Επειδή η Ελληνική δεν περιέχει συνώνυμες λέξεις χωρίς να υπάρχουν ουσιώδεις
διακρίσεις, και σε σχέση με τον ισχυρισμό σας ότι ιθαγένεια = υπηκοότητα
(εννοείται ότι απευθύνομαι σε αυτούς που ετοιμάζουν το νόμο για την “Ελληνοποίηση των ασχέτων” )
έψαξα στο λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, του Ι. Σταματάκου
(καθηγητού και ακαδημαϊκού) και διαπίστωσα τις παρακάτω ερμηνείες τις οποίες
παραθέτω περιληπτικά (η συμπύκνωση δική μου) στην πολυτονική εκδοχή τους:
ἒπηλυς: ὁ ἐρχόμενος εἰς τινὰ τόπον ὁ νεωστὶ ἐλθὼν, ὁ ξένος
ἰθαγενὴς: [ ετυμ. ἰθα = ἐνταῦθα + γένος ] -> ὁ γεννηθεὶς ἐδῶ, κατ᾽εὐθεῖαν,
ἐκ νομίμου γάμου. Γιὰ ἒθνος -> οἱ κατ᾽ εὐθεῖαν ἀπόγονοι σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς
ἐπήλυδας
ὑπήκοος: [ὑπακούω] -> ὡς καὶ νῦν,ἀλλὰ καὶ οἱ ἀνήκοντεες εἰς τὴν συμμαχίαν
( τῶν Ἀθηναίων ), οἱ φόρου ὑποτελεῖς
Ἒθνος, -εος: (ἐτυμ. ἒθος, Fheθος, svedhas, sibha sibja) ->ὁμάδα ἀνθρώπων ,
συνηθειῶν, παραδόσεων, κοινότητος, κατὰ γραμμή αἲματος οἰκειότητος.
=======
Από τα ανωτέρω εύκολα συμπεραίνει κάποιος ότι
Η Ιθαγένεια είναι ριζικά διαφορετική από την Υπηκοότητα:
Υπηκοότητα = επαγγελματική ή πολιτική σχέση με το κράτος, οιουδήποτε, που
ζεί και εργάζεται [νόμιμα] και πληρώνει φόρους και εκτελεί τις υποχρεώσεις
εσωτερικών και εξωτερικών σχέσεων.
Η υπηκοότητα δεν του εκχωρεί δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στο
Βουλευτήριο ή στα αποφασιστικά όργανα και συνελεύσεις.
Το τελευταίο είναι προνόμιο των ιθαγενών , με άλλα λόγια των μετεχόντων στις
παραδόσεις και συνήθειες της κοινότητος, περιλαμβανομένων των πυλώνων της
μεταφυσικής και του Πολιτισμού δηλ. Αξιών και Παιδείας.
Ας σημειωθεί ότι διακριτότητα μεταξύ ιθαγένειας και υπηκοότητος με
παραπλήσιες λίγο πολύ διαφοροποιήσεις υπάρχει τόσο σε επίπεδο χωρών μελών
της ΕΕ όσο και στην ίδια την ΕΕ.
Είναι εμφανής ο διακαής σας πόθος να μας κάνετε ένα μπάχαλο, να ξέρετε όμως ότι
κάποιοι ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ….
Σας προωθώ το ακόλουθο από το http://ioanniskotoulas.blogspot.com/2010/01/blog-post.html
Πρόταση μεταναστευτικής πολιτικής
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣ, Ιστορικός, M.Phil., υπ.Δρ.Φ.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
1. Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
1.1 Η γερμανική νομοθεσία για την απόδοση ιθαγένειας
Η γερμανική νομοθεσία για την απόδοση της ιθαγένειας τροποποιήθηκε ν
μέρει τον Ιούλιο του 1999 με την εισαγωγή του νέου Νόμου περί
υπηκοότητας (Staatsangeröhigkeitsgesetz), ο οποίος αντικατέστησε τον
αρκετά παλαιότερο ισχύοντα νόμο του 1913 (Reichs- und
Staatsangeröhigkeitsgesetz). Ακολούθησε ο νέος νόμος για το
μεταναστευτικό, ο οποίος ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2004 και τέθηκε σε
ισχύ τον Ιανουάριο του 2005. Ο νόμος φέρει τον τίτλο «Νόμος για τον
έλεγχο και τον περιορισμό της μετανάστευσης και για τη ρύθμιση της
παραμονής και της ένταξης των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των
αλλοδαπών» (Gesetz zur Steuerung und Begrenzung der Zuwanderung und
zur Regelung des Aufenthalts und der Integration von Unionsbürgern und
Ausländern – Zuwanderungsgesetz). Η ίδια η ονομασία του νέου νόμου
είναι ενδεικτική της φιλοδοξίας του γερμανικού κράτους να περιορίσει
τη μετανάστευση, ενώ παράλληλα συμβάλλει στην αναγνώριση μίας
προβληματικής κατάστασης, η οποία προκύπτει από τη συνύπαρξη
διαφορετικών εθνοτικών ομάδων στο πλαίσιο ενός ενιαίου κράτους.
Σύμφωνα με τις διατάξεις της γερμανικής νομοθεσίας πολίτης καθίσταται
κάποιος εάν:
1. Έχει έναν γονέα Γερμανό πολίτη με τη γέννηση του
(Abstammungsprinzip, κριτήριο προέλευσης. Πρόκειται για εφαρμογή της
νομικής έννοιας του δικαίου του αίματος ήτοι της εθνοφυλετικής
καταγωγής (jus sanguinis).
Όσον αφορά στην διαδικασία της πολιτογράφησης, της ένταξης, δηλαδή,
αλλοδαπών στην γερμανική κοινωνία, η γερμανική νομοθεσία προβλέπει
πλέον ότι ένας μετανάστης αποκτά το δικαίωμα πολιτογράφησης
(Einbürgerung) εάν έχει γεννηθεί στην επικράτεια του γερμανικού
κράτους (Geburtsortprinzip, κριτήριο τόπου γέννησης. Πρόκειται για
εφαρμογή της νομικής έννοιας του δικαίου του εδάφους (jus soli).
Η πολιτογράφηση ενός αλλοδαπού μετανάστη πραγματοποιείται μόνον σε
περίπτωση που ισχύουν όλες οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α. Να είναι επί οκτώ (8) συνεχόμενα έτη μόνιμος και νόμιμος κάτοικος
της Γερμανίας.
β. Να έχει στην κατοχή του άδεια ή δικαίωμα διαμονής.
γ. Να γνωρίζει την γερμανική γλώσσα σε ικανοποιητικό επίπεδο, ήτοι
επάρκειας.
δ. Να έχει λευκό ποινικό μητρώο.
ε. Να αποδέχεται τις αρχές του γερμανικού Συντάγματος.
στ. Να έχει την δυνατότητα οικονομικής συντήρησης τόσο του εαυτού του
όσο και των μελών της οικογένειάς του, χωρίς να λαμβάνει κρατικό
επίδομα.
ζ. Να αποποιηθεί της προηγούμενης ιθαγένειάς του. Εξαιρούνται οι
πολίτες κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι μπορούν να
διατηρήσουν την ιθαγένεια της χώρας προέλευσής τους.
Τα τέκνα αλλοδαπών γονέων, τα οποία έχουν γεννηθεί στην Γερμανία,
λαμβάνουν την γερμανική υπηκοότητα μόνον σε περίπτωση που έχουν
γεννηθεί μετά την 1/1/2000 και ισχύουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α. τουλάχιστον ο ένας εκ των δύο γονέων του τέκνου πρέπει να διέθετε
οκτώ (8) έτη νόμιμης και μόνιμης διαβίωσης στην Γερμανία προτού το
τέκνο γεννηθεί.
β. τουλάχιστον ο ένας εκ των δύο γονέων του τέκνου πρέπει να διέθετε
απεριόριστο δικαίωμα διαμονής (Aufenthaltsberechtigung) ή απεριόριστη
άδεια διαμονής (unbefristete Aufenthaltserlaubnis) στην Γερμανία
τουλάχιστον για τρία (3) έτη.
Και πάλι η γερμανική ιθαγένεια δεν απονέμεται κατά τρόπο αυτόματο,
αλλά κατόπιν σχετικής υποβολής αίτησης κατά το χρονικό διάστημα που
μεσολαβεί ανάμεσα στη συμπλήρωση των δεκαοκτώ έως και τα είκοσι τρία
έτη.
Στην Γερμανία εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση εισαγωγής εργατικού
δυναμικού, η οποία καθιερώθηκε το 1973, όταν για πρώτη φορά
διαπιστώθηκε η προβληματική κατάσταση, η οποία σταδιακά προέκυπτε στο
εσωτερικό της γερμανικής κοινωνίας λόγω της εισόδου μεταναστευτικού
πληθυσμού.
Σε γενικές γραμμές, η γερμανική νομοθεσία εντάσσεται στο λεγόμενο
εθνοτικό πρότυπο μεταναστευτικής πολιτικής, όπως οι νομοθεσίες και
άλλων ευρωπαϊκών κρατών (Αυστρία, Ελβετία, Δανία, Ιταλία).
1.2. Η αυστριακή νομοθεσία για την απόδοση ιθαγένειας
Η αυστριακή νομοθεσία προβλέπει ότι η απόκτηση της αυστριακής
ιθαγένειας είναι δυνατή μέσω των εξής τρόπων:
1.Εάν έχει έναν γονέα Αυστριακό πολίτη με τη γέννηση του.
2. Εάν διοριστεί ως καθηγητής σε πανεπιστημιακό ίδρυμα του αυστριακού
κράτους. Στην περίπτωση αυτή ο/η σύζυγος και τα τέκνα του διδάσκοντος
λαμβάνει με διαδικασία δήλωσης την αυστριακή υπηκοότητα.
3. Με ειδοποίηση, η οποία αφορά άτομα, τα οποία υπέστησαν διώξεις από
το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς, στο οποίο είχε υπαχθεί η Αυστρία την
περίοδο 1938-45.
Η πολιτογράφηση ενός αλλοδαπού μετανάστη δεν πραγματοποιείται κατά
τρόπο αυτόματο, αντιθέτως πραγματοποιείται μόνον σε περίπτωση που
ισχύουν όλες οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α. Να είναι επί δέκα (10) συνεχόμενα έτη μόνιμος και νόμιμος κάτοικος
της Γερμανίας. Η προϋπόθεση αυτή είναι δυνατόν να μειωθεί στο χρονικό
διάστημα των έξι (6) ετών, εάν ο υποψήφιος προς πολιτογράφηση εμπίπτει
σε μία ή περισσότερες από τις κάτωθι κατηγορίες:
α1. Να έχει απωλέσει την προηγούμενη ιθαγένειά του.
α2. Να διακρίνεται για εξέχοντα επιτεύγματα στον τομέα της επιστήμης ή
του αθλητισμού.
α3. Να είναι σε θέση να αποδείξει ότι έχει επιτύχει σε υψηλό βαθμό την
προσωπική και επαγγελματική του ενσωμάτωση στην αυστριακή κοινωνία.
α4. Εάν αιτείται πολιτικού ασύλου.
α5. Εάν είναι πολίτης κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
α6. Εάν έχει γεννηθεί στην επικράτεια του κράτους της Αυστρίας.
β. Να μην έχει καταδικαστεί για ποινή ίση ή μεγαλύτερη των τριών (3)
μηνών στην Αυστρία ή στο εξωτερικό.
γ. Να μην εκκρεμεί δικαστική δίωξη σε βάρος του.
δ. Να μην έχει ανακληθεί η άδεια παραμονής και να μην εκκρεμεί
διαδικασία άρσης αυτής.
ε. Να έχει την δυνατότητα οικονομικής συντήρησης του εαυτού του, χωρίς
να λαμβάνει κρατικό επίδομα, εκτός εάν συντρέχουν αντικειμενικοί λόγοι
(λ.χ. θέματα υγείας).
στ. Να διατηρεί θετική στάση έναντι της Αυστρίας, στάση η οποία
προκύπτει από την καθόλου συμπεριφορά του, να μην αποτελεί απειλή για
την δημόσια τάξη και ασφάλεια, καθώς και για τα εθνικά συμφέροντα του
αυστριακού κράτους.
ζ. Να μην διατηρεί σχέσεις με ξένα κράτη, τα οποία διατηρούν δυσμενείς
σχέσεις με το κράτος της Αυστρίας και θα έβλαπταν το τελευταίο.
η. Να αποποιηθεί της προηγούμενης ιθαγένειάς του.
θ. Να γνωρίζει την γερμανική γλώσσα σε ικανοποιητικό επίπεδο.
ι. Να διαθέτει σε γενικές γραμμές άριστη συμπεριφορά.
1.3. Η ελβετική νομοθεσία για την απόδοση ιθαγένειας
Η ελβετική νομοθεσία για την απόδοση της ιθαγένειας είναι από τις
πλέον συντεταγμένες και προσεγμένες σε ευρωπαϊκό επίπεδο,
χαρακτηρίζεται δε από σαφές αυστηρό και οριοθετημένο νομικό πλαίσιο,
διαφυλάσσοντας την ευημερία και τον τρόπο ζωής του ελβετικού κράτους.
Η Ελβετία ως κράτος διαθέτει ομοσπονδιακό πολιτειακό σύστημα και η
απόδοση της ιδιότητας του Ελβετού πολίτη αφορά σε επίπεδο
συγκεκριμένης κοινότητας και καντονιού.
Κατ’ αρχήν σε ομοσπονδιακό επίπεδο πολίτης καθίσταται κάποιος Ελβετός
εάν ισχύουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
1. Έχει έναν γονέα Ελβετό πολίτη με τη γέννηση του (Πρόκειται για
εφαρμογή της νομικής έννοιας του δικαίου του αίματος ήτοι της
εθνοφυλετικής καταγωγής (jus sanguinis).
2. Εάν έχει υιοθετηθεί έως την ηλικία των 18 ετών, έως ότου
ενηλικιωθεί, δηλαδή, από Ελβετό πολίτη.
Η απόδοση της ελβετικής ιθαγένειας δεν συμβαίνει επ’ ουδενί κατά τρόπο
αυτόματο, ήτοι απλώς με την γέννηση κάποιου εντός του ελβετικού
κράτους.
Όσον αφορά στην διαδικασία της πολιτογράφησης, της ένταξης, δηλαδή,
αλλοδαπών στην ελβετική κοινωνία, η ελβετική νομοθεσία προβλέπει ότι
σε ομοσπονδιακό επίπεδο ένας μετανάστης αποκτά το δικαίωμα
πολιτογράφησης (Einbürgerung), σε περίπτωση που ισχύουν όλες οι
ακόλουθες προϋποθέσεις. Ο ενδιαφερόμενος να πολιτογραφηθεί αλλοδαπός
θα πρέπει:
α. Να είναι επί δώδεκα (12) συνεχόμενα έτη μόνιμος και νόμιμος
κάτοικος της Ελβετίας.
β. Να έχει αφομοιωθεί από πολιτιστικής άποψης, ήτοι θα πρέπει να
γνωρίζει τα ελβετικά έθιμα και τις ελβετικές πολιτιστικές παραδόσεις.
γ. Να τηρεί το νομοθετικό πλαίσιο του ελβετικού κράτους. Να μην έχει
καταδικαστεί σε κάποιο είδος φυλάκισης και να μην εκκρεμούν κατηγορίες
εναντίον του.
δ. Να μη θέτει σε κίνδυνο την εσωτερική ή εξωτερική ασφάλεια του
ελβετικού κράτους. Η διάταξη αυτή αφορά κυρίως στους μουσουλμάνους
μετανάστες ισλαμιστικών πεποιθήσεων.
Σε περίπτωση απορριπτικής απόφασης επί αίτησης πολιτογράφησης, δεν
υφίσταται δικαίωμα άσκησης έφεσης κατά της ως ανωτέρω απορριπτικής
απόφασης.
Οι ανωτέρω (α-δ) προϋποθέσεις ισχύουν για την κατ’ αρχήν αποδοχή της
αίτησης πολιτογράφησης του αλλοδαπού σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Κατόπιν
ο ενδιαφερόμενος αλλοδαπός λαμβάνει την άδεια να αιτηθεί
πολιτογράφησης στο επίπεδο του καντονιού και της κοινότητας. Τα
επιμέρους καντόνια του ελβετικού κράτους διαθέτουν ιδιαίτερη νομοθεσία
για την διαδικασία πολιτογράφησης. Οι προϋποθέσεις ποικίλουν και το
χρονικό
Αγαπητοί φίλοι,
μιά και δεν έχει γίνει ακόμα μπορετό από την ΓΑΠ διακυβέρνηση να καταργήσουν
τους περιορισμούς πρόσβασης και κατεβάσαματος νομων χωρίς συνδρομή από το
Εθνικό Τυπογραφείο, βρήκα δύο σχετικούς νομους,τον 3284/04 και τον 3386/05.
Επίσης στα σχόλια της διαβούλευσης (ε ρε μεγαλείο το οπενγκοβ) αναρτησα το
ακόλουθο που περίπου θυμάμαι γιατί δεν το έσωσα χώρια για την περίπτωση που
δεν αναρτηθεί:
ΚΕΦ Α,Β.
Η μονη προσθήκη που χρειάζεται είναι
1.Ουδείς πολιτογραφείται Ελλην αν έχει εισέλθει παρανόμως στην χώρα
ανεξάρτητα από την άδεια παραμονής του .
2.Ουδέν τέκνον παρανόμως εισελθόντων γονέων μπορεί να αιτείται
πολιτογραφησης ως Ελλην παρά μόνο εφ' όσον γεννηθεί 1 έτος μετά την επίσημη
καταγραφή τού παρανόμως εισελθόντος γονέως, τηρουμένων βεβαιως των πρόσθετων
προβλέψεων του Νομου.
3. Ουδείς πολιτογραφείται Ελλην αν η άδεια παραμονής του οφείλεται σε
ανθρωπιστικούς λόγους βάσει των διατάξεων σχετικών Νόμων (πχ 3386/05 ή
άλλων) για επανένωση οικογενειών.
Κεφ Γ) (Συμμετοχής στης εκλογές ΤΑ) Αρθρο 12 §1.Ουδείς έχει δικαίωμα
εκλέγειν και εκλέγεσθαι αν έχει εισέλθει παρανόμως στην χώρα (πλήν των
περιπτώσεων που προβλέπονται στις Διεθνείς Συμβάσεις που έχει υπογράψει η
χώρα).
Ουδείς έχει δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι αν η άδεια παραμονής του
οφείλεται σε ανθρωπιστικούς λόγους βάσει των διατάξεων σχετικών Νόμων (πχ
3386/05 ή άλλων) για επανένωση οικογενειών. ΣΗΜΕΙΩΣΗ σε κάθε περίπτωση
πρέπει να προηγηθεί η ρύθμιση εκλέγειν και εκλέγεσθαι των ομογενών μας ,
Αμερικής Αυστραλίας, Ευρώπης κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου