεδόνων (Μακεδών ή Μακεδνός) που ήτανε γιός του Δία και της Θυϊας, κόρης του Δευκαλίωνα ή γιός του Λυκάονος, βασιλιά της Αρκαδίας.
ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ

Το οκτάκτινο αστέρι σύμφωνα με τους Πυθαγορείους συμβολίζει ΤΟ ΟΛΟΝ, ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΝ, ΤΟΝ ΜΥΗΜΕΝΟ, αλλά και ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΗ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ. Ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποιούσε το σύμβολο πλαισιωμένο από έναν ρόμβο, που συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, τα τέσσερα άκρα του ουρανού και υποδήλωνε την ιερή ένωση του Αλεξάνδρου με τις θεϊκές δυνάμεις .


ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Ιούλιος 356 – Ιούνιος 323 ΠΧ)

Ο Αλέξανδρος ο Γ' ο Μέγας είναι αναμφισβήτητα μία ηρωϊκή μορφή που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία όλων των εποχών. Υπήρξε ο μεγαλύτερος στρατηλάτης όχι μόνο της αρχαιότητας αλλά ίσως κι όλων των εποχών, Χρειάστηκε μόνο 11 χρόνια να κατακτήσει τον κόσμο, και συνεπώς το έργο του είναι μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία. Θεμελίωσε τα ελληνιστικά βασίλεια της Ανατολής και διέδωσε τον Ελληνικό πολιτισμό και γλώσσα σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Λατρεύτηκε από τους λαούς που κατέκτησε. Είναι άξιο λόγου πως μέχρι σήμερα αν αναφερθεί το όνομα του σε έναν Άραβα, Πέρση ή Ινδό, θα τους δείτε να χαμογελάνε και να τον επαινούν ως σωτήρα και ηγέτη των λαών, όχι ως δυνάστη !

Η ονομασία Αλέξανδρος είναι καθαρά ελληνική, προερχόμενη από το ρήμα "αλέξω" (εμποδίζω, προστατεύω, βοηθώ) και το ουσιαστικό "ανήρ". Συνεπώς σημαίνει "ο άνδρας που προστατεύει, που εμποδίζει, που βοηθά"

Η απόδειξη της ελληνικότητας του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 324 πΧ. (ακολουθώντας τα αχνάρια του πατέρα του, που ήταν Ολυμπιονίκης και εξαίρετος ιππέας) Ως γνωστόν, η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες, ελεύθερους πολίτες κι όχι σε βαρβάρους. Άρα, αν είχε γεννηθεί στα Σκόπια, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, ούτε το όνομα, ούτε η γλώσσα κι η θρησκεία θα ήταν ελληνική, μα ούτε και θα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Συνεχίζεται ....

[1] Λεξικά Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης "Ι. Σταματάκου" και "Lidell & Scott".

[2] Η κατά της Μακεδονίας επιβουλή", Γ. Α. Λεβέντη, Αθήναι 1966, έκδοσις β'

[3] Λιάνα Σουλβατζή "Ο Τάφος Του Μεγάλου Αλεξάνδρου Στην Όαση Σίουα", (επιμέλεια Παναγιώτης Μητροπέτρος) Εκδόσεις Πιτσιλος, Αθήνα 1999, σελ. 172, 173.