ΤΖΩΡΤΖ ΣΟΡΟΣ - Αυτό το νυκτοδοχειο....

Ο Σόρος και ο ρόλος του στην αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων μέσω Κοσσόβου

Ο πολύ-δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος που χρηματοδοτεί «προοδευτικές ιδεολογίες» δεν κρύβει ότι επιδιώκει και την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών.

Ο Σόρος υποστήριξε με εξαιρετική θέρμη και την «ανεξαρτησία» του Κοσσόβου στην περιοχή του οποίου παρατηρείται μεγάλη αύξηση στην κυκλοφορία των ναρκωτικών.

Επίσης έχουν αναφερθεί περίεργες σχέσεις ανάμεσα σε «υποστηρικτικές της Δημοκρατίας» δυτικές μη-κυβερνητικές οργανώσεις και στο εμπόριο ναρκωτικών του Κοσσόβου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η οργάνωση του Σόρος Open Society Institute (OSI) με την υποστήριξη του Radio Free Europe/Radio Liberty αλλά και της Μαντλίν Ολμπράϊτ, βοήθησε τον Χασίμ Θάτσι να γίνει από τρομοκράτης και έμπορος όπλων και ναρκωτικών, ηγέτης του Κοσσόβου.

Το «ανεξάρτητο» Κόσσοβο είναι πλέον ένα κομβικό σημείο για τη διανομή της ηρωίνης από το Αφγανιστάν και της κοκαίνης από την Κολομβία (μέσω Γουϊνέας-Μπισάου της Δυτ. Αφρικής).

Το Αφγανιστάν και η Κολομβία βρίσκονται κάτω από την «κηδεμονία» των ΗΠΑ και αποτελούν παραδείγματα για την αριστοκρατική δημοκρατικοποίηση που προωθούν η OSI, το Freedom House, το International Crisis Group και άλλα ευαγή ιδρύματα που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος.

Υπάρχουν και αναφορές για την ανάμιξη και Αλβανών κυβερνητικών στελεχών στο εμπόριο ναρκωτικών και στην παροχή της απαραίτητης διπλωματικής και πολιτικής κάλυψης στα εγκληματικά συνδικάτα του Κοσσόβου.

Οι ναρκο-τρομοκράτες του Κοσσόβου αποτελούν σοβαρότατη απειλή για τις γειτονικές χώρες.

Οι πρόσφατες εκδηλώσεις βίας στη διάρκεια των εκλογών στην ΠΓΔΜ μπορεί και να προέρχονται από προβοκάτορες Αλβανούς του Κοσσόβου, που επιδιώκουν να ξεσηκώσουν τα πάθη της αλβανικής μειονότητας σύμφωνα και με την απαίτηση του Σόρος να γίνει η αλβανική δεύτερη επίσημη γλώσσα στη σλαβική ΠΓΔΜ.

Το Μαυροβούνιο χρησιμοποιείται παρομοίως από τους διακινητές του Κοσσόβου που μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στις νότιες περιοχές της χώρας.

Η Heather Coffin είναι συγγραφέας και πολιτική ακτιβίστρια. Ζει στο Φρήπορτ της Νέας Υόρκης, και ήταν για χρόνια παντρεμένη με τον διανοούμενο και ακτιβιστή Sean Gervasi.

Αποσπάσματα από άρθρο της επιθεώρησης The New Yorker, 23 Ιανουαρίου 1995.

Πουθενά αλλού δεν αναλώνει ο Σόρος περισσότερα χρήματα και ενέργεια για την υποστήριξη μίας κυβέρνησης απ’ ό,τι στη ΠΓΔΜ. «Ο Σόρος είναι ο σωτήρας της “Μακεδονίας”», δήλωσε ο φίλος του, Μόρτον Αμπράμοβιτς. H αντιπρόσωπος της ΠΓΔΜ στην Ουάσιγκτον, Λιούμπικα Ασέβσκα, δήλωσε για τα δύο ξεχωριστά δάνεια του Σόρος, ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων: «Ο λαός ακόμα δεν μπορεί να το πιστέψει. Η αντιπολίτευση έλεγε ότι “αφού δεν σας βοηθούν οι χώρες, θα σας βοηθήσει ένα άτομο;”. Θυμηθείτε, είκοσι πέντε εκατομμύρια δολάρια στη “Μακεδονία” αξίζουν όσο δισεκατομμύρια εδώ… Το γεγονός ότι ο Σόρος βοήθησε την κυβέρνηση είναι πολύ σημαντικό».

Στοιχηματίζοντας επιθετικά στην ΠΓΔΜ, ο Σόρος ενεπλάκη σε μια από εκείνες τις βαλκανικές διαμάχες που, πίσω από φαινομενικά απλά ζητήματα, κρύβουν θανάσιμες περιπλοκές. Η «Μακεδονία», που συγκίνησε τον Σόρος, ήταν μια επαρχία της Γιουγκοσλαβίας, γνωστή με το όνομα Βαρντάρ ΜπανοβίναΩ το 1945, μετονομάστηκε από τον στρατηγό Τίτο σε «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ο πληθυσμός της ποικίλει, με το μεγαλύτερο τμήμα της να αποτελείται από Σλάβους, οι πρόγονοι των οποίων έφτασαν στην περιοχή χίλια περίπου χρόνια μετά από τους διασημότερους Μακεδόνες, τον Φίλιππο τον Β΄ και τον γιό του, Μέγα Αλέξανδρο. Εντούτοις, ο Τίτο –εποφθαλμιώντας το μεγάλο τμήμα της ελληνικής Μακεδονίας– ενθάρρυνε την αλυτρωτική ιδέα μιας διακριτής μακεδονικής ταυτότητας.

Οι φόβοι της Ελλάδος αναζωπυρώθηκαν το 1991, όταν το κρατίδιο της Γιουγκοσλαβίας κήρυξε την ανεξαρτησία του ως έθνος με το όνομα «Μακεδονία». Ο πρώτος πρόεδρος του νεοσύστατου κράτους, ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ήταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Τίτο στην περιοχή και βοήθησε στην εξάπλωση της ιδέας μιας ξεχωριστής εθνικής ταυτότητας για τους «Μακεδόνες». Ο Γκλιγκόροφ βέβαια δήλωσε ότι το κράτος του δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις, αλλά οι Έλληνες δεν πείστηκαν. Το 1992 και το 1993, η κυβέρνηση του Γκλιγκόροφ εξέδωσε νέα σχολικά εγχειρίδια που έδειχναν τα «γεωγραφικά εθνικά σύνορα» να καλύπτουν και ολόκληρο το ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας. η νέα σημαία του κράτους έφερε το σύμβολο της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. τέλος, ένας πρόλογος στο Σύνταγμα του 1991 αναφέρει ότι το κράτος δεσμεύεται για την προστασία των «απανταχού Μακεδόνων». Οι Έλληνες δεν ισχυρίζονται ότι το λιλιπούτειο κρατίδιο, με τα δυο εκατομμύρια κατοίκους, αποτελεί αληθινή απειλή γι’ αυτούς προς το παρόν. Η ιστορία τους, όμως, τους έχει διδάξει να κοιτούν μακροπρόθεσμα. Σ’ ένα σενάριο που αρκετοί Έλληνες θεωρούν πιθανό, για παράδειγμα, η ΠΓΔΜ θα μπορούσε, ενδεχομένως, να επιχειρήσει μια εχθρική κίνηση στο μέλλον, σε συνεργασία με τους αδελφούς τους Σλάβους της Βουλγαρίας, οι οποίοι κατείχαν ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδος κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έτσι είχε η κατάσταση όταν ο Σόρος έφτασε στα Σκόπια, την πρωτεύουσα του κράτους, τον Σεπτέμβριο του 1992, στα πλαίσια μιας περιοδείας του στα ανά τον κόσμο τμήματα του ιδρύματός του. Πριν πάει εκεί, βρισκόταν στη Βουλγαρία, όπου ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ιδρύματός του στη Σόφια του παρουσίασε την κυρίαρχη βουλγαρική άποψη για το θέμα: ότι δεν υπάρχει μακεδονική εθνότητα και ότι οι έντονες προσπάθειες να εδραιωθεί αυτή η ταυτότητα έκρυβαν τις αλυτρωτικές διαθέσεις, τις κληροδοτημένες από τον Τίτο. «Ο Σόρος δεν γνώριζε τίποτα για τη “Μακεδονία”» δήλωσε η Ασέβσκα. «Όταν έφτασε, ήταν επηρεασμένος απόλυτα από τη βουλγαρική προπαγάνδα – και μάλλον είχε μετανιώσει για το ταξίδι του. Έπειτα συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό, τον οποίο τον συμπάθησε αμέσως και ο πρόεδρος παρέθεσε ένα γεύμα προς τιμήν του. Κατά την διάρκεια αυτών των συναντήσεων, άλλαξε τις απόψεις του».

Το ίδιο απόγευμα, ο Σόρος έδωσε μια συνέντευξη τύπου στην οποία ανακοίνωσε ότι αυξάνει κατά ένα εκατομμύριο δολάρια τον προϋπολογισμό του ιδρύματός του στη ΠΓΔΜ, ενώ δήλωσε επίσης ότι μετονομάζει το ίδρυμά του από Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία των Σκοπίων σε Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία της Μακεδονίας – γεγονός που είχε μεγάλη πολιτική βαρύτητα. […]

Στη λογική των «καλών και των κακών», την οποία ο Σόρος ακολουθεί με μεγάλη μεροληψία, οι Έλληνες μεταβλήθηκαν στους «κακούς» της υπόθεσης. Ο ίδιος, δεν πήγε στην Ελλάδα ν’ ακούσει και την άλλη πλευρά. Στις λίγες ώρες που συναντήθηκε με τον Γκλιγκόροφ, πείστηκε, και από τότε επιμένει συχνά σε αυτό, ότι η «Μακεδονία» είναι το μόνο πολυεθνικό κράτος που έχει απομείνει στα Βαλκάνια και ότι η κυβέρνησή του είναι αφοσιωμένη στον πλουραλισμό και τις δημοκρατικές αρχές. […]

Ο εκτελεστικός διευθυντής του ιδρύματος του Σόρος στα Σκόπια, ο Βλαντιμίρ Μίλτσιν, υποστηρίζει ότι και αυτός είναι προσηλωμένος στις αρχές της ανοικτής κοινωνίας. Ωστόσο, δυσκολεύεται κανείς να συνδυάσει την αφοσίωση στον πλουραλισμό με το δημαγωγικό πάθος που επιδεικνύει ο Μίλτσιν πάνω στο ζήτημα της μακεδονικής ταυτότητας. Ο ίδιος μου έδωσε πολύ προπαγανδιστικό υλικό σχετικά με τη ΠΓΔΜ και την Ελλάδα (που περιλάμβανε και μια συλλογή κειμένων που τιτλοφορούνταν «Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν κατάγονται από τους Αρχαίους Έλληνες»). Οι προσπάθειες για την επίλυση της συνεχιζόμενης διπλωματικής διένεξης με την Ελλάδα συμπεριλάμβαναν και διμερείς συνομιλίες για την υιοθέτηση μιας σύνθετης ονομασίας όπως είναι οι «Μακεδονία του Βαρδάρη» και «Νέα Μακεδονία». Όμως, σε μια συνέντευξη που πήρα από τον πρωθυπουργό της κυβέρνησης Μπράνκο Τσερβενκόφσκι, στην οποία παρίστατο και ο Μίλτσιν, οι δύο άνδρες επέμεναν ότι το όνομα δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Ο Μίλτσιν μάλιστα δήλωσε: «Εάν αλλάξουν το όνομα, θα πάω στα βουνά και θα πολεμήσω με τους αντάρτες!».

Τόσο έντονος φανατισμός δεν συνηθίζεται στα ιδρύματα. Στον βαθμό που, σύμφωνα με τους κανόνες του I.R.S. (σ.τ.μ. φορολογική υπηρεσία των Η.Π.Α.) , τα ιδρύματα του Σόρος απαλλάσσονται από φορολογικές υποχρεώσεις και λαμβάνουν αφορολόγητες δωρεές (από τον ίδιο τον Σόρος), δεν μπορούν να αναμειγνύονται στις περισσότερες μορφές πολιτικής δραστηριότητας […]. Ο Λούπκο Γκεοργκιέφσκι, ηγέτης της δεξιάς τάσης του αντιπολιτευτικού κόμματος V.M.R.O. (Διεθνής Επαναστατική Μακεδονική Οργάνωση), κατηγορεί το ίδρυμα του Σόρος ότι αποτελεί ουσιαστικά μία «μηχανή κυβερνητικής υποστήριξης». Σχεδόν όλες οι επιχορηγήσεις, υποστηρίζει, πηγαίνουν σε όσους σχετίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με το κυβερνών κόμμα. Σχετικά μ’ έναν τηλεοπτικό σταθμό που υποστηρίζεται από τον Σόρος, τον Α1, ο Γκεοργκιέφσκι δήλωσε ότι: «[ο σταθμός] συνιστά μια πραγματική εναλλακτική λύση σε ό,τι αφορά το πολιτιστικό του πρόγραμμα. Αλλά στο πολιτικό του πρόγραμμα… βλέπει κανείς τους υπουργούς της παρούσας κυβέρνησης να εμφανίζονται πιο συχνά απ’ ό,τι στην κρατική τηλεόραση».[…]

Από το φθινόπωρο του 1992, ο Σόρος πιέζει έντονα τις Ηνωμένες Πολιτείες να αναγνωρίσουν την Π.Γ.Δ.Μ. ως Μακεδονία, ενώ η Ελλάδα θεωρούσε ότι η αναγνώρισή της δεν πρέπει να προκύψει πριν προβεί στις αναγκαίες παραχωρήσεις η άλλη πλευρά σε σχέση με το όνομα, το σύνταγμα και τη σημαία. Τον προηγούμενο Φεβρουάριο, ο πρόεδρος Κλίντον συμφώνησε ν’ αναγνωρίσει τη «Μακεδονία» ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – σε μια προσπάθεια να δείξει ότι δεν θέλει να βλάψει καμία πλευρά. Η Ελλάδα απάντησε με την επιβολή εμπάργκο και ο Κλίντον, έπειτα από συνάντηση που είχε με μέλη του ελληνοαμερικανικού λόμπι, πάγωσε τις διαδικασίες της αναγνώρισης.

Εκείνη τη στιγμή, ένα πρόσωπο, υψηλά ιστάμενο στην κυβέρνηση Κλίντον, μου είπε ότι ο Σόρος μεγιστοποίησε τις προσπάθειές του: «Έγραψε μια αιχμηρή επιστολή στον πρόεδρο, παραλληλίζοντας την πολιτική του με εκείνη του κατευνασμού που επέδειξαν οι Δυτικές Δυνάμεις έναντι της Γερμανίας το 1938», μου είπε το πρόσωπο αυτό. […] Σε δημόσιες εμφανίσεις του κατήγγελλε την Ελλάδα και το ελληνοαμερικανικό λόμπι. Ασκούσε πίεση στον Στρόουμπ Τάλμποτ και σε άλλα στελέχη του Στέιτ Ντηπάρτμεντ και του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Στις συναντήσεις του Μπρέτον-Γουντς, στην Ουάσιγκτον, τον περασμένο Ιούλιο, ο Σόρος δούλεψε με επιμονή παρασκηνιακά, προσπαθώντας να πείσει κάποια μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βοηθήσουν την Π.Γ.Δ.Μ. (Η Ελλάδα, που κατείχε τότε την προεδρία της Ένωσης, έθεσε βέτο σε κάθε τέτοια προσπάθεια).

Βέβαια, δεν ήταν όλες οι προσπάθειες του Σόρος δημόσιες. Η χρηματοδοτούμενη από αυτόν οργάνωση, Action Council for Peace in the Balkans, δραστηριοποιήθηκε έντονα στην Π.Γ.Δ.Μ. Τον Φεβρουάριο του 1994, εξέδωσε τη «Λευκή Βίβλο για τη Μακεδονία», η οποία υποστήριζε τις θέσεις της κυβέρνησης της Π.Γ.Δ.Μ. εναντίον της Ελλάδος. Η έκθεση αυτή κυκλοφόρησε στον Λευκό Οίκο, στα γραφεία των υπουργείων, στο Κονγκρέσο και σε εκατοντάδες ανθρώπους των Μ.Μ.Ε. Μερικούς μήνες αργότερα, τον Μάιο, το ίδιο ίδρυμα εξέδωσε και άλλη έκθεση που επίσης υποστήριζε την ΠΓΔΜ. Σύμφωνα με το κείμενο στο οπισθόφυλλο, η έκθεση είχε προετοιμαστεί από μια «ανεξάρτητη αντιπροσωπεία και των δύο πλευρών». […]

Λίγοι θα διαφωνούσαν με την υψηλή προτεραιότητα που είχε δώσει ο Σόρος στο να σταθεροποιήσει την κατάσταση στην Π.Γ.Δ.Μ. Γιατί, εάν ξεσπούσαν εντάσεις ανάμεσα στη σλαβική πλειοψηφία και την ισχυρή αλβανική μειονότητα, η σύγκρουση αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ευρύτερο βαλκανικό πόλεμο –στον οποίο θα μπορούσαν να εμπλακούν η Αλβανία, η Σερβία, η Βουλγαρία, η Τουρκία και η Ελλάδα. […].

Το πρόβλημα με τον Σόρος, όμως, είναι η ακρότητα των απόψεών του –που πηγάζει από την τάση του να εξιδανικεύει τη μια πλευρά και να δαιμονοποιεί την άλλη– αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αυτή εκφράζεται στις ενέργειές του. Εάν ο Σόρος είχε ακολουθήσει μια πιο μετριοπαθή, διπλωματική, οδό από την αρχή, ακούγοντας και τις δυο πλευρές, είναι πολύ πιθανόν ότι –με την επιρροή και τους πόρους που διέθετε– θα ήταν σε θέση να μεσολαβήσει για μια συνεννόηση προτού το πρόβλημα αναχθεί σε μείζον ζήτημα μεταξύ των δυο πλευρών. Στην περίπτωση αυτή, όμως, η παρέμβαση του Σόρος –που αυτοανακηρύχθηκε σε από μηχανής θεό– δεν έκανε τίποτε για να οδηγήσει τη διένεξη σε λύση. αντίθετα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο ζήλος του (και τα χρήματά του) συνέβαλε τα μέγιστα στην αδιαλλαξία της Π.Γ.Δ.Μ. Όπως μου είπε ένα πρόσωπο με σημαντική διπλωματική εμπειρία, «ο Γκλιγκόροφ είναι πολύ έξυπνος, αλλά, μην ξεχνάς, ότι πέρασε τριάντα πέντε χρόνια στην κυβέρνηση του Τίτο – και για να επιβιώσεις σ’ αυτό το σύστημα, πρέπει να είσαι σκληρό καρύδι. Ο Σόρος εξιδανικεύει την εικόνα του Γκλιγκόροφ».

«Ο Σόρος αναλύει την κατάσταση με τους όρους του “άσπρου” και του “μαύρου”», συνέχισε το άτομο αυτό. «Αλλά για μένα, δεν είναι έτσι. Στην περιοχή αυτή δεν υπάρχει ούτε μαύρο, ούτε άσπρο, και είναι λάθος να την προσεγγίζει κανείς μ’ αυτούς τους όρους».

Κόλιν Μπρακ

Άνοιξη 2002

Covert Action Quarterly

«Ναι, διαθέτω εξωτερική πολιτική…

ο σκοπός μου είναι να γίνω η συνείδηση του πλανήτη».

Δεν πρόκειται για μια περίπτωση ναρκισσιστικής διαταραχής‡ αφορά το πώς ο Τζωρτζ Σόρος επιβεβαιώνει το κύρος της ηγεμονίας των Ηνωμένων Πολιτειών επάνω στον σημερινό κόσμο. Τα ιδρύματα και οι οικονομικοί μηχανισμοί του Σόρος είναι εν μέρει υπεύθυνα για την πτώση των καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Τα ίδια δίκτυα έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους στην Κίνα. Ο Σόρος έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Ο ρόλος του αυτοαποκαλούμενου και ως «φιλανθρώπου» είναι να ενισχύει τις ιδεολογικές εκφράσεις της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων προωθώντας παράλληλα το οικονομικό του συμφέρον. Οι εμπορικές και «φιλανθρωπικές» δραστηριότητες του Σόρος είναι μυστικές, αντιφατικές και ταυτόχρονα συγκλίνουσες.

Ο Σόρος έχει ηγετικό ρόλο στο Council of Foreign Relations (Συμβούλιο των Διεθνών Σχέσεων), στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum) και στο Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα [Human Rights Watch (HRW)]. Το 1994, έπειτα από μια συνάντηση με τον φιλόσοφο και μέντορά του, τον σερ Κάρλ Πόππερ, ο Σόρος έδωσε εντολή στις επιχειρήσεις του να επενδύσουν στον τομέα των τηλεπικοινωνιών της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Η Ομοσπονδιακή Διοίκηση των Ραδιοτηλεοπτικών Μέσων της Τσεχίας δέχθηκε την προσφορά του να αναλάβει και να χρηματοδοτήσει τα αρχεία του «Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη». Ο Σόρος μετέφερε τα αρχεία στην Πράγα και ξόδεψε πάνω από 15 εκατομμύρια δολάρια για να τα συντηρήσει1. Τώρα, ένα ίδρυμά του διοικεί το, δημιουργημένο από την CIA, σταθμό Ράδιο «Ελεύθερη Ευρώπη»/ Ράδιο «Ελευθερία», το οποίο έχει επεκταθεί πλέον στον Καύκασο και την Ασία2. Επίσης, ο Σόρος είναι ο ιδρυτής και ο χρηματοδότης του Ιδρύματος Ανοιχτής Κοινωνίας (Open Society Institute), ενώ ίδρυσε και συντηρεί τη Διεθνή Ομάδα Κρίσης (International Crisis Group –ICG) που, μεταξύ άλλων, έπαιξε ενεργό ρόλο στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Τέλος, ο Σόρος συνεργάζεται ανοιχτά και με το αμερικανικό Ίδρυμα για την Ειρήνη (Institute of Peace) _ που ελέγχεται από την CIA.

Επενδύει σε ορισμένους από τους παγκόσμιους ηγέτες και αυτοί του ανταποδίδουν την εμπιστοσύνη τους. Σχετιζόταν στενά με τον Χένρυ Κίσινγκερ, τον Βάκλαβ Χάβελ και τον Πολωνό στρατηγό Γιαρουζέλσκι. Υποστηρίζει τον Δαλάι Λάμα, του οποίου το ινστιτούτο έχει την έδρα του στο Πρεσίντιο του Σαν Φρανσίσκο, όπου επίσης στεγάζεται και το ίδρυμα του στενού φίλου του Σόρος, Μιχαήλ Γκορμπατσώφ3.

Τον Φεβρουάριο του 2002, όταν οι αντι-παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις πάγωναν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, έξω από το ξενοδοχείο Waldorf-Astoria, ο Σόρος ήταν μέσα απευθυνόμενος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Ενόσω η αστυνομία απωθούσε τους διαδηλωτές πίσω από τους μεταλλικούς φράκτες της Park Avenue, ο Τζωρτζ Σόρος ξεδίπλωνε μέσα στο συνέδριο τις αρετές της «ανοιχτής κοινωνίας» μαζί με τους Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, Σάμουελ Χάντιγκτον, Φράνσις Φουκουγιάμα και άλλους.

Ποιος είναι ο Τζωρτζ Σόρος

Ο Τζωρτζ Σόρος γεννήθηκε στην Ουγγαρία το 1930 από Εβραίους γονείς, οι οποίοι είχαν απομακρυνθεί τόσο πολύ από τις ρίζες τους ώστε μπόρεσαν να ταξιδέψουν ακόμη και στη ναζιστική Γερμανία4. Ο Σόρος έζησε στην Ουγγαρία υπό την κατοχή των Ναζί, αλλά μετά τον θρίαμβο των κομμουνιστών μετακόμισε στην Αγγλία το 1947. Εκεί, εντάχθηκε στον κύκλο του φιλόσοφου Καρλ Πόππερ, στη London School of Economics. Ο Πόππερ υπήρξε σφοδρός πολέμιος του κομμουνισμού και η διδασκαλία του διαμόρφωσε τη βάση των πολιτικών αντιλήψεων του Σόρος. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας λόγος, άρθρο ή βιβλίο του Σόρος που να μην αναφέρεται στην επίδραση του Πόππερ.

Ο Πόππερ, ο οποίος τιμήθηκε με τον τίτλο του ιππότη το 1965, ήταν ο εμπνευστής της έννοιας της «Ανοιχτής Κοινωνίας», από όπου έχουν πάρει και το όνομά τους τα ιδρύματα του Σόρος. Οι υποστηρικτές του Πόππερ επαναλαμβάνουν τα λόγια του σαν αληθινοί πιστοί. Η φιλοσοφία του Πόππερ συνοψίζει τον δυτικό ατομικισμό. Ο Σόρος έφυγε από την Αγγλία το 1956 και προσλήφθηκε στην Γουόλ Στρήτ όπου, κατά τη δεκαετία του 1960, επινόησε τα Hedge Funds (επενδυτικά κεφάλαια υψηλού ρίσκου, κάλυψης του κινδύνου που προέρχεται από τη μεταβλητότητα των επιτοκίων, των τιμών συναλλάγματος και των τιμών των μετοχών και ομολόγων).

Ο Σόρος οργάνωσε το Quantum Fund το 1969 και άρχισε να κερδοσκοπεί επάνω στις νομισματικές ισοτιμίες. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, οι οικονομικές του δραστηριότητες μετατοπίστηκαν στην «εναλλαγή μακροχρόνιων και βραχυπρόθεσμων επενδύσεων… Ο Σόρος κέρδισε τόσο από την άνοδο των τιμών των ακινήτων όσο και από την κατάρρευσή τους. Κάτω από την 20ετή διαχείριση του Σόρος, η Quantum πέτυχε το εντυπωσιακό ποσοστό κέρδους 34,5% επί των επενδύσεων ανά έτος. Ο Σόρος έγινε διάσημος από τη νομισματική κερδοσκοπία… Το 1997, είχε την σπάνια τιμή να γίνει ο στόχος των δημόσιων καταγγελιών του πρωθυπουργού της Μαλαισίας, Μαχατίρ Μοχαμάντ, για τη συμμετοχή του στις κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον του νομίσματος της χώρας αυτής»5.

Μέσα απ’ αυτές τις παράνομες οικονομικές ραδιουργίες, ο Σόρος έγινε πολυ-δισεκατομμυριούχος. Οι εταιρείες του ελέγχουν ακίνητα στην Αργεντινή, τη Βραζιλία και το Μεξικό, καθώς και τράπεζες στη Βενεζουέλα, ενώ διακρίνονται ιδιαίτερα στην ανταλλαγή νομισμάτων, ενισχύοντας έτσι την εντύπωση ότι οι υψηλόβαθμοι φίλοι του Σόρος τον βοηθούν στις οικονομικές του δραστηριότητες, αποκομίζοντας πολιτικά και οικονομικά κέρδη6.

Ο Τζωρτζ Σόρος κατηγορήθηκε για την καταστροφή της ταϊλανδέζικης οικονομίας το 19977. Ένας ακτιβιστής από την Ταϊλάνδη δήλωσε: «Θεωρούμε τον Τζωρτζ Σόρος ένα είδος δράκουλα που ρουφάει το αίμα των λαών»8. Οι Κινέζοι τον αποκαλούν «κροκόδειλο» επειδή οι οικονομικές και ιδεολογικές επεμβάσεις του στην Κίνα ήταν τόσο ακόρεστες, αλλά και επειδή οι κερδοσκοπικές του δραστηριότητες τού απέφεραν εκατομμύρια δολάρια καθώς διέλυε την ταϊλανδέζικη και την μαλαισιανή οικονομία9.

Σε μια περίπτωση, ο Σόρος κέρδισε ένα δισεκατομμύριο δολάρια μέσα σε μια μέρα κερδοσκοπώντας (μια λέξη την οποία αποστρέφεται) με την αγγλική λίρα. Αντιμετωπίζοντας την κατηγορία ότι «με το να κερδοσκοπεί έναντι της στερλίνας, βγάζει λεφτά από τους Βρετανούς φορολογούμενους», δήλωσε: «Όταν κερδοσκοπείς στις διεθνείς χρηματαγορές, είσαι απελευθερωμένος από τους ηθικούς φραγμούς που αντιμετωπίζει ένας συνηθισμένος επιχειρηματίας. Προσωπικά, όταν ασχολούμαι με τις διεθνείς χρηματαγορές, δεν με απασχολούν ηθικής φύσεως ζητήματα»10.

Ο Σόρος έχει μια σχιζοφρενική τάση απ’ τη μια ν’ αγωνίζεται ν’ αυξήσει τα πλούτη του και από την άλλη να προσπαθεί να πλασάρει μια πολύ καλή εικόνα του εαυτού του προς τα έξω:

«Οι έμποροι των νομισμάτων κάθονται στα γραφεία τους και πωλούν τα χρήματα του Τρίτου Κόσμου σε μεγάλες ποσότητες. Οι συνέπειες της νομισματικής αστάθειας της αγοράς στους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτές τις χώρες είναι ένα ζήτημα που δεν απασχολεί ούτε θα απασχολήσει ποτέ το μυαλό τους. Έχουν μία δουλειά να κάνουν. Απλά, αν σταματήσουμε λίγο για να σκεφτούμε, θα πρέπει να αναρωτηθούμε το αν αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να ρυθμίζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.»11

Ο Σόρος ήταν που έσωσε την υπόληψη του Τζωρτζ Γ. Μπους, όταν, από τη θέση του διευθυντή, είχε οδηγήσει μία εταιρεία εξερεύνησης πετρελαίου σε χρεωκοπία. Ο Σόρος, ιδιοκτήτης εκείνη την περίοδο της εταιρείας Harken Energy, εξαγόρασε ένα μεγάλο κομμάτι του μετοχικού κεφαλαίου που υποτιμάτο, λίγο πριν η εταιρεία καταρρεύσει. Μ’ αυτήν την κίνηση, ο μελλοντικός πρόεδρος των Η.Π.Α. είχε εκταμιεύσει τότε σχεδόν ένα εκατομμύριο δολάρια. Ο Σόρος δήλωσε ότι λειτούργησε έτσι προκειμένου να αγοράσει «πολιτική επιρροή»12. Ο Σόρος είναι επίσης μεγαλομέτοχος στο κακόφημο Carlyle Group. Ιδρυθείσα το 1987, «η μεγαλύτερη εταιρεία χρηματοδότησης μη εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών στον κόσμο», με ενεργητικό άνω των 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων, διοικείται από «μια σειρά πρώην ηγετών των Ρεμπουπλικάνων», από τον Frank Carlucci (Φρανκ Καρλούσι) της CIA μέχρι τον πρώην διευθυντή της CIA, Τζωρτζ Μπους τον πρεσβύτερο. Η Carlyle αποκομίζει τα περισσότερα κέρδη της από τις πολεμικές δαπάνες.

Ο εγωπαθής φιλάνθρωπος

Το 1980, ο Σόρος άρχισε να χρησιμοποιεί τα εκατομμύριά του για να επιτεθεί εναντίον του ανατολικού μπλοκ. Χρηματοδότησε όποιο άτομο ήταν διατεθειμένο να συνεργαστεί μαζί του. Η πρώτη επιτυχία του ήταν στην Ουγγαρία, όπου ανέλαβε τη σύσταση εκπαιδευτικών και πολιτιστικών θεσμών που θα υπονόμευαν τα αντίστοιχα όργανα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο δρόμος του πέρασε μέσα από την ουγγρική κυβέρνηση. Ύστερα, ο Σόρος επεκτάθηκε στην Πολωνία, όπου συνέβαλε στη χρηματοδοτούμενη από την CIA επιχείρηση της «Αλληλεγγύης» και την ίδια χρονιά δραστηριοποιήθηκε στην Κίνα. Στην συνέχεια ήλθε η σειρά της Σοβιετικής Ένωσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι, την ίδια εποχή, η CIA είχε δραστηριοποιηθεί σε όλες αυτές τις χώρες. Οι σκοποί της υπηρεσίας ταυτίζονταν με τους σκοπούς του Ταμείου για την Ανοιχτή Κοινωνία: επρόκειτο για την αποσύνθεση του σοσιαλισμού. Στη Νότια Αφρική, η CIA αναζήτησε συνεργάτες ανάμεσα στους κύκλους των αντικομμουνιστών διαφωνούντων. Στην Ουγγαρία, την Πολωνία και την ΕΣΣΔ, η CIA, με τη συνεργασία του Εθνικού Ιδρύματος για την Δημοκρατία (National Endowment for Democracy), τα συνδικάτα της AFL-CIO, την USAID και άλλους οργανισμούς, υποστήριξε και οργάνωσε αντικομμουνιστές από τους ίδιους κύκλους που σχετίζονταν με το Ταμείο για την Ανοιχτή Κοινωνία του Σόρος. Όπως είπε ο Σόρος: «Σε κάθε χώρα, προσέγγισα έναν αριθμό ανθρώπων –από τους οποίους άλλοι ήταν ηγετικές φυσιογνωμίες και δημόσια πρόσωπα και άλλοι λιγότερο γνωστοί– που συμμερίζονταν τα πιστεύω μου»13. Το Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία διοργάνωσε συνέδρια με τη συμμετοχή αντικομμουνιστών Τσέχων, Σέρβων, Ρουμάνων, Ούγγρων, Κροατών, Βόσνιων και Κοσοβάρων14. Η διευρυνόμενη επιρροή του έδωσε τροφή στις υποψίες ότι λειτουργεί στα πλαίσια του συμπλέγματος των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. Το 1989, η Ουάσιγκτον Ποστ ανέφερε ότι αξιωματούχοι της κινέζικης κυβέρνησης είχαν κατηγορήσει τον Σόρος από το 1987, ότι το Ίδρυμά του για την «Μεταρρύθμιση και το Άνοιγμα της Κίνας» (Soros’ Fund for the Reform and Opening of China) είχε σχέσεις με τη CIA15.

Καταλαμβάνοντας τη Μόσχα

Μετά το 1990, οι χρηματοδοτήσεις του Σόρος στόχευσαν στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ρωσίας, παρέχοντας μια σειρά σχολικών εγχειριδίων σε όλη τη χώρα16. Πράγματι, ο Σόρος διασφάλισε την αποδοχή της προπαγάνδας του Ιδρύματος της Ανοιχτής Κοινωνίας από μια ολόκληρη γενιά της ρωσικής νεολαίας. Τα ιδρύματά του κατηγορήθηκαν ότι επεδίωκαν ν’ αποκτήσουν τον έλεγχο του ρωσικού χρηματιστικού συστήματος, ότι οργάνωσαν τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά και τις ξένες επενδύσεις στη χώρα. Οι Ρώσοι17 αντέδρασαν οργισμένα στην ανάμειξη του Σόρος. Οι κατηγορίες εναντίον του Σόρος και των άλλων αμερικανικών ιδρυμάτων υποστήριζαν ότι ο στόχος αυτών των ελιγμών ήταν να «υπονομεύσουν τη Ρωσία ως κράτος ικανό να ανταγωνιστεί τη μόνη υπερδύναμη που απέμεινε στον κόσμο»17. Οι Ρώσοι άρχισαν να υποψιάζονται τον Σόρος για διασυνδέσεις με την CIA. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας Μπόρις Μπερεζόφσκι δήλωσε ότι: «Κόντεψα να λιποθυμήσω όταν άκουσα, πριν από μερικά χρόνια, ότι ο Σόρος ήταν πράκτορας της CIA»18. Η άποψη του Μπερεζόφσκι ήταν ότι ο Σόρος και η Δύση είχαν «φοβηθεί την ισχυροποίηση του ρωσικού κεφαλαίου».

Εάν το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο των Η.Π.Α. φοβήθηκε τον οικονομικό ανταγωνισμό της Ρωσίας, ο καλύτερος τρόπος για να την ελέγξουν ήταν το να κυριαρχήσουν στα ρώσικα ΜΜΕ, την εκπαίδευση, τα ερευνητικά και επιστημονικά ιδρύματα. Αφού ξόδεψε περίπου 250 εκατ. δολάρια για τη «μεταρρύθμιση των οικονομικών και των ανθρωπιστικών επιστημών στα Λύκεια και τα πανεπιστήμια», ο Σόρος ίδρυσε το Διεθνές Ίδρυμα για την Επιστήμη διοχετεύοντας άλλα 100 εκατ. για παρόμοιους σκοπούς19. Η ρώσικη «Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αντικατασκοπείας» (FSK) κατηγόρησε για «κατασκοπεία» τα ιδρύματα του Σόρος που έδρευαν στη Ρωσία. Είχαν προσέξει ότι ο Σόρος δεν ενεργούσε μόνος του στη χώρα‡ οι δραστηριότητές του ήταν κομμάτι μιας ευρύτερης εκστρατείας που περιλάμβανε χρηματοδοτήσεις από το Ίδρυμα Φορντ, το Ίδρυμα Heritage αλλά και από τα πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Ντιουκ και Κολούμπια και υποστήριξη από το αμερικανικό Πεντάγωνο και τις μυστικές υπηρεσίες20. Η FSK κατηγόρησε τον Σόρος, ότι οι χορηγίες του σε 50.000 Ρώσους επιστήμονες προωθούσαν τα δικά του συμφέροντα, δεδομένου ότι αποκτούσε τον έλεγχο χιλιάδων επιστημονικών ανακαλύψεων και νέων τεχνολογιών και συγκέντρωνε τα κρατικά και εμπορικά μυστικά της χώρας21.

Το 1995, οι Ρώσοι εξαγριώθηκαν με τις δραστηριότητες του αξιωματούχου του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α. στην Τσετσενία, του Φρέντ Κάνυ. Η δράση του αφορούσε δήθεν σε ανθρωπιστικά ζητήματα, αλλά η παλιότερη ανάμειξή του σε πολλές ζώνες συγκρούσεων που ενδιέφεραν τις Η.Π.Α. και η συμμετοχή του σε αποστολές αναζήτησης της CIA και του FBI, κατέστησαν σαφείς τις διασυνδέσεις του. Όταν εξαφανίσθηκε, ο Κάνυ εργαζόταν με σύμβαση σ’ ένα από τα ιδρύματα που ανήκουν στον Σόρος22. Στις Η.Π.Α. δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό ότι η βία στην Τσετσενία –μιας επαρχίας στην καρδιά της Ρωσίας– θεωρείται αποτέλεσμα μιας εκστρατείας πολιτικής αποσταθεροποίησης την οποία οι Η.Π.Α. αντιμετωπίζουν τουλάχιστον με συμπάθεια, και μπορεί πραγματικά να την καθοδηγούν κιόλας. Αυτό το ενδεχόμενο είναι αρκετά σίγουρο για τον συγγραφέα Τομ Κλάνσυ, ώστε να το αναφέρει ρητά στο διάσημο βιβλίο του, The Sum of all Fears. Οι Ρώσοι κατηγόρησαν τον Κάνυ ότι είναι πράκτορας της CIA με ειδική αποστολή να συμβάλει στην εξέγερση των Τσετσένων23. Το Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία παραμένει δραστήριο σ’ αυτήν τη περιοχή, όπως και άλλοι οργανισμοί που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος.

Στην Ρωσία επίσης, σε άλλη μία περίπτωση, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης για να διαφυλάξει τα συμφέροντα του Σόρος. Το 1999, η υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α., Μαντλήν Ολμπράιτ, δέσμευσε τα 500 εκατομμύρια δολάρια της εγγύησης που έδινε η Αμερικάνικη Τράπεζα Εισαγωγών - Εξαγωγών στη ρωσική πετρελαϊκή εταιρεία Tyumen, με την αιτιολογία ότι η πράξη αυτή στρέφονταν εναντίον των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων. Η Tuymen επιθυμούσε να αγοράσει εξοπλισμό και υπηρεσίες από την Halliburton του Τσένεϋ και την ABB Lummus Global του Μπλούμφηλντ. Ο Τζωρτζ Σόρος ήταν μέτοχος σε μια εταιρεία που ήθελε να αποσπάσει την συμφωνία σε βάρος της Tuymen. Τόσο ο Σόρος όσο και η BP Amoco πίεσαν για να αποτρέψουν αυτήν τη συμφωνία και η Ολμπράιτ έκανε τα πάντα για να τους βοηθήσει24.

Η ενίσχυση της «παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς»

Το Ίδρυμα για την Ανοικτή Κοινωνία του Σόρος είναι αναμεμιγμένο στα πάντα. Το διοικητικό συμβούλιό του απαρτίζεται από προσωπικότητες με πασίγνωστη δράση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου αλλά και από αυθεντίες της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Ο Πωλ Γκομπλ, διευθυντής του τμήματος επικοινωνιών, ήταν ο επιφανέστερος πολιτικός σχολιαστής του «Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη». Ο Χέρμπερτ Όκουν, υπηρέτησε την κυβέρνηση Νίξον ως ειδικός σύμβουλος του Χένρυ Κίσσινγκερ. H Κάτι Μάρτον είναι η σύζυγος του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, του αντιπρόσωπου των Η.Π.Α. στον Ο.Η.Ε., που έγινε διάσημος από την εμπλοκή του στην Γιουγκοσλαβία. Η Μάρτον εργάστηκε ιδιαίτερα για την προώθηση του, χρηματοδοτούμενου από τον Σόρος, «Ράδιο Β-92», στη δημιουργία του οποίου συνέβαλε ιδιαίτερα το πασίγνωστο National Endowment for Democracy (που αποτελεί ένα ακόμα προπύργιο της CIA). Το «Β-92» έπαιξε πολύ ουσιαστικό ρόλο στην πτώση της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς.

Όταν ο Σόρος ίδρυσε το Ταμείο για την Ανοικτή Κοινωνία, επέλεξε την Aryeh Neier για τη διευθυντική του θέση. Η Neier ήταν επικεφαλής του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι (Helsinki Watch), μια οργάνωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με ιδιαίτερα αντικομουνιστική κλίση. Το 1993, το Ταμείο για την Ανοικτή Κοινωνία μετονομάστηκε σε Ινστιτούτο για την Ανοικτή Κοινωνία.

Το Helsinki Watch μετονομάστηκε σε Human Rights Watch το 1988. Σήμερα, ο Σόρος συμμετέχει στη συμβουλευτική γραμματεία των επιτροπών για την Αμερική και την Ανατολική Ευρώπη - Κεντρική Ασία. Επίσης, το Ινστιτούτο για την Ανοικτή Κοινωνία συγκαταλέγεται στους χρηματοδότες της οργάνωσης25. Ο Σόρος συνδέεται στενά με το Human Rights Watch, ενώ η Neier έχει γράψει πολλές φορές για το περιοδικό Nation –δίχως φυσικά ν’ αναφέρει ότι εργάζεται για τον Σόρος26.

Ο Σόρος εμπλέκεται άμεσα στο Human Rights Watch, παρόλο που κάνει ο,τιδήποτε περνάει από το χέρι του για να το κρύψει27. Υποστηρίζει ότι απλά χρηματοδοτεί και οργανώνει τα προγράμματα της οργάνωσης, ενώ δεν εμπλέκεται καθόλου στις διαδικασίες της υλοποίησής τους.

Οι δραστηριότητες του Τζωρτζ Σόρος ανακεφαλαιώνονται σε ό,τι εξέφρασε το 1983 ο Άλεν Γουαϊνστάιν, ιδρυτής του National Endowment for Democracy: «Πολλά από αυτά που κάνουμε σήμερα, πραγματοποιούνταν υπόγεια πριν από 25 χρόνια από την CIA»28.

Σήμερα, η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών που θεωρούν ότι ανήκουν στην κεντρο-αριστερά είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί ως προς τις δυνατότητες για έναν σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αντίθετα, το πρότυπο της αποκέντρωσης των εξουσιών που εκφράζει το Ίδρυμα του Σόρος ή η «βήμα προς βήμα» προσέγγιση στον «αρνητικό ωφελιμισμό, στην προσπάθεια για την ελαχιστοποίηση της φτώχειας και της δυστυχίας», που εκφράζει την φιλοσοφία του Πόππερ, είναι ιδέες πολύ ελκυστικές σ’ αυτούς29. Ο Σόρος χρηματοδότησε μια έρευνα του Human Rights Watch που υποστήριζε τη χαλάρωση των νόμων για τα ναρκωτικά στις πολιτείες της Καλιφόρνιας και της Αριζόνας30. Ο Σόρος υποστηρίζει τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών ως ένα μέσο για την προσωρινή διαφυγή των ανθρώπων από τη δυστυχία. Στο υψηλότερο σημείο της κοινωνικο-οικονομικής κλίμακας, υπάρχουν οι σοσιαλδημοκράτες που αντιμετωπίζουν θετικά τις δραστηριότητες του Σόρος και πιστεύουν στην ενίσχυση των πολιτικών ελευθεριών μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού31. Γι’ αυτούς, οι καταστροφικές συνέπειες των δραστηριοτήτων του Σόρος μετριάζονται από τη φιλανθρωπία του. Παρόμοια, φιλελεύθεροι και αριστεροί διανοούμενοι, τόσο στις Η.Π.Α. όσο και έξω από αυτές, έχουν ενστερνιστεί τη φιλοσοφία της «Ανοιχτής Κοινωνίας», για να μην αναφέρουμε ότι συχνά χρηματοδοτούνται ανοιχτά από το Ινστιτούτο για την Ανοιχτή Κοινωνία.

Ο Μπόγνταν Ντένιτς, που είχε ισχυρές πολιτικές φιλοδοξίες στην Κροατία, δραστηριοποιούνταν στα πλαίσια του Ιδρύματος για την Ανοιχτή Κοινωνία και χρηματοδοτούνταν από αυτό32. Ο Ντένιτς αντιμετώπισε ευνοϊκά την εθνική εκκαθάριση των Σέρβων στην Κροατία και τον βομβαρδισμό της Βοσνίας και της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, ενώ υποστήριξε ακόμα και τη χερσαία εισβολή στην Γιουγκοσλαβία. Υπήρξε ιδρυτής και για πολλά χρόνια πρόεδρος των Δημοκρατών Σοσιαλιστών, μιας σημαντικής φιλελεύθερης αριστερής ομάδας των Η.Π.Α. Ο Ντένιτς ήταν επίσης πρόεδρος της πασίγνωστης Socialist Scholars Conference, μέσω της οποίας εργαζόταν συστηματικά για να εξασφαλίσει υποστήριξη στην προοπτική της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ33. Από το στόχαστρο του Σόρος δεν ξέφυγαν ούτε το Refuse and Resist, το ACLU και μια σειρά άλλων φιλελεύθερων ιδρυμάτων34, ενώ πέτυχε ακόμα μια ανέλπιστη νίκη, όταν κατάφερε να αναμειχθεί στο New School for Social Research in New York, ένα ίδρυμα εξαιρετικά δημοφιλές για τους αριστερούς διανοουμένους. Τώρα, χρηματοδοτεί ένα πρόγραμμα για την Ανατολική και την Κεντρική Ευρώπη στο ίδρυμα αυτό35.

Μέσω του Ινστιτούτου για την Ανοιχτή Κοινωνία και του Human Rights Watch, ο Σόρος ήταν ένας από τους βασικούς υποστηρικτές του ραδιοφωνικού σταθμού «Β-92» στο Βελιγράδι. Ο Σόρος χρηματοδότησε την OTPOR, την οργάνωση που παρέλαβε τις «βαλίτσες με τα λεφτά» προκειμένου να διοργανώσει την ανατροπή του Μιλόσεβιτς στις 5 Οκτωβρίου του 200036. Το Human Rights Watch βοήθησε στη νομιμοποίηση της απαγωγής και της παραπομπής του Μιλόσεβιτς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, τηρώντας σιγή ιχθύος για ό,τι αφορούσε στα δικαιώματά του37. Η Louise Arbour, που υπηρέτησε ως δικαστής σ’ αυτό το παράνομο δικαστήριο, συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο του International Crisis Group, ενός ακόμα ιδρύματος του Σόρος. Επίσης, η συμμορία του Ινστιτούτου για την Ανοιχτή Κοινωνία και του Human Rights Watch δραστηριοποιείται, στα πλαίσια της «εκπολιτιστικής τους αποστολής», και στην FYROM, την οποία αγωνίζονται να διασώσουν προκειμένου να ολοκληρωθεί η διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Εκπρόσωποι της Εξουσίας

Ο Σόρος έχει δηλώσει ότι θεωρεί τη φιλανθρωπία του ηθική και τις επαγγελματικές του δραστηριότητες ανήθικες38. Παρόλα αυτά, αυτοί που δουλεύουν για λογαριασμό του στις διάφορες χρηματοδοτούμενες μη-κυβερνητικές οργανώσεις γνωρίζουν πολύ καλά το περιεχόμενο των δραστηριοτήτων τους. Ένα από τα πιο διάσημα ινστιτούτα του Σόρος είναι και το International Crisis Group, που ιδρύθηκε το 1986. Το ICG διοικείται από άτομα που βρίσκονται στο επίκεντρο της εταιρικής και της πολιτικής εξουσίας. Στο διοικητικό συμβούλιο συμμετέχουν οι: Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, Μόρτον Αμπράμοβιτς, πρώην υφυπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α. και πρεσβευτής στην Άγκυρα, ο Ουέλσεϋ Κλάρκ, πρώην ευρωπαϊκός διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, και ο Ρίτσαρντ Άλλεν, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των Η.Π.Α. Ο Άλεν έγινε γνωστός για την παραίτησή του από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Νίξον όταν ήλθε σε σύγκρουση με τον Χένρυ Κίσινγκερ. Επίσης, ο Άλλεν ήταν αυτός που στρατολόγησε τον Όλιβερ Νορθ στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, επί εποχής Ρήγκαν, ενώ ταυτόχρονα ενεπλάκη στο σκάνδαλο Ιράν - Κόντρας. Για όλους αυτούς, ο «περιορισμός της σύγκρουσης» επιτυγχάνεται μέσα από τον έλεγχο των πόρων και των λαών του πλανήτη από τους Αμερικάνους. [Σ.τ.ε. Σημειοτέον ότι η ICG εξέδωσε προσφάτως κείμενο όπου υποστηρίζει ότι οι ελληνοκύπριοι πρέπει να αποδεχθούν το σχέδιο Ανάν σχέδόν ως έχει και χωρίς ν’ απαιτείται η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων ή των εποίκων από τα κατεχόμενα.]

Κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990, υπό την επίδραση του δόγματος Ρήγκαν, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες επίσημες και ανεπίσημες επιχειρήσεις των Η.Π.Α. στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Καραϊβική και την Ασία. Ο Σόρος συμμετείχε ανοιχτά σε πάρα πολλές από αυτές, εξαγοράζοντας δυνάμει επαναστάτες και επιχορηγώντας πολιτικούς, διανοούμενους και οποιονδήποτε άλλον θα μπορούσε να ανέλθει στην εξουσία έπειτα από την ανατροπή. Σύμφωνα με τον Τζέιμς Πέτρας:

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, το πιο διορατικό κομμάτι των νεοφιλελεύθερων αρχουσών τάξεων συνειδητοποίησε ότι οι πολιτικές τους πόλωναν την κοινωνία και προκαλούσαν μεγάλης κλίμακας δυσαρέσκεια. Τότε, νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί ξεκίνησαν να χρηματοδοτούν και να προωθούν μια παράλληλη στρατηγική “από τα κάτω”, που περιλάμβανε την ανάδειξη “οργανώσεων βάσης” με μια “αντικρατική” ιδεολογία, οι οποίες παρενέβαιναν εκεί όπου υπήρχε κίνδυνος να ξεσπάσουν αντιδράσεις και δημιουργούσαν ένα “κοινωνικό μαξιλάρι”. Αυτές οι οργανώσεις ήταν οικονομικά εξαρτώμενες από νεοφιλελεύθερες πηγές και ενεπλάκησαν άμεσα στον ανταγωνισμό με τα κοινωνικά και τα πολιτικά κινήματα προκειμένου να ελέγξουν την δραστηριοποίηση των πολιτών. Από τη δεκαετία του 1990, αυτές οι οργανώσεις που απεκλήθησαν «μη-κυβερνητικές» ήταν χιλιάδες και χρηματοδοτούνταν με πάνω από 4 δισ. δολ ετησίως39.

Στο Underwritting Democracy, ο Σόρος πανηγυρίζει για τον «εξαμερικανισμό της Ανατολικής Ευρώπης». Σύμφωνα με τον απολογισμό του, μέσω των εκπαιδευτικών του προγραμμάτων, διαμόρφωσε ένα νέο πολιτικό προσωπικό. Αυτά τα νέα πολιτικά στελέχη που εκπαιδεύτηκαν είναι έτοιμα να παίξουν τον ρόλο των λεγόμενων «πρακτόρων επιρροής». Χάρη στη γνώση πολλών γλωσσών και στην εξοικείωσή τους με τα νέα γραφειοκρατικά μορφώματα, οι νεοσύλλεκτοι θα προλειάνουν το ιδεολογικό έδαφος για την εισβολή των πολυεθνικών εταιρειών.

Ο Χέρμπερτ Όκαν (Herbert Okun), διπλωμάτης καριέρας, που εργάζεται στην ευρωπαϊκή επιτροπή του Human Rights Watch, μαζί με τον Τζωρτζ Σόρος, συνδέεται με μια σειρά ιδρυμάτων που σχετίζονται με το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών, από την USAID μέχρι την Τριμερή Επιτροπή που χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Rockfeller. Από το 1990 μέχρι το 1997, ο Όκαν ήταν διευθυντής ενός τμήματος της USAID που λεγόταν Financial Services Volunteer Corps, που σκοπό είχε «να βοηθήσει στην εγκαθίδρυση των οικονομικών συστημάτων της ελεύθερης αγοράς στις πρώην κομμουνιστικές χώρες»40. Ο Τζωρτζ Σόρος λειτουργεί σε πλήρη συντονισμό με τους κεφαλαιοκράτες που προσπαθούν να αποκτήσουν τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας.

Μη-κερδοσκοπική κερδοσκοπία

Ο Σόρος ισχυρίζεται ότι δεν κάνει φιλανθρωπία σε χώρες που εμπλέκονται στις οικονομικές του δραστηριότητες41. Συχνά, όμως, έχει εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις διασυνδέσεις του για να πραγματοποιήσει σημαντικές επενδύσεις. Έχοντας εξασφαλίσει μια μελέτη του International Crisis Group και την υποστήριξη του Μπερνάρ Κουσνέρ, ύπατου αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο, ο Σόρος προσπάθησε να θέσει υπό τον έλεγχό του τα κερδοφόρα μεταλλεία των Βαλκανίων.

Στο πλαίσιο λοιπόν μιας συντονισμένης προσπάθειας ν’ αποκτήσει ο Σορος τα μεταλλεία της Trepca πριν τις εκλογές στη Γιουγκοσλαβία, εντάσσεται η δήλωση του Κουσνέρ, τον Σεπτέμβιο του 2000, ότι η μόλυνση που προέρχεται από το σύμπλεγμα των μεταλλείων έχει αγγίξει επικίνδυνα όρια για το περιβάλλον. [Πρόκειται για μια καταπληκτική δήλωση, εάν αναλογιστούμε ότι ο ίδιος επικρότησε την επίθεση του ΝΑΤΟ το 1999 στην οποία χρησιμοποιήθηκαν βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου που μόλυναν με πάνω από 100.000 τόνους καρκινογόνων ουσιών το έδαφος και τον αέρα της χώρας]42. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Κουσνέρ επέβαλε την άποψή του και τα ορυχεία έκλεισαν για λόγους «υγείας». Κατόπιν, ο Σόρος επένδυσε 150 εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει τον έλεγχο των ορυχείων χρυσού, ασημιού, καδμίου και ψευδαργύρου, τα οποία αξίζουν πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια43.

Ελέγχοντας τις εναλλακτικές προτάσεις

Η εικόνα του ως φιλάνθρωπου δίνει στον Σόρος τη δυνατότητα να διαμορφώνει τη διεθνή κοινή γνώμη, όταν οι κοινωνικές συγκρούσεις θέτουν το ερώτημα ποια είναι τα θύματα και ποιοι οι θύτες. Όπως και άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις, η Human Rights Watch, που προβάλλει τις αντιλήψεις του Σόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αγνοεί ή αποφεύγει να αναφέρεται στους πιο οργανωμένους και ανεξάρτητους ταξικούς αγώνες.

Στην Κολομβία, πολλοί ηγέτες συνδικαλιστές έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικούς που δρουν σε απόλυτη συνεργασία με την κυβέρνηση. Επειδή αυτά τα συνδικάτα αντιπαρατίθενται στον νεοφιλελευθερισμό, το Human Rights Watch παραμένει σιωπηρό σε ό,τι τα αφορά. Τον Απρίλιο, ο Jose Vivanco, μέλος του Human Rights Watch, κατέθεσε στην Αμερικανική Γερουσία υπέρ του Σχεδίου «Κολομβία»44: «Οι Κολομβιανοί παραμένουν πιστοί στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία. Χρειάζονται βοήθεια. Το Human Rights Watch δεν έχει κανένα πρόβλημα αρχής εάν τη βοήθεια αυτή την παράσχουν οι Η.Π.Α.»45.

Το HRW πρόσφατα επικύρωσε την εκλογή του Ουρίμπε. Παρόλο που πήρε την εξουσία με εκλογές, ο Ουρίμπε αποτελεί οπισθοδρόμηση σε σχέση με τους λατινοαμερικανούς δικτάτορες που οι Η.Π.Α. υποστήριξαν στο παρελθόν. Το HRW, βέβαια, δεν σχολίασε το γεγονός ότι η πλειοψηφία μποϋκόταρε τις εκλογές46.

Στην ιστοσελίδα του HRW, ο διευθυντής Κεν Ροθ (Ken Roth) ασκεί κριτική στις Η.Π.Α. επειδή δεν αντιτίθενται στην Κίνα πιο σθεναρά. Οι δραστηριότητές του συμπεριλαμβάνουν την διοργάνωση του Tibet Freedom Concert, μιας περιοδείας ροκ μουσικών ανά τις Η.Π.Α. που καλούσε τη νεολαία να υποστηρίξει το Θιβέτ εναντίον της Κίνας 47. Το Θιβέτ υπήρξε για πολλά χρόνια ένα πεδίο επιχειρήσεων μικρής εμβέλειας της CIA48.

Πρόσφατα, ο Ροθ πίεσε προκειμένου να προκύψουν αντιδράσεις για τον έλεγχο της πλούσιας σε κοιτάσματα περιοχής του Ξινγιάνγκ που ήθελε να αποκτήσει η Κίνα. Μέσω της αποικιακής πρακτικής του «διαίρει και βασίλευε», ο Ροθ προσπάθησε να πείσει τους ηγέτες της θρησκευτικής μειονότητας των Ουϊγούρων ότι η επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο είναι μια κίνηση που μπορεί να επαναληφθεί και στη δική τους περίπτωση. Μέχρι τον Αύγουστο του 2002, η αμερικανική κυβέρνηση είχε δείξει ενδιαφέρον γι’ αυτήν την εκδοχή.

Οι αμερικανικοί σχεδιασμοί για την περιοχή αποκαλύφθηκαν, όταν ένα άρθρο των New York Times για την περιοχή του Ξινγιάνγκ περιέγραψε τους Ουϊγούρους ως μια «μουσουλμανική πλειοψηφία, η οποία ζει σε καθεστώς εντάσεων υπό την κινεζική εξουσία» και η οποία «υποδέχθηκε θετικά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, πιστεύοντας ότι κάτι παρόμοιο θα επαναληφθεί και στη δικιά τους περίπτωση»49. Το περιοδικό των New York Times ανέφερε ότι: «Πρόσφατες ανακαλύψεις κοιτασμάτων πετρελαίου κατέστησαν την περιοχή του Ξινγιάνγκ αρκετά ελκυστική για το διεθνές εμπόριο», ενώ ταυτόχρονα συνέκρινε τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της περιοχής με αυτές των κατοίκων του Θιβέτ50.

Ανακρίβεια

Όταν οι οργανώσεις του Σόρος μετρούν, δείχνουν να χάνουν την αίσθηση της πραγματικότητας. Το Human Rights Watch υποστήριξε ότι 500 άνθρωποι, και όχι πάνω από 2.000, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των νατοϊκών βομβαρδισμών στον πόλεμο του 1999 στη Γιουγκοσλαβία51. Υποστήριξαν επίσης, ότι μόνο 350 και όχι 4.000 πέθαναν από την επίθεση των Η.Π.Α. στο Αφγανιστάν52. Όταν οι Η.Π.Α. βομβάρδισαν τον Παναμά το 1989, το HRW συμπέρανε στην έκθεσή του ότι «η έξωση του Μανουέλ Νοριέγκα και η εγκαθίδρυση της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του προέδρου Εντάρα έφερε την ελπίδα στον Παναμά...». Η έκθεση δεν ανέφερε τίποτα για τον αριθμό των θυμάτων που προκάλεσε αυτή η επιχείρηση.

Η παραποίηση των αριθμών, προκειμένου να προκληθεί μια μαζική απάντηση στην 11η Σεπτεμβρίου, ήταν μια κύρια ενασχόληση του Συμβουλίου για τις Διεθνείς Σχέσεις. Αυτή τη φορά ήταν οι 2.801 άνθρωποι που σκοτώθηκαν στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Το Συμβούλιο για τις Διεθνείς Σχέσεις συγκλήθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 2001, προκειμένου να ξεκινήσει μια «διπλωματική καμπάνια». Το Συμβούλιο δημιούργησε μια «Ανεξάρτητη Ομάδα Εργασίας για την απάντηση της Αμερικής στην τρομοκρατία». Ο Σόρος συνέπραξε με τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, τον Νιούτον Γκρίνκριτς και τον Τζον Σαακασβίλι (πρώην υπουργό Επικρατείας), και άλλες σημαντικές προσωπικότητες, προκειμένου να διαμορφώσουν την απάντηση των Η.Π.Α. στα γεγονότα εκείνης της ημέρας. Η έκθεση του Συμβουλίου καθόρισε τα επιχειρήματα που δικαιολογούσαν έναν πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Τα αποτυπώματα του Σόρος βρίσκονταν παντού σ’ αυτή την καμπάνια:

Στείλτε τα υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη των Η.Π.Α. να πιέσουν τις φιλικές Αραβικές και Μουσουλμανικές κυβερνήσεις ώστε όχι μόνον να καταδικάσουν δημόσια τις επιθέσεις της 11/09 αλλά και να στηρίξουν ενεργά τους σκοπούς της αντιτρομοκρατικής καμπάνιας των Η.Π.Α. Εάν οι κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής και της Νότιας Ασίας παραμείνουν σιωπηλές, δεν πρόκειται ποτέ να πείσουμε την κοινή γνώμη των χωρών αυτών για την ορθότητα των σκοπών μας. [ ] Ενθαρρύνετε τους Βόσνιους, Αλβανούς και Τούρκους μουσουλμάνους να προβάλουν τον ρόλο των Η.Π.Α. στη διάσωση των μουσουλμάνων της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου, την περίοδο 1995 -99, αλλά και τους μακροχρόνιους στενούς μας δεσμούς με τους μουσουλμάνους όλου του κόσμου. Αποσπάστε την υποστήριξη των δημοσιογράφων και των διανοουμένων αυτών των χωρών, ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους απόψεις. Αποκτήστε διαρκή εποπτεία του Τύπου… Όταν συζητάτε τους σκοπούς και τους στόχους μας, να επικαλείστε διαρκώς τα θύματα των επιθέσεων (και κυρίως τα επώνυμα θύματα που προσωποποιούν τις τρομερές συνέπειές τους).53

Για την υπεράσπιση

και την στήριξη της αμερικανικής πολιτικής

Ο Σόρος ανησυχεί ιδιαίτερα για την παρακμή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και θέλει να κάνει κάτι για να την αποτρέψει. Πρόσφατα δήλωσε: «Μπορώ ήδη να διακρίνω τις συνέπειες της τελικής κρίσης… Τοπικά κινήματα πρόκειται να αναπτυχθούν απαιτώντας την απαλλοτρίωση των πολυεθνικών εταιρειών και την ανάκτηση του “εθνικού πλούτου”».

Ο Σόρος προτείνει την παράκαμψη των Ηνωμένων Εθνών. Ισχυρίζεται ότι «οι δημοκρατίες του κόσμου πρέπει να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο δίκτυο συμμαχιών το οποίο θα λειτουργεί με ή χωρίς τα Ηνωμένα Έθνη». Η ουσία, πάντως, είναι ότι οι ισχυρισμοί του Σόρος, ότι «τα Ηνωμένα Έθνη είναι ανίκανα να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις που αναφέρονται στον πρόλογο της καταστατικής τους Χάρτας», αντικατοπτρίζουν τις θέσεις αντιδραστικών αμερικανικών ιδρυμάτων όπως του American Enterprise Institute54. Παρόλο που πολλοί συντηρητικοί θεωρούν ότι το δίκτυο του Σόρος έχει αριστερές τάσεις, στο ζήτημα των σχέσεων των Η.Π.Α. με τα Ηνωμένα Έθνη, ο Σόρος συμφωνεί με τον Τζων Ρ. Μπόλντον, τον υφυπουργό Εξωτερικών που, μαζί με: «πολλούς ρεπουμπλικάνους του Κογκρέσου, πιστεύει ότι οι Η.Π.Α. δεν θα πρέπει να πληρώνουν ούτε μια δεκάρα στον Ο.Η.Ε.»55. Εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες, εξελίσσεται μια καμπάνια των ρεπουμπλικάνων εναντίον των Ηνωμένων Εθνών. Σε πολλές από τις ηλεκτρονικές σελίδες του Σόρος, μπορεί κανείς να διαβάσει πολλά επιχειρήματα κατά των Η.Ε., όπως το ότι είναι πολυδάπανος οργανισμός, ότι αρνείται να μοιραστεί τις πληροφορίες που συλλέγει ή ότι λειτουργεί με τρόπους οι οποίοι δεν συμβαδίζουν με τον τρόπο που πιστεύει ο Σόρος ότι ο κόσμος πρέπει να λειτουργεί.

Αλλά καλύτερα ακούστε προσεκτικά τι έχει να πει ο ίδιος ο Σόρος: «Στην παλιά Ρώμη ψήφιζαν μόνο οι Ρωμαίοι. Στον μοντέρνο παγκόσμιο καπιταλισμό ψηφίζουν οι Αμερικανοί. Οι Βραζιλιάνοι δεν ψηφίζουν»56.

Χέδερ Κόφιν

Σημειώσεις:

1. “Sir Karl Popper in Prague, Summary of Relevant Facts Without Comment”

http://www.lf3.cuni.cz/aff/p1_e.html.

2. Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη/Ράδιο Ελευθερία, Υπερκαυκασία/Κεντρική Ασία. Ηλεκτρονική διεύθυνση: www.rferl.org.

3. Lee Penn, “1999, A Year of Growth for the United Religions Initiative”. http://ad.doubleclick.net/adi/N1684.TMP3/B1030723.3;sz=720x300;ord=6249?.

4. George Soros, Soros on Soros, Staying Ahead of the Curve (Νέα Υόρκη: John Wiley, 1995), σελ. 26.

5. Theodore Spencer, “Investors of the Century”, περιοδικό Fortune, Δεκέμβριος 1999.

6. Jim Freer, “Most International Trader George Soros”, Latin Tradecom, Οκτώβριος 1998, http://www.latintrade.com/newsite/content/archives.cfm?StoryID=473.

7. Busaba Sivasomboon, “Soros Speech in Thailand Canceled”, AP wire, 28 Ιανουαρίου 2001.

8. Sivasomboon.

9. George Soros, The Asia Society Hong Kong Center Speech, www.asiasociety.org/speeches/soros.

10. Soros on Soros, pill.

11. George Soros, Open Society: Reforming Global Capitalism (Νέα Υόρκη: Public Affairs, 2000).

12. David Corn, “Bush and the Billionaire, How Insider Capitalism Benefited W,” The Nation, 17 Ιουλίου 2002

13. Soros on Soros, σελ. 122-25.

14. Agence France-Presse, 8 Οκτωβρίου 1993.

15. Marianne Yen, “Fund’s Representatives Arrested in China”, Washington Post, 8 Αυγούστου 1989, σελ. A4.

16. (19) 19. Los Angeles Times, 24 Νοεμβρίου 1994, p. ASS.

17. Chrystia Freeland, “Moscow Suspicion Grows: Kremlin Factions Are at Odds Over Policy”, Financial Times (London), 19 Ιανουαρίου 1995.

18. Interfax Russian News, 6 Νοεμβρίου 1999.

19. Irma Dezhina, “U.S. Non-profit Foundations in Russia, Impact on Research and Education” www.jhu.edu/istr/conferences/dublin/workingpapers/dezhina.pdf.

20. “FSK Suspects Financing of Espionage on Russia’s Territory”, AP wire, 18 Ιανουαρίου 1995.

21. David Hoffman, “Proliferation of Parties Gives Russia a Fractured Democratic System”, Washington Post, 1 Οκτωβρίου 1995, σελ. A27; Margaret Shapiro, “Russian Agency Said to Accuse Americans of Spying”, Washington Post, 14 Ιανουαρίου 1995, σελ. A17.

22. Allan Turner, “Looking For Trouble”, Houston Chronicle, 28 Μαΐου 1995, p. E1; Kim Masters, “Where Is Fred Cuny”, Washington Post, 19 Ιουνίου 1995, σελ. D1. Patrick Anderson, “The Disaster Expert Who Met His Match”, Washington Post, 6 Σεπτεμβρίου 1999, σ. C9. Scott Anderson, “What Happened to Fred Cuny?” New York Times Magazine, 25 Φεβρουαρίου 1996, σ. 44.

23. Scott Anderson, “The Man Who Tried to Save the World: the Dangerous Life and Disappearance of Fred Cuny”, Philanthropy Roundtable, Μάρτιος/ Απρίλιος 2002, www.philanthropyroundtable.org/magazines/2000-01/hedges.

24. Bob Djurdjevic, “Letters to the Editor”, Wall Street Journal, 22 Δεκεμβρίου 1999.

25. “Open Society Institute,” www.soros.org/osi/newyork.

26. Connie Bruck, “The World According to Soros”, New Yorker, 23 Ιανουαρίου 1995.

27. Olga M. Lazin, “The Rise of the U.S. Decentralized Model for Philanthropy, George Soros’, Open Society and National Foundations in Europe,” http://www.isop.ucla.edu/profmex/volume6/1winter01/01lazin1.htm.

28. David Ignatius, “Innocence Abroad: The New World of Spyless Coups”, Washington Post, 22 Σεπτεμβρίου 1991, σ. C1.

29. Patrick McCartney, “Study Suggests Drug Laws Resemble Notorious Passbook Laws”, www.mapinc.org/drugnews/v00/n861/a06.

30. McCartney.

31. Βλ. Sean Gervasi, “Western Intervention in the USSR”, CovertAction Information Bulletin, no. 39, Χειμώνας 1991-92.

32. “The Cenasia Discussion List”, http://www.eurasianet.org/resource/cenasia/hypermail/200102/0052.html.

33. “Biographies, 2002 Socialist Scholars Conference,” www.socialistscholar.org/biographies.

34. “Grants”, www.soros.org/repro/grants.

35. “East and Central Europe Program”, www.newschool.edu/centers/ecep.

36. Steven Erlanger, “Kostunica Says Some Backers ‘Unconsciously Work for American Imperial Goals”, New York Times, 20 Σεπτεμβρίου 2000. and “Bringing Down a Dictator, Serbia Calling”. PBS, http://www.pbs.org/weta/dictator/rock/serbiacalling.html

37. Milosevic in the Hague, Focus on Human Rights, “In-Depth Report Documents Milosevic Crimes,” Απρίλιος 2001, http://www.hrw.org/press/2001/10/milocroat1029.htm.

38. Andrew Leonard, “The Man Who Bought the World”, 28 Φεβρουαρίου 2002, Salon.com. http://archive.salon.com/tech/books/2002/02/28/soros/

39. James Petras, “Imperialism and NGOs in Latin America,” Monthly Review, vol. 49, no. 7 Δεκεμβρίου 1997.

40. International Security Studies, “Herbert Okun,” www.yale.edu/iss/peopleadvisoryboard1.

41. Leonard.

42. Mirjan Nadrljanski, “Eco-Disaster in Pancevo: Consequences on the Health of the Population”, 19 Ιουλίου 1999, www.gci.ch/GreenCrossPrograms/legacy/yugoslavia/Nadrljanski.html

43. “Soros Fund Launches $150 MIn U.S.Backed Balkans Investment”, Bloomberg Business News, 26 Ιουλίου 2000. Chris Hedges, “Below It All in Kosovo”, New York Times, 8 Ιουλίου 1998, σ. A4.

44. Για το πρόγραμμα Κολομβία βλ.: Manuel Salgado Tamayo, “The Geostrategy of Plan Colombia CovertAction Quarterly, no. 71, Χειμώνας 2001.

45. “Colombia: Human Rights Watch Testifies Before the Senate”, Human Rights Watch Backgrounder, 24 Απριλίου 2002, http://www.hrw.org/backgrounder/americas/colombia-testimony0424.htm.

46. Doug Stokes “Colombia Primer Q&A on the Conflict and U.S. Role”, April 16, 2002. Znet, http://www.zmag.org/content/Colombia/stokes_col-primer.cfm.

47. Sam Tucker, Human Rights Watch, www.webactive.com/webactive/sotw/hrw.

48. John Kenneth Knaus, Orphans of the Cold War (New York, BBS Public Affairs 1999), σ. 236.

49. Elisabeth Rosenthal, “Defiant Chinese Muslims Keep Their Own Time”, New York Τimes, 19/11/2000

50. Jonathan Reynolds (ψευδώνυμο), “The Clandestine Chef”, New York Times Magazine, 3 Δεκεμβρίου 2000.

51. “Lessons of War”, Le Monde Diplomatique, Μάρτιος 2000. Peter Phillips, “Untold Stories of U.S./NATO’s War and Media Complacency”, http://www.converge.org.nz/pma/suntold.htm

52. Marc W. Herold, “A Dossier on Civilian Victims of United States’ Aerial Bombing of Afghanistan: A Comprehensive Accounting”, www.ratical.org/ratville/CAH/civiDeaths.html

53. “Improving the Public Diplomacy Campaign in the War Against Terrorism”, Independent Task Force on America’s Response to Terrorism, Council on Foreign Relations, 6 Νοεμβρίου 2001.

54. “Oppose John Bolton’s Nomination as State Department’s Arms Control Leader,” Council for a Livable World , 11 Απριλίου 2001, http://www.clw.org/bush/opposebolton.html

55. ό.π.

56. “The Dictatorship of Financial Capital,” Federation of Social and Educational Assistance (FASE), Βραζιλία 2002, www.fase.org.br